ایران و قصد دارد تا نیروی دریایی اش در اقیانوس اطلس نیز حضور داشته باشند این موضوع پس از آن اعلام شده که آن کشور اعلام کرده پیشرفت هایی در ساخت و ساز ناوچه های جدید داشته است.
سرویس بین الملل خرداد: سایت تحلیلی "المانیتور" با انتشار گزارشی به اظهارات اخیر دریادار"حبیب الله سیاری" فرمانده نیروی دریایی ارتش ایران اشاره کرده که در تاریخ 14 ژوئن اعلام کرده بود که ایران در حال برنامه ریزی برای برای حضور نیروی دریایی اش در اقیانوس اطلس است. این سایت می نویسد:"او اشاره کرده بود که نیروهای دریایی و ناوگان نظامی ایران به زودی عازم اقیانوس اطلس خواهند شد. دریادار سیاری هم چنین درباره پروژه موج نیز توضیح داده است که ناوچه سه و چهار موج در مراحل تکمیل هستند و تا 80 درصد کامل شده اند. نکته مهم در بیانیه دریادار سیاری تکمیل 90 درصدی پنجمین ناوچه است. این ناوچه قرار است در سال 2017 میلادی کار خود را آغاز کند و سهند نام دارد. گفته شده که این ناوچه 30 درصد قابلیت مخفی کاری بیش تر را در مقایسه با مدل های قبلی دارد و با تسلیحات جدیدتری مجهز شده است. اگرچه دریادار سیاری درباره نوع تسلیحات نصب شده بر روی آن توضیحاتی نداده است اما احتمال آن وجود دارد که سیستم اژدر "والفجر" در آن مورد استفاده قرار گرفته باشد. این اولین بار است که یک فرمانده نیروی دریایی ایران از موضوع حضور ایران در اقیانوس اطلس گفته است. در واقع، جمهوری اسلامی ایران از سه سال پیش در حال آماده سازی ناوگان دریایی اش برای حضور در آن اقیانوس بوده است.

به گزارش خرداد، سایت المانیتور در ادامه اشاره می کند که سه موضوع در این میان لازم به ذکر است و در این باره می نویسد:"نخست آن که ناوگان دریایی ایران از نظر کارآمدی گرچه در سطح منطقه ای مناسب است اما قابل رقابت با ناوگان نیروی دریایی کشورهایی چون روسیه، چین و بریتانیا نیست. در اکثر موارد نیروی دریایی ایران از کشتی های قدیمی تر استفاده می کند که پیش از انقلاب خریداری شده بودند. این ناوها براساس سیستم عامل ناوهای جنگی ایتالیایی و بریتانیایی دهه 50 و 60 میلادی هستند. البته تلاش هایی برای نوسازی ناوگان دریایی ایران با استفاده از منابع درون زای ایران صورت گرفته است با این حال، در مقایسه با ناوگان نیروی دریایی مدرن کشورهای غربی ایران هنوز فاقد قابلیت های گسترده برای مبارزه است. مهم ترین نقاط ضعف در ناوگان فعلی ایران شامل عدم توانایی بالای اختفا، عدم دسترسی به فناوری پرتاب عمودی موشک است که تا حد زیادی تعداد شلیک موشک ها را کاهش می دهد و هم چنین فقدان سیستم دفاع حامل کارآمد است. از دیگر نقاط ضعف می توان به نوع موتورها و بدنه های فرسوده و با کیفیت نسبتا پایین از نظر فناوری مورد استفاده از سیستم های مبارزه الکترونیکی اشاره کرد. نکته دوم عدم کشورهای میزبان بالقوه است. اگرچه ایران دوستانی در امریکای لاتین دارد اما هنوز نتوانسته یک کشور میزبان را برای حضور بالقوه در اقیانوس اطلس پیدا کند. با این حال، به نظر می رسد این مشکل به مرور حل شود در این راستا کشورهایی مانند ونزوئلا و کوبا به احتمال زیاد میزبان خواهند بود. نکته سوم آن که به احتمال بسیار زیاد بریتانیا و امریکا نسبت به حضور ایران در اقیانوس اطلس از خود واکنش نشان خواهند داد".
این سایت در ادامه اشاره می کند که برنامه ایران برای حضور ناوگان خود در اقیانوس اطلس می تواند جنگ روانی جدی ای را برای رقبای ایران به خصوص ایالات متحده ایجاد کند. این سایت می افزاید:"این موضوع نشان می دهد که ایران نه تنها از طریق برنامه موشکی خود امریکا را به چالش می کشد بلکه با استفاده از نیروی دریایی خود برای رسیدن به اهداف دیپلماتیکش فعالانه عمل می کند".
المانیتور در پایان اشاره می کند که آنچه روشن است این است که ایران برنامه بلندپروازانه ای برای گسترش ناوگان دریایی خود برای ایفای نقش کلیدی در تمام نقاط جهان را دارد. در این راستا سیاست ایران طراحی و ساخت زیردریایی های هسته ای سنگین و ناوشکن های پیشرفته و توسعه برنامه موشکی و بنادر دریایی بوده است و به نظر می رسد که قصد دارد از نظر دریایی به یک قدرت در آینده نزدیک تبدیل شود امری که چهارمین مورد از اهداف تعیین شده از سوی مقام معظم رهبری برای چشم انداز برنامه های دفاعی کشور بوده است.