بوئینگ فرصتی مطلوب در اقتصاد
ایران از همان زمان ماجرای سفارت آمریکا در تحریم هوایی واشنگتن بود تا آنجا که حتی از خرید موتور پهپاد که بیش از ۲۰ میلیون دلار ارزش دارد، محروم بود. در حالی که تحریم‌های هوایی آسیب‌های بسیار جدی و هزینه سازی درصنعت هوایی به کشور وارد کرد هیچ ارتباطی به مساله هسته‌ای نداشت اما پس از توافق هسته‌ای فرانسوی‌ها با فروش ایرباس به تهران موافقت کردند و به تازگی نیز وزارت خارجه آمریکا مجوز خرید بوئینگ به تهران را به این شرکت هواپیمایی صادر نمود. اما مخالفان روحانی خرید ایرباس و بوئینگ را یک امتیاز منفی برای دولت تلقی کردند.
آنها بر این اعتقاد بودند چرا پولی که باید صرف ایجاد کار و اشتغال شود باید برای خرید هواپیما به کار گرفته شود. به نظر مخالفان درکی درستی از خرید هواپپما و سایر اقدامات دولت نداشتند. زیرا سالانه مبالغ هنگفتی تقریبا به میانگین ۴ تا ۵ میلیارد دلار صرف خرید بلیط از خطوط هوایی ایرلاین توسط ایرانیان خارج و داخل کشور می‌شود. بنابراین رفع تحریم‌های هوایی از منظر اقتصادی منافع بسیار زیادی برای ایران در بردارد. زیرا به دنبال لغو تحریم‌های هوایی در صنعت هوانوردی اعتبار هواپیماها و مسافران ایرانی افزایش پیدا کند.
صرف نظر از سهولت رفت و آمد ایرانیان خارج و داخل کشور، ایجاد اشتغال، گسترش فرودگاه ها و خدمات فرودگاهی، افزایش توریسم نیز می‌تواند از مزایای رفع تحریم هوایی باشد. همه این مسائل در حالی است که در طول سال‌های تحریم برخی از کشورهای منطقه مانند ترکیه، قطر و دوبی از وضعیت ایران سود جسته و بازار صنعت حل و نقل هوایی را از ایران ربودند. اما مخالفان اساسا به این مسائل توجه چندانی ندارند و ساز خود را کوک می‌کنند. از سویی تحریم‌های هوایی سبب گشته که سالانه ایرانی ها چند میلیارد دلار پول صرف خرید بلیط کنند. این پول‌های کلان تنها شامل عده‌ای در داخل و خارج از کشور نمی شود بلکه حتی نهادهای وابسته به حکومت و سران دولتی ناگزیرند برای شرکت در اجلاس‌های مهم و کنفرانس‌های بین المللی از فرودگاه‌های منطقه‌ای برای رفتن به کشورهای دیگر در اروپا و آمریکا استفاده کنند. بنابراین رفع تحریم و توافق بوئینگ می‌تواند با توجه به وجود تکنیسین‌های کارآزموده و متخصص بستر بسیار مناسبی برای ایجاد کار و اشتغال فراهم سازد.
بدون شک صرف نظر از اینکه رفع تحریم‌های هوایی به مفهوم خاص خود و خرید بوئینگ و ایرباس می‌تواند زمینه‌های تغییر و پیشرفت در سایر حوزه ها نیز باشد؛ خرید بوئینگ و ایرباس درب بازارهای بین المللی را به روی ایران می‌گشاید به‌طور مثال عراق و همپیمانان منطقه‌ای اش دو برابر از مخازن مشترک استفاده می‌کنند، زیرا بغداد از تکنولوژی آمریکایی بهره می‌برد اما تکنولوژی صنعت نفتی ایران از سایر کشورهای جهان به دلیل وجود تحریم‌های اخیر عقب مانده است.
ایران که کشور بسیار بزرگ‌تری نسبت به عراق بوده و از جمعیت و منابع نفتی بیشتری هم برخوردار است حجم صادرات نفتی آن پس از توافق هسته‌ای به دو میلیون و چهارصد هزار بشکه در روز افزایش پیدا کرده است، در حالی‌که قبل از آن حجم صادرات نفتی بسیار پایین بوده است. بنابراین ایران دو نیاز اساسی در صنعت نفت هم دارد؛ نخست کمبود سرمایه و سپس تکنولوژی است که در نهایت توافق بوئینگ می‌تواند مقدمه‌ای برای انتقال تکنولوژی به ایران نیز باشد.
منبع:آرمان
