دونالد ترامپ و دنیای وارونه
روزنامه اعتماد نوشت. از هنگامی که ترامپ ورود اتباع هفت کشور را ممنوع اعلام کرد، منتقدین اعلام کردند که این امر برخلاف حقوق بشر یا سنت امریکایی است. اتفاقا گفته‌اند که خود ترامپ هم فرزند یک مهاجر غیرقانونی است. جالب اینکه زن او نیز اصالتا غیرامریکایی و از اروپای شرقی است. ولی به نظر می‌رسد که این موارد گرچه قابل توجه و درست هم است ولی نقد اصلی به این سیاست جای دیگر است.
او مدعی است که این کار را برای دفاع از امنیت کشورش انجام داده است. طبعا باید از امنیت مردم و کشورش دفاع کند ولی این ادعا دروغ محض و وارونگی حقیقت است، زیرا این اتباع عربستان، کشورهای حاشیه خلیج فارس و مصر و پاکستان و تونس و مراکش و... هستند که کارهای مورد نظر ترامپ را انجام می‌دهند.
جالب‌تر اینکه بیشتر از اتباع خارجی، این اتباع امریکایی هستند که بسیاری از این جنایت علیه امریکاییان را مرتکب شده‌اند. و اتفاقا اتباع سفیدپوست آنان در اجرای این کارها پیشگام هستند. در اروپا هم اتباع همین کشورها مشغول این نوع اقدامات هستند. آخرین مورد آن در پاریس و در حمله به موزه لوور بود که یک مصری اقدام به تعرض کرد. جالب اینکه مردم کشورهایی که مشمول دستور ترامپ شده‌اند، بیشترین خسارت را از تروریسم دیده‌اند.
در همین چارچوب وزیر جدید دفاع امریکا نیز جمله جالبی را گفته و ایران را بزرگ‌ترین حامی تروریسم خوانده است. چه خوب بود این جمله را در دیدار با پادشاه سعودی اظهار می‌کرد. این اظهارات وقتی بیان می‌شود که تروریست‌ها در عراق و سوریه بیش از همه دشمنان‌شان از ایران واهمه دارند. در واقع مشکل اصلی در ممنوعیت ورود ایرانیان و سایر کشورها، در اصل اعمال چنین حقی نیست، مشکل در منطق به‌شدت متقلبانه و دروغ این سیاست است.
ولی از این مشکل مهم‌تر هم هست. اینکه یک جامعه باید دچار زوال سیاسی شود که رییس دولت آن بتواند به این واضحی خلاف بگوید و براساس آن نیز عمل کند. آنان که ترامپ را تحلیل می‌کنند، باید نسبت به این وجه از دروغ‌گویی او و نداشتن شجاعت در بیان منظور واقعی‌اش از این تصمیم نیز بپردازند.
این فرهنگ زشت به حکام منطقه نیز سرایت کرده است. برخی از کشورهای منطقه نیز ایران را متهم به دخالت در امور کشورهای عربی کرده‌اند. بزرگ‌ترین دروغ ماجرا این است که اعراب و فلسطینی‌ها به اندازه‌ای که به دست همین کشورهای عرب کشته و آواره و تارومار شده‌اند، هیچگاه به دست دیگران کشته نشده‌اند. از سپتامبر سیاه سال ١٩٦٧ که ملک حسین، فلسطینی‌ها را تارومار کرد تا جنایات اخیر سعودی‌ها که دو سال تمام در حال بمباران مردم عرب یمن هستند، تلفات این اقدامات ده‌ها برابر کشته‌های اعراب به دست دیگران است.
اتحادیه عرب چه معنایی دارد، وقتی که فقیرترین کشورهای جهان یعنی سومالی و یمن در کنار ثروتمندترین کشورهای دنیا در این اتحادیه حضور دارند؟ چرا عربستان و قطر منابع کشوری خود را میان مردم عرب توزیع نمی‌کنند، و اگر هم پولی در این کشورها توزیع می‌شود برای انجام کودتا و مزدورپروری است؟ آیا در این مواقع چیزی به نام ملت عرب نداریم؟
خلاصه کلام این است که چیزی به نام اتحادیه عرب وجود ندارد و در مهم‌ترین اتفاقات تاریخی برای کشورهایی با مردم و زبان عرب، این اتحادیه یا غیب بوده یا در کنار متجاوزان به مردمان عرب بوده است.
از نظر بین‌المللی نیز عضویت در چنین اتحادیه‌هایی مجوز دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه را صادر نمی‌کند. به همین دلیل سعودی‌ها و سایر شیخ‌نشین‌ها به صفت عضویت در این اتحادیه حق ویژه‌ای برای دخالت در کشورهای دیگر منطقه ندارند، و تنها حکومت‌های مشروع هر کشوری است که حق درخواست حمایت از دیگران را برای مقابله با دخالت‌های خارجی دارد. دخالت سعودی‌ها در سوریه به همان میزان غیرقانونی است که هر کشور دیگری در آن دخالت کند.
این حق هر کشوری است که برای مقابله با نیروهای مورد حمایت کشورهای خارجی، از دولت‌هایی که پاسخ مثبت می‌دهند دعوت به حمایت و حضور کند. این مفهوم از اتحادیه عرب دروغی است که اگر بزرگ‌تر از دروغ ترامپ نباشد، حداقل به همان اندازه است.
اتحادیه عرب جمع کشورهای متضادی است که در بهترین حالت فقط زبان مشترکی دارند. اگر زبان مشترک برای یکی شدن کشورها کافی بود، امروز کشورهای فرانسوی زبان یا انگلیسی زبان باید یک اتحادیه مشابه می‌داشتند. این دنیای وارونه از هر چیز دیگری برای بشریت خطرناک‌تر است.
