خرداد: اصغر نعیمی در مطلبی در خبرآنلاین نوشت: سال ١٣٨٨ و در ابتدای روی كار آمدن دولت دهم متوسط هزینه تمام شده یك فیلم سینمایی با حضور دو سوپراستار مطرح بین دویست تا سیصد میلیون تومان بود. چهار سال بعد و در سال ٩٢ هزینه تولید همان فیلم بین هشتصد تا یك میلیارد و سیصد میلیون تومان، یا حتی بیشتر، تمام میشد.
در دولت دهم هزینه تولید حداقل ٤ تا ٥ برابر افزایش پیدا كرد و از سوی دیگر دولت با راه انداختن جریان موسوم به فیلم های فاخر و پرهزینه سطح هزینه ها و دستمزدها را افزایش داد، در هیچ دوره ای مثل این چهار سال مواجه با ورود افراد گمنام و سرمایههای مشكوك به عرصه تهیهكنندگی نبودیم. اینها آمدند و در كنار دولت در تقابل و رقابت با بخش خصوصی و سینمای مستقل قرار گرفتند و نتیجه از پیش مشخص بود.
طبیعی است مثلاً بازیگری كه دستمزدش برای حضور در یك پروژه وابسته ناگهان افزایشی ده برابری پیدا می كرد و در فلان پروژه دولتی سیصد میلیون یا بیشتر میگرفت دیگر امكان تطبیق دستمزد خود با شرایط بخش خصوصی و مستقل را از دست میداد و سینمای كمبنیه مستقل هم قدرت رقابت با دولت و سرمایه گذاران وابسته را نداشتند.
خلاصه كنم و تمام:
معتقدم تزریق بیمعیار سرمایه های دولتی و مشكوك و گران كردن تولید یكی از سیاست های حساب شده دولت احمدی نژاد برای به انقیاد در آوردن هنرمندان، تهدید سینمای غیر وابسته و از میدان به در كردن سینماگران مستقل بوده.