بیانیه احمدی نژاد؛ تقریبا که نه دقیقا «هیچ»!

سرویس سیاسی خرداد: اگر بخواهیم رفتارورزی های محمود احمدی نژاد را در یک جمله خلاصه کرده و شاخصه بارز رفتاری او را بیان کنیم، به گمانم بهترین و گویاترین جمله می بایست چنین چیزی باشد:«او عاشق دیدن شدن است»

به گزارش خرداد؛ او چه آن هنگام که از شهرداری عزم ریاست جمهوری کرد و چه در آن هنگام که علیرغم نهی صریح به ستاد انتخابات کشور رفت و ثبت نام کرد، بیش و پیش از همه چیز علاقه داشت که دیده شود، سیاستمداری که ابر و ماه و خورشید و فلک دست به دست هم دادند تا برخلاف انتظارها به یکباره به راس هرم سیاست ورزی پرتاب شود و ... آنگاه که خود را آنجا یافت این به مذاق اش شیرین آمد و هیچ گاه دوست نداشت و ندارد که این موقعیت را از دست رفته ببیند، موقعیت جلوت در افکار عمومی که نوع اش نیز مهم نیست...

احمدی نژاد از بدنه احزاب سیاسی نیامده، گفتمان سیاسی ندارد و ایده و طرح هایی که در گستره ملی و جهانی قابل عرضه باشد نیز از او انتظار نمی رود، پس برای ماندن در متن و بطن تحولات و افکار عمومی یگانه راه، هیاهو و حواشی است و لا غیر...

او با عنایت به همین نکته ریسک بزرگ عمر سیاسی خود را رقم زد و البته می دانست که نتیجه چیست و بر خلاف آنکه عده ای گمان می بردند این فعل و انفعالات عجیب و غریب باید پس زمینه و عقبه ای در چنته داشته باشد، دیدیم که چنین نبود و نیست و او تنها با علم به واکنش های گسترده از این اقدام بهزعم خود جسورانه می خواست در صحنه باشد و عدم احراز صلاحیت محمود احمدی نژاد و بیانیه ای که دقایقی پیش صادر کرد هم گواهی بر اثبات این مدعاست.

احمدی نژاد بیانیه صادر کرده و جز جملات کلیشه ای چیزی نگفته و البته تاکید کرده که از هیچ کس حمایت نخواهد کرد.

ادعایی که حتی اکنون هم که احتمال انجام آن می رود، توسط هیچ کس جدی گرفته نمی شود، چون احمدی نژاد آدم جدی و پایبند به قول و وعده نیست، آنگونه که چندین و چند بار طی چند ماه اخیر تغییر حرف داد و چرخش 180 درجه ای کرد.

این بیانیه نه هیچ چیز تازه ای داشت نه هیچ بار ارزشی بر آن متصور است ( عمل معکوس با این شعارها) و نه هیچ تاثیری در فضای سیاسی و انتخابات دارد  نه توسط کسی جدی گرفته می شود و مجموع این هیچها یعنی سلام احمدی نژاد به پایان و دیگر هیچ