سانسور دستاورد‌های سیاست‌خارجی روحانی در مناظره‌ها
خرداد:رقبای روحانی در مناظره‌ها نمی‌توانستند برنامه تخصصی برای سیاست‌خارجی و تهدیدات بین‌المللی حساس ارائه دهند، چراکه نگاه آنها تک‌بعدی است و اعتقادی به مذاکره و گفت‌وگو ندارند.
«حسام‌الدین واعظ‌زاده» دبیرکل شورای بین‌الملل ایران در واکاوی دلایل عدم اشاره برخی از نامزدها به مسائل سیاست‌خارجی و تهدیدها علیه کشورمان در مناظره‌ها و برنامه‌های خود در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار داشت: ابتدا باید اشاره کنم که صداوسیما چارچوب و الگوی مناسبی برای رقابت‌ها و به ویژه مناظره‌های انتخاباتی ارائه نداد. در موارد متعددی قسط و عدل نسبت به برنامه‌های مستند کاندیداها و خصوصاً کنترل بحث‌ها برای رعایت انصاف و اخلاق صورت نگرفت. در مورد مسائل سیاست خارجی و تهدیدها بحث زیادی صورت نگرفت و این هم یکی از اشکالات مناظره‌ها بود. در واقع، مناظره‌ها بر محور مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی استوار بود و به طور ویژه، مناظره‌ای به موضوع‌های سیاست‌خارجی اختصاص نیافت. به صورتی که می‌بایست دستاورد بزرگ دولت روحانی در سیاست‌خارجی، در یک مناظره مستقل مطرح می‌شد. به نظر می‌رسد صداوسیما از برجام دل خوشی ندارد لذا مناظره‌ای هم برای سیاست‌خارجی اختصاص نیافت.
این استاد دانشگاه تهران با اشاره به هدف قرار گرفتن برجام توسط برخی از نامزدها عنوان کرد: تحقق برجام یک مسئله اجماعی بوده است که رهبری نیز بر تمام امور آن نظارت داشته‌اند. لذا کسی نمی‌تواند برجام را نفی یا با آن مخالفت کند. از این جهت هر نامزدی که با برجام مخالفت کند، یک نقطه ضعف برای او به ثبت رسید و آراء وی ریزش پیدا کرد. همه می‌دانند سیاست‌خارجی احمدی‌نژاد چه بلایی بر سر این مملکت آورد؛ بنابراین رقبای روحانی خیلی تمایل نداشتند بحث برجام در مناظره‌ها باز شود و صداوسیما هم به نظر می‌رسد رضایت به انجام چنین کاری نداشت.
وی در پایان یادآور شد: همانطور که اشاره شد، به علت عدم تخصص و تجربه سایر کاندیداها به ویژه دو رقیب اصلی روحانی، عدم طرح پررنگ مسائل سیاست‌خارجی در مناظره‌ها به نفع آنها تمام شد. زیرا آنها در مناظره‌ها نمی‌توانستند برنامه‌ای مردم پسند برای این حوزه حساس و مهم ارائه دهند؛ چراکه نگاه آنها تک‌بعدی است و اعتقادی به مذاکره و گفت‌وگو ندارند. در واقع این تخصص و تبحر در جناح رقیب وجود نداشت. آنها به جای تکیه بر قدرت نرم بر قدرت سخت می‌اندیشند، در حالی که در ساز و کار فعلی نظام بین‌الملل باید از هر دو نوع قدرت به تناسب استفاده کرد. قدرت نظامی می‌توان در خدمت دیپلماسی باشد و دیپلماسی هم برای افزایش قدرت نظامی، ظرفیت‌های عظیمی ایجاد می‌کند. روحانی هنرش این بود که با افزایش سه برابری بودجه نظامی کشور (که در هیچ دولتی سابقه نداشته) همچنان با به کارگیری قدرت، منطق، زبان و هنر دیپلماسی عزت و اقتدار را به همه ایرانیان بازگرداند. روحانی قدرت‌های بزرگ را وادار به کُرنش در برابر عظمت ملت و دولت ایران کرد.
