مظلومیت دولتی که از خودی ها گل می خورد
آقای روحانی حواستان به مارادونا های دولت باشد!
گویا برخی دولت مردان فراموش کرده اند که رئیس جمهوری در ایام انتخابات چه اظهاراتی داشته و دولت خود را در تداوم دولت اصلاحات اعلام کرد و بدنه اجتماعی این جریان تمام قامت پشت روحانی ایستاد و البته شخص رئیس جمهوری نیز در اظهارات پسا انتخاباتی نشان داد که به این تعهدات و اظهارات پایبند است اما گویا برخی نزدیکان گمان برده اند که چون دولت رای آورده اکنون بیش از بدنه اجتماعی نیازمند همراهی و همراهی برخی ارکان قدرت هستند و این نکته را مرجح بر حمایت اجتماعی از دولت دانسته اند و در مسیر آن حرکت می کنند.
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: رئیس جمهوری در چندین وهله روی یک گزاره تاکید و تصریح داشته « دولت یازدهم مظلوم ترین دولت تاریخ جمهوری اسلامی ایران» است، با ایشان به طور حتمی و قطعی هم نظر و همراه هستیم و این مظلومیت را از چندین و چند وجه مشهود و معلوم می بینیم.
به گزارش خرداد؛ دولتی که کشور را در شرایط بغرنج به جامانده از روندهای معوج تحوبل گرفت و با تمام توان برای بازگشت کشور به ریل توسعه و انسجام و انضباط تلاش کرد اما از همان آغازین روزها با شدیدترین حملات و هجمه های رسانه ای روبرو بود و حتی ماه عسل دولت خاتمی را نیز تجربه نکرده و فرصتی برای لختی آرامش و آسایش هم نداشت.
دولتی که منتقدان تمام قامت آن بی پروا و بی پرده تا همین روزهای روز بدان تاخته و حتی به رغم رای قاطع و 24 میلیونی به رئیس جمهوری منتخب ذره ای کوتاه نیامده و به انحاء مختلف آن را مورد حمله و هجمه قرار می دهند.
دولتی که از بخت خوش و اقبال بلند! نه فقط میراث دار تحریم های ظالمانه و سخت دشمنان شد (که اثرات و تبعات هنگفت آن در 3 سال ابتدایی این دولت خود را بیش از هر زمانی نشان داده و چون وزنه ای مهلک بر پای آن بود) بلکه با سقوط بی سابقه قیمت نفت و تغییر و تحولات منطقه ای و ماجراجویی حاکمان ناپخته منطقه ای و علاوه بر همه اینها سکان داری ترامپ غیر قابل پیش بینی در کاخ سفید، چالش های بسیاری را در عرصه سیاست خارجی، در برابر خود می بیند.
اما همه این گزاره های بیرونی با همه شدت و حدت و هیمنه آنان، شاید در برابر برخی گل به خودی زن های درونی کوچک و خرد به نظر آیند. شاید باید گفت که مظلومیت دولت روحانی در این قسمت بسی دردناک تر و تاسف بارتر باشد.
ساختار فشل، ناکارآمد و به شدت عقب مانده و غیر روزآمد سیستم اطلاع رسانی دولت، که مثنوی هفتاد من است و نیاز به شرح و بسط و تفصیل ندارد و مورد اذغان اکثریت قریب به اتفاق اهالی رسانه است و در طول این چند سال پاشنه آشیل دولتی بوده که در سخت ترین شرایط، اقدامات بزرگ و سترگی انجام داده اما صدای این اقدامات به گوش مردم و حامیان نرسیده و اگر نبود موج خودجوش حمایت نخبگان فرهنگی و سیاسی جامعه که با احساس خطر در هفته های پایانی به میدان نقش آفرینی انتخاباتی آمدند، معلوم نبود اکنون آیا روحانی رئیس جمهوری بود که ما نیز اینگونه از او گلایه کنیم یا نه!
و اما نقل این مقال بعد از این مقدمه نسبتا طولانی، بعضی گفتارها و رفتارهایی است که این روزها از سوی شماری از نزدیکان و وابستگان به رئیس جمهوری سر می زند که اتفاقا در زمره یاران و چهره های مورد وثوق روحانی در افکار عمومی محسوب می شوند و گفتارها و رفتارهای غیر حساب شده آنان درست در برهه ای که جامعه و بدنه حامیان در بالاترین درجه و نقطه عطف همراهی و همدلی با رئیس جمهوری منتخب هستند و سطح همذات پنداری آنان با رئیس جمهوری و دولت در اعلا درجه خود قرار دارد و روحانی می تواند با اتکا به این حمایت و همراهی هسته دولت 4 ساله خود را به بهترین وجه شاکله بخشیده و به اتکا به این سرمایه اجتماعی ریل گذاری مطلوبی برای پیش برد برنامه های اعلامی و وعده های انتخاباتی داشته باشد، سخنانی بر زبان می آورند و اقداماتی می کنند که گویی قصد و غرض آنان زمین گیر کردن دولت در همین آغازین گام ها است!
اظهارات و اقداماتی که قطعا با این قصد عنوان نمی شود اما نتیجه ای جز آنکه گفته شد، به همراه نخواهد داشت.
اینکه بلافاصله پس از انتخابات مشاور فرهنگی رئیس جمهوری در قالب یک توئیت سخنی بر زبان راند که بازتاب های منفی گسترده ای در افکار عمومی و فضای مجازی داشت و حتی توضیحات تکمیلی مشاور فرهنگی رئیس جمهوری هم که اعلام کرد قصد و غرضی در بیان این اظهارات نداشته، نتوانست آب رفته را به جوی باز گرداند یکی از گاف هایی از این دست بود.
حال گویا در اقدامی بسیار ناپخته و عجیب و غریب برخی چهره های دولت از حزب اعتدال و توسعه درصدد برآمده اند که در همراهی با طیفی از اصولگرایان مجلس در ماجرای تعیین هیئت رئیسه سال پیش روی مجلس، اقداماتی انجام داده و برخی چهره های مورد وثوق و احترام اصلاح طلبان را از هیئت رئیسه مجلس کنار بگذارند، اقدامی که مشخص نیست بر اساس کدام عقلانیت و دور اندیشی سیاسی جامه عمل می پوشد و بدون شک اگر تحقق یابد، واکنش های بسیار منفی در افکار عمومی خواهد داشت و شاهد بودیم که محمود صادقی نیز سر بسته و در لفافه اشاره ای به این افراد کرد و اخطارهای لازم را مبذول داشت.
گویا برخی دولت مردان فراموش کرده اند که رئیس جمهوری در ایام انتخابات چه اظهاراتی داشته و دولت خود را در تداوم دولت اصلاحات اعلام کرد و بدنه اجتماعی این جریان تمام قامت پشت روحانی ایستاد و البته شخص رئیس جمهوری نیز در اظهارات پسا انتخاباتی نشان داد که به این تعهدات و اظهارات پایبند است اما گویا برخی نزدیکان گمان برده اند که چون دولت رای آورده اکنون بیش از بدنه اجتماعی نیازمند همراهی و همراهی برخی ارکان قدرت هستند و این نکته را مرجح بر حمایت اجتماعی از دولت دانسته اند و در مسیر آن حرکت می کنند.
درست دربرهه ای که فشارها از سوی طیف مقابل بالا گرفته و در چنین فضایی بدنه اجتماعی با دقت فراوان هر رفتار و گفتاری را زیر ذره بین دارد و هر اقدام غیر حساب شده می تواند تاثیرات بسیار مخربی بر افکار عمومی گذاشته و گویا باید به رئیس جمهوری متذکر شویم که بیش و پیش از منتقدان و مخالفان حواسش باید به مارادوناهایی باشد که دچار مقداری جوگیری شده اند و کارهایی می کنند که جز به گل خودی نمی توان آن را خواند و البته در فواصل بعدی از این ماردوناها بیش تر و شفاف تر خواهیم گفت!
به گزارش خرداد؛ دولتی که کشور را در شرایط بغرنج به جامانده از روندهای معوج تحوبل گرفت و با تمام توان برای بازگشت کشور به ریل توسعه و انسجام و انضباط تلاش کرد اما از همان آغازین روزها با شدیدترین حملات و هجمه های رسانه ای روبرو بود و حتی ماه عسل دولت خاتمی را نیز تجربه نکرده و فرصتی برای لختی آرامش و آسایش هم نداشت.
دولتی که منتقدان تمام قامت آن بی پروا و بی پرده تا همین روزهای روز بدان تاخته و حتی به رغم رای قاطع و 24 میلیونی به رئیس جمهوری منتخب ذره ای کوتاه نیامده و به انحاء مختلف آن را مورد حمله و هجمه قرار می دهند.
دولتی که از بخت خوش و اقبال بلند! نه فقط میراث دار تحریم های ظالمانه و سخت دشمنان شد (که اثرات و تبعات هنگفت آن در 3 سال ابتدایی این دولت خود را بیش از هر زمانی نشان داده و چون وزنه ای مهلک بر پای آن بود) بلکه با سقوط بی سابقه قیمت نفت و تغییر و تحولات منطقه ای و ماجراجویی حاکمان ناپخته منطقه ای و علاوه بر همه اینها سکان داری ترامپ غیر قابل پیش بینی در کاخ سفید، چالش های بسیاری را در عرصه سیاست خارجی، در برابر خود می بیند.
اما همه این گزاره های بیرونی با همه شدت و حدت و هیمنه آنان، شاید در برابر برخی گل به خودی زن های درونی کوچک و خرد به نظر آیند. شاید باید گفت که مظلومیت دولت روحانی در این قسمت بسی دردناک تر و تاسف بارتر باشد.
ساختار فشل، ناکارآمد و به شدت عقب مانده و غیر روزآمد سیستم اطلاع رسانی دولت، که مثنوی هفتاد من است و نیاز به شرح و بسط و تفصیل ندارد و مورد اذغان اکثریت قریب به اتفاق اهالی رسانه است و در طول این چند سال پاشنه آشیل دولتی بوده که در سخت ترین شرایط، اقدامات بزرگ و سترگی انجام داده اما صدای این اقدامات به گوش مردم و حامیان نرسیده و اگر نبود موج خودجوش حمایت نخبگان فرهنگی و سیاسی جامعه که با احساس خطر در هفته های پایانی به میدان نقش آفرینی انتخاباتی آمدند، معلوم نبود اکنون آیا روحانی رئیس جمهوری بود که ما نیز اینگونه از او گلایه کنیم یا نه!
و اما نقل این مقال بعد از این مقدمه نسبتا طولانی، بعضی گفتارها و رفتارهایی است که این روزها از سوی شماری از نزدیکان و وابستگان به رئیس جمهوری سر می زند که اتفاقا در زمره یاران و چهره های مورد وثوق روحانی در افکار عمومی محسوب می شوند و گفتارها و رفتارهای غیر حساب شده آنان درست در برهه ای که جامعه و بدنه حامیان در بالاترین درجه و نقطه عطف همراهی و همدلی با رئیس جمهوری منتخب هستند و سطح همذات پنداری آنان با رئیس جمهوری و دولت در اعلا درجه خود قرار دارد و روحانی می تواند با اتکا به این حمایت و همراهی هسته دولت 4 ساله خود را به بهترین وجه شاکله بخشیده و به اتکا به این سرمایه اجتماعی ریل گذاری مطلوبی برای پیش برد برنامه های اعلامی و وعده های انتخاباتی داشته باشد، سخنانی بر زبان می آورند و اقداماتی می کنند که گویی قصد و غرض آنان زمین گیر کردن دولت در همین آغازین گام ها است!
اظهارات و اقداماتی که قطعا با این قصد عنوان نمی شود اما نتیجه ای جز آنکه گفته شد، به همراه نخواهد داشت.
اینکه بلافاصله پس از انتخابات مشاور فرهنگی رئیس جمهوری در قالب یک توئیت سخنی بر زبان راند که بازتاب های منفی گسترده ای در افکار عمومی و فضای مجازی داشت و حتی توضیحات تکمیلی مشاور فرهنگی رئیس جمهوری هم که اعلام کرد قصد و غرضی در بیان این اظهارات نداشته، نتوانست آب رفته را به جوی باز گرداند یکی از گاف هایی از این دست بود.
حال گویا در اقدامی بسیار ناپخته و عجیب و غریب برخی چهره های دولت از حزب اعتدال و توسعه درصدد برآمده اند که در همراهی با طیفی از اصولگرایان مجلس در ماجرای تعیین هیئت رئیسه سال پیش روی مجلس، اقداماتی انجام داده و برخی چهره های مورد وثوق و احترام اصلاح طلبان را از هیئت رئیسه مجلس کنار بگذارند، اقدامی که مشخص نیست بر اساس کدام عقلانیت و دور اندیشی سیاسی جامه عمل می پوشد و بدون شک اگر تحقق یابد، واکنش های بسیار منفی در افکار عمومی خواهد داشت و شاهد بودیم که محمود صادقی نیز سر بسته و در لفافه اشاره ای به این افراد کرد و اخطارهای لازم را مبذول داشت.
گویا برخی دولت مردان فراموش کرده اند که رئیس جمهوری در ایام انتخابات چه اظهاراتی داشته و دولت خود را در تداوم دولت اصلاحات اعلام کرد و بدنه اجتماعی این جریان تمام قامت پشت روحانی ایستاد و البته شخص رئیس جمهوری نیز در اظهارات پسا انتخاباتی نشان داد که به این تعهدات و اظهارات پایبند است اما گویا برخی نزدیکان گمان برده اند که چون دولت رای آورده اکنون بیش از بدنه اجتماعی نیازمند همراهی و همراهی برخی ارکان قدرت هستند و این نکته را مرجح بر حمایت اجتماعی از دولت دانسته اند و در مسیر آن حرکت می کنند.
درست دربرهه ای که فشارها از سوی طیف مقابل بالا گرفته و در چنین فضایی بدنه اجتماعی با دقت فراوان هر رفتار و گفتاری را زیر ذره بین دارد و هر اقدام غیر حساب شده می تواند تاثیرات بسیار مخربی بر افکار عمومی گذاشته و گویا باید به رئیس جمهوری متذکر شویم که بیش و پیش از منتقدان و مخالفان حواسش باید به مارادوناهایی باشد که دچار مقداری جوگیری شده اند و کارهایی می کنند که جز به گل خودی نمی توان آن را خواند و البته در فواصل بعدی از این ماردوناها بیش تر و شفاف تر خواهیم گفت!
