وقتی متلک دلواپسان به روحانی به خودشان باز می گردد!

سرویس سیاسی خرداد/ امین داودی نیا:کار دشمن؛ دشمنی است و انتظار اینکه تغییری در مشی خصمانه خود دهد، انتظار بعیدی است اما مهم آنجاست که ما در برابر این دشمنی؛ دشمنان چگونه واکنش نشان داده و می توانیم فضا را در راستای منافع ملی و گفتمان خودی تنظیم و ترسیم کنیم. 

به گزارش خرداد؛ این روزها که مجلس سنای ایالات متحده با پیشنها باب کورکر مصوبه تازه ای در خصوص تحریم های ایران از تصویب گذارنده، عده ای در داخل دولت روحانی را هدف گرفته و تاکید و تصریح می کنند که دیدید ما گفتیم که آمریکا ال و بل است و مشخص شد که به برجام پایبند نیست و سیاست دولت در رویکرد تعامل سازنده با جهان اشتباه است و الخ ....

در این خصوص اشاره به چند نکته خالی از لطف نیست.

اول- دولت روحانی و شخص محمد جواد ظریف هیچ گاه نگفته که آمریکا دوست ماست، مذاکره و توافق نیز به معنای باج دهی به دشمن نیست که اتفاقا ابزار و مسیری است برای اخذ حقوق حقه مان از دشمنی که بدان اذعان و اعتراف ندارد که در جریان مذاکرات هسته ای نیز اینگونه شد و نه تنها پروژه این هراسی شکست خورد که ساختار تحریم فرو ریخت و ایران از ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد بدون جنگ و فروپاشی نظام ( که در همه موارد قبلی رخ داده بود) خارج شد و مضاف بر آن حقوق حقه هسته ای ایران و غنی سازی مورد پذیرش جامعه جهانی قرار گرفت.

دوم- منتقدان روحانی می گویند که روحانی به آمریکا به مثابه کدخدای جهانی می نگرد! این در حالیست که واکنش های آنان در قبال این تحریم های تازه به مثابه آنست که نگاه آنان به آمریکا اینچنین است. سنای امریکا مصوبه ای داشته در باره تحریم ایران که هنوز مراحل قانونی خود را هم طی نکرده و خود این اعضای سنا می گویند که همه جوانب را لحاظ کرده اند که این مصوبه در تعارض با برجام قرار نگیرد ( اینکه در واقع می گیرد یا نمی گیرد بحث اینجا نیست) حال عده ای می گویند که فاتحه برجام خوانده شد و ... این درحالیست که آمریکا یک کشور از 6 کشور طرف توافق است و کشورهای دیگر قرار نیست همراه و همدل با آمریکا باشند مگر آنکه دوستان دلواپس نقش کدخدایی برای آمریکا قایل باشند!

سوم- برخلاف آنچه بسیاری تصور می کنند، ترامپ و جمهوریخواهان رندانه و مرموزانه در خصوص برجام به پیش می آیند، آنچنان که ترامپ توافق با کوبا را منتفی می کند اما در قبال برجام تاکنون در عمل هیچ اقدام منفی انجام نداده، چون به خوبی می داند توافق برجام میان ایران و آمریکا نیست بلکه یک توافق بین المللی است و  خروج یکطرفه ازآن هزینه های هنگفتی برای آمریکا دارد و می تواند ضربه مهلکی به هیمنه آمریکا در جهان غرب بوده و آن را به انزوای بین المللی رهنمون کند، آنان عطف به این موضوع به جای آنکه مستقیم برجام را هدف بگیرند از حاشیه به آن زده و با اعمال منافی با برجام می خواهند ایران را تحریک به اقدام متقابل و لغو برجام کنند و هزینه های آن را به دوش ما بی اندازند که هوشیاری درواکنش به این تحرکات بسیار ضروری است.

چهارم- توافق برجام توافق شخص روحانی با آمریکا،یا ظریف با جان کری نبوده، توافق میان ایران و شش قدرت جهانی بوده و مشخص نیست چرا در مواضع اینچنینی که با منافع ملی ما ارتباط وثیق دارد، تا این حد عده ای بر طبل رویکردهای جناحی و طیفی می کوبند! حداقل از سناتورهای آمریکایی یاد بگیریم که از 100 عضو 98 تن از آنان از دو حزب اصلی به این مصوبهرای می دهند، چون نگاه شان به مقوله ملی است و نه حزبی و سیاسی.

پنجم- رقابت های انتخاباتی تمام شد و پایان پذیرفت، قرار نیست با متلک به روحانی و کنایه به وی چیزی عوض شده و رئیس جمهوری تغییر کند، حسن روحانی رئیس دولت جمهوری اسلامی ایران است و تضعیف دولت در مواجهه با دشمنان بیرونی ضربه به کشورو نظام است، اینکه نگاهروحانی به مقوله سیاست خارجی متفاوت از نگاه برخی دیگر است، تفاوتی در اصل ماجرا و لزوم واکنش هماهنگو منسجم با چالش های بیرونی ندارد.

ششم- در همان ایام مذاکرات، کاظم جلالی نماینده آن برهه مجلس نهم از عنوان کاسب تحریم برای اولین بار استفاده کرد، کاسبی لزوما منفعت مالی نیست که البته برخی از مواهب تحریم ها و در آمدهای پیدا و پنهان آن محروم شدند اما کاسب تحریم می تواند شامل سیاسیونی باشد که با ذوق زدگی این روزها از مصویه تازه سنا برای حمله به رقیب سیاسی بهره می گیرند.

در نهایت، هنوز هیچ اتفاق تازه و غیر منتظره ای برای برجام رخ نداده است، تندروهایی که در همان ایام مذاکرات هم مخالف پر و پا قرص توافق هسته ای بودند، در سنا مصوبه ای داشته اند که طی روال قانونی آن چند هفته ای طول می کشد. ما هم فرصت داریم با طمانینه و درایت و با لحاظ همه جوانب در صورت قانونی شدن این مصوبه واکنش منطقی را به منصه ظهور رسانده و متناسب با اقدام انجام شده، واکنش نشان دهیم و در این میان عدم عجله، هماهنگی و انسجام، درایت و نکته بینی، نگاه به جهان پیرامنی، تعامل با طرف های خارجی و ... یک ضرورت است