شلیک بی امان در مسیر دو قطبی دولت و سپاه!
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: رئیس جمهوری بارها و بارها بر نقش راهبردی و تاثیر گذار سپاه پاسداران در کشور و امنیت و ثبات آن تاکید و البته نقدهایی را نیز گاه در لفافه مطرح کرده است، همانند جمله ای که در ضیافت افطاری هفته گذشته گفت:« اصل ۴۴ برای واگذاری
اقتصاد به مردم بود اما بخشی از اقتصاد که دست دولت بی‌تفنگ بود را به "یک
دولت با تفنگ" تحویل دادند.»
به گزارش خرداد؛ این نقد به نحوه واگذاری شرکت های دولتی به بخش های خصولتی، نکته ای است که بسیاری از اقتصاددانان بدان در برهه های مختلف اشاره و تصریح داشته اند و رئیس دولت هم به تشخیص خود (درست یا غلط) آن را بیان کرده است و معترض روند امور اقتصادی و واگذاری شرکت های دولتی شده است.
در مقابل فرمانده سپاه پاسداران نیز دو روز پیش پاسخ های خود را هر چند در لفافه همانند روحانی اما با تلویح نزدیک به تصریح و گویا بیان کرد و تنی چند از مقامات سپاه نیز به اظهار نظر و پاسخگویی به این اظهارات پرداخته و از شان و جایگاه فعالیت های اقتصادی سپاه به دفاع پرداختند.
در این مقال به هیچ روی قصد اثبات درستی حرف هیچ یک از طرفین را نداریم که بحث مفصلی میطلبد و ..
نقل این مقال آنست که خبرگزاری فارس که اتفاقا وابسته و دلبسته به نهادهای نظامی است، طی دو روز گذشته، ساعتی نیست که یک مصاحبه از یک نماینده مجلس یا فلان شخصیت سیاسی و نظامی نگیرد که ای چه نشسته اید که سپاه پاسداران با اظهارات ناروای برخی دولت مردان (شما بخوانید حسن روحانی) روبرو شده و اینچنین نیست و این هجمه ها ناروا است و ....
این حجم از واکنش شاید برآمده از ناراحتی و رنجش سپاه از سخنان روحانی باشد اما اگر هم چنین است، این میزان واکنش مستقیم به صلاح نبوده و نه تنها اثر معکوس دارد که دمیدن بر تنور دو قطبی های خطرناک و قرار دادن اضلاع و اجزای مختلف حاکمیت در برابر یکدیگر است.
رئیس جمهوری حق دارد سخن بگوید و نقد کند و اتفاقا طرف مقابل هم ساکت ننشسته و پاسخ داده است، حال اصرار و پافشاری بر طرح ده ها بار آن در رسانه ها به چه معنا و مفهومی است؟ آیا دمیدن بر تنور اختلاف و انشقاق نیست؟ آیا حاشیه پردازی و پر رنگ کردن موضوعات اصلی بر فرعی نیست؟ آیا منجر به ایجاد ذهنیت در افکار عمومی نخواهد شد؟ ثمره آن چیست؟ آیا رئیس جمهوری متنبه شده و دیگر نقد نمی کند؟ آیا تغییر در رویکرد دولت اجاد می شود؟
اتفاقا این روزها منتقدان اصولگرای دولت می گویند که دولت حق منتقدان را پاس نداشته و حجت الاسلام احمد خاتمی گفته اند که دولت به دنبال ایجاد خفقان است؛ آیا این رفتارهای رسانه های منتقد به معنای همین خفقان برای طرف مقابل نیست؟
از طرف دیگر گفته می شود که دولت مردان با ایجاد این حواشی می خواهند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند! خوب اگر چنین است چرا منتقدان دو صد چندان بر تنور حواشی می دمند؟
راهکار حل و فصل این دست از اختلافات هر چه باشد در هیاهوی رسانه ای و دمیدن بر فضای دو قطبی و پررنگ کردن آن نبوده و نیست و هیچ عایدی برای منافع ملی ندارد. سپاه و دولت هر کدام یکی از ارکان مهم و کلیدی این کشور و ملت و نظام هستند و دمیدن بر تنور دو قطبی سازی میان آنان جز حرکت در مسیر خواست دشمنان نخواهد بود.
مضاف بر همه اینها به رغم دلبستگی و وابستگی این رسانه ها به سپاه، آنان رسانه های عمومی و متعلق به بیت المال هستند و در شرایط فعلی داخلی و به خصوص شرایط بیرونی حساس چه بهتر آنست که مسائل اصلی مبتلابهی جامعه را به جای دمیدن بر تنور این دعوا پی بگیرند و به قاعده انصاف اگر دمادم به دولت می تازند، کمی هم از محاسن آن بگویند، آنگاه این نقدهای آنان نیز گوش شنواتری خواهد یافت.
به گزارش خرداد؛ این نقد به نحوه واگذاری شرکت های دولتی به بخش های خصولتی، نکته ای است که بسیاری از اقتصاددانان بدان در برهه های مختلف اشاره و تصریح داشته اند و رئیس دولت هم به تشخیص خود (درست یا غلط) آن را بیان کرده است و معترض روند امور اقتصادی و واگذاری شرکت های دولتی شده است.
در مقابل فرمانده سپاه پاسداران نیز دو روز پیش پاسخ های خود را هر چند در لفافه همانند روحانی اما با تلویح نزدیک به تصریح و گویا بیان کرد و تنی چند از مقامات سپاه نیز به اظهار نظر و پاسخگویی به این اظهارات پرداخته و از شان و جایگاه فعالیت های اقتصادی سپاه به دفاع پرداختند.
در این مقال به هیچ روی قصد اثبات درستی حرف هیچ یک از طرفین را نداریم که بحث مفصلی میطلبد و ..
نقل این مقال آنست که خبرگزاری فارس که اتفاقا وابسته و دلبسته به نهادهای نظامی است، طی دو روز گذشته، ساعتی نیست که یک مصاحبه از یک نماینده مجلس یا فلان شخصیت سیاسی و نظامی نگیرد که ای چه نشسته اید که سپاه پاسداران با اظهارات ناروای برخی دولت مردان (شما بخوانید حسن روحانی) روبرو شده و اینچنین نیست و این هجمه ها ناروا است و ....
این حجم از واکنش شاید برآمده از ناراحتی و رنجش سپاه از سخنان روحانی باشد اما اگر هم چنین است، این میزان واکنش مستقیم به صلاح نبوده و نه تنها اثر معکوس دارد که دمیدن بر تنور دو قطبی های خطرناک و قرار دادن اضلاع و اجزای مختلف حاکمیت در برابر یکدیگر است.
رئیس جمهوری حق دارد سخن بگوید و نقد کند و اتفاقا طرف مقابل هم ساکت ننشسته و پاسخ داده است، حال اصرار و پافشاری بر طرح ده ها بار آن در رسانه ها به چه معنا و مفهومی است؟ آیا دمیدن بر تنور اختلاف و انشقاق نیست؟ آیا حاشیه پردازی و پر رنگ کردن موضوعات اصلی بر فرعی نیست؟ آیا منجر به ایجاد ذهنیت در افکار عمومی نخواهد شد؟ ثمره آن چیست؟ آیا رئیس جمهوری متنبه شده و دیگر نقد نمی کند؟ آیا تغییر در رویکرد دولت اجاد می شود؟
اتفاقا این روزها منتقدان اصولگرای دولت می گویند که دولت حق منتقدان را پاس نداشته و حجت الاسلام احمد خاتمی گفته اند که دولت به دنبال ایجاد خفقان است؛ آیا این رفتارهای رسانه های منتقد به معنای همین خفقان برای طرف مقابل نیست؟
از طرف دیگر گفته می شود که دولت مردان با ایجاد این حواشی می خواهند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند! خوب اگر چنین است چرا منتقدان دو صد چندان بر تنور حواشی می دمند؟
راهکار حل و فصل این دست از اختلافات هر چه باشد در هیاهوی رسانه ای و دمیدن بر فضای دو قطبی و پررنگ کردن آن نبوده و نیست و هیچ عایدی برای منافع ملی ندارد. سپاه و دولت هر کدام یکی از ارکان مهم و کلیدی این کشور و ملت و نظام هستند و دمیدن بر تنور دو قطبی سازی میان آنان جز حرکت در مسیر خواست دشمنان نخواهد بود.
مضاف بر همه اینها به رغم دلبستگی و وابستگی این رسانه ها به سپاه، آنان رسانه های عمومی و متعلق به بیت المال هستند و در شرایط فعلی داخلی و به خصوص شرایط بیرونی حساس چه بهتر آنست که مسائل اصلی مبتلابهی جامعه را به جای دمیدن بر تنور این دعوا پی بگیرند و به قاعده انصاف اگر دمادم به دولت می تازند، کمی هم از محاسن آن بگویند، آنگاه این نقدهای آنان نیز گوش شنواتری خواهد یافت.
