تفاوت شورای شهر تهران و لندن
خرداد:منتخبین پنجمین دوره شوراهای شهر و روستا کمتر از دو ماه بعد، جایگزین اعضای چهارمین دوره شوراها می‌شوند و برای انجام وظایف خود، با چالش‌های جدی روبه‌رو خواهند شد.
به گزارش خرداد،انتخاب شهردار شایسته برای پاسخ به مطالبات و نیازهای شهروندان؛ ساماندهی وضعیت موجود، گماردن مدیران شایسته پاکدست برای شفاف‌سازی گردش مالی و تأمین فضای امن، زیست سلامت و رفاه شهروندان و... . اما واقعا در چارچوب قانون و ساختار کنونی مدیریت شهری؛ شوراها چه جایگاهی دارند؟
منتخبین شورا آیا می‌توانند پاسخ‌گوی مطالبات مردم باشند؟ برای پاسخ‌گوبودن آنان در قبال شهروندان، چه تحولی در ساختار مدیریت شهری ضروری است؟ و این تحول چگونه و در چه فرایندی به‌تدریج می‌تواند شکل بگیرد؟ راقم این سطور، در چند یادداشت و گفت‌وگو، کوشش کرده است با تأکید بر اصول قانون اساسی، به الگوهای تجربه‌شده در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه و تلاش‌های صورت گرفته در دو سال اول انقلاب، اشاره‌ای داشته باشد و ضرورت پیگیری اجرای لایحه مدیریت واحد شهری را که از سال ١٣٩٣ در دستور کار وزارت کشور دولت یازدهم بوده است، مورد تأکید قرار دهد.
در این یادداشت، مایلم پیامد دو رخداد در وضعیت کنونی مدیریت شهری در کلان‌شهر تهران و رخداد مشابه دیگر را در یک کشور اروپایی، مقایسه کنیم.
رخداد اول، حادثه ریزش ساختمان پلاسکو است که همه به خاطر داریم. در این حادثه که منجر به خسارات جانی و مالی گسترده شد، همه ارکان نظام درگیر آن شدند: از جمله ریاست‌جمهور، تعدادی از وزرا، به‌ویژه مسئولان وزارت کشور و وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، مدیران شهرداری تهران، اعضای شورای شهر تهران و به‌طور طبیعی و وسیع، رسانه‌‌ها. این حادثه آن‌چنان فضای عمومی جامعه را متأثر کرد که کل مدیریت نظام و فضای اجتماعی و ظرفیت کاری همه مسئولان را به خود مشغول کرد و دولت یک روز عزای عمومی اعلام کرد و رئیس‌جمهور هیئت ویژه‌ای را مأمور بررسی این حادثه و ارائه گزارش ملی کرد و مجلس شورای اسلامی رسیدگی به آن را در دستور کار خود قرار داد. در این حادثه برخی از اعضای شورای شهر صرفا عملکرد شهرداری تهران را مورد انتقاد قرار دادند. البته در پایان باوجود همه تلاش‌های صورت‌گرفته، به خاطر معیوب‌بودن ساختار مدیریت شهر تهران و قوانین و مقررات موضوعه، هیچ شخص یا نهادی مسئولیت این حادثه را برعهده نگرفت.
اما رخداد دوم، حادثه مشابهی است که اخیرا، ٢٤ خرداد، در برج مسکونی ٢٤ طبقه گرنفل لندن رخ داده و این برج دچار آتش‌سوزی مهیبی شد و شمار زیادی از مردم کشته شدند و خسارات زیادی در پی داشت. در این حادثه تمام اعتراضات مردم متوجه شورای محله کنزینگتون لندن بود که مسئولیت پاسخ‌گویی به مردم را دارد. در این حادثه مسئولان شهرداری لندن و مقامات دولت انگلیس، به جز اظهار تأسف و همدردی با خانواده‌های آسیب‌دیده، خود را درگیر این حادثه نکردند، با توجه به اینکه شورای محله مسئولیت کلیه امور را برعهده دارد باید پاسخ‌گو نیز باشد. به همین مناسبت معترضان در مرکز لندن به ساختمان اداری محله کنزینگتون و چلسی مراجعه کردند و در بیانیه‌ای خواستار تحقیق درباره علت آتش‌سوزی و کمک به بازماندگان این حادثه شدند و از شورای محله خواستند هر چه سریع‌تر به وضعیت خانواده‌های آسیب‌دیده رسیدگی کنند. می‌دانیم شوراها در لندن سابقه ٢٠٠ساله دارند و خدمات عمومی در شوراهای محلات و پارلمان شهری به‌صورت قانون‌مند به مردم سپرده شده است و دولت صرفا در مسائل ستادی و ملی حضور دارد.
پس از حادثه پلاسکو یادداشتی با عنوان «راهکارهایی برای پیشگیری از حادثه پلاسکو» به قلم راقم این سطور درتاریخ ١٩ بهمن ١٣٩٥ در روزنامه «شرق» منتشر شد و در آن به ضرورت اصلاح ساختار مدیریت شهری و راهکارهای آن، از جمله پیگیری و اجرای لایحه مدیریت واحد شهری اشاره شده است تا به‌تدریج با اصلاح ساختار مدیریت شهری، با سپردن کار مردم به دست مردم مطابق اصول قانون اساسی، شوراهای شهر و روستا در جایگاه طبیعی خود قرار گیرند و با اختیارات لازم در مقابل مردم پاسخ‌گو باشند.
منبع: روزنامه شرق
ناشناس
۱۷:۴۹ - ۱۳۹۶/۰۴/۱۹
کاش شهردار رو خود مردم انتخاب میکردن تا این آدمهای سیاسی واسه رانت و زد وبندهای سیاسیشون کشور رو به خاطر رابطه به گند نمیکشیدن
پاسخ
