اصلاح طلبی به فیگور و شعار نیست!
سرویس سیاسی خرداد- عبدالرضا کنی: این روزها که برای اولین بار طی چند سال گذشته، رقابت با رقیب بیرونی به رقابت درون گروهی در اردوگاه اصلاحات تبدیل شده، عده ای به خوبی با رفتارهای خود نشان می دهند که از اصلاح طلبی تنها نام و عنوان آن را یدک می کشند.
به گزارش خرداد؛ زوال اصولگرایان درست در نقطه قوت و قدرت آنان شکل گرفت، جایی که در انتخابات مجلس نهم، در فقدان حضور رقیب سنتی، اصولگرایان به تشتت و چند دستگی مبتلا شدند، البته عدم اقبال عمومی به آنان در چند دهه گذشته و در تمامی انتخابات های رقابتی مشهود بوده است اما اصلاح طلبان نیز نباید چنین گمان برند که مردم به آنان کاغذ سفید امضاء داده اند.
این روزها اصلاح طلبان به نوعی با آن وضعیت اصولگرایان در ابتدای دهه 90 دست به گریبان هستند، با این تفاوت که در آن برهه رقابت بر سر رسیدن به کرسی های مجلس بود و این بار یک صندلی و عنوان یعنی شهرداری تهران عده ای را برآشفته و به اقدامات عجیب و غریب واداشته است.
البته عموم کنش گران این اردوگاه، رقابت را با کشمکش و هوچی گری و پشت هم اندازی و شلوغ کاری اشتباه نگرفته اندو اگر با یکدیگر رقابت هم ( آنهم از نوع سفت و سختش دارند) دارند، آن را آلوده به غارایض خاص و هجمه به رقبا و غیره نکرده اند
اما برخی از سایت ها و چهره های عمدتا جوان اردوگاه اصلاحات این روزها در به در دنبال فضا سازی و مشوش کردن عرصه رقابت هستند و از این طریق می خواهند ابراز وجود کنند و جالب آنست که برای این ابراز وجود از یکی، دو چهره اصلاح طلب با سابقه هم که کدروت هایی دارند، بهره گرفته و در مصاحبه با آنان آتش به تنور اختلافات می ریزند.
بی شک هم به عملکرد عارف و شورای عالی نقد وارد است هم به حزب اتحاد و غیره و از آنطرف به کارگزاران و مرعشی و .. اما قرار نیست برای تسویه حساب های سیاسی از تریبون هایی که به اعتبار فیگورهای اصلاح طلبی نصیب برخی جوانان ناپخته و پر شر و شور شده، به بزرگان حمله و میان چهره ها و احزاب مختلف تفرقه انداخت، کاری که عده ای در ماجرای لیست و پیش از انتخابات انجام دادند و ناکام شدند و اکنون دوباره بر طبل آن می کوبند.
در این مقال نامی از این افراد برده نشده، چون مرور برخی سایت ها و کارنامه افراد خود گواهی می دهد که منظور چه افراد و جریان هایی هستند، البته که می بایست این اتفاقات را به فال نیک گرفت، چرا کهعده ای طی این چند سال خود را اصلاح طلب جا زدند تا به منافع و مطامع خود برسند و اکنون دست آنان بر همگان روشن شده و خوبست که بزرگان اصلاحات از اساس با بی توجهی به اقدامات نابخردانه آنان، مجال طرح بی مورد و بزرگنمایی این افراد کوتاه قامت را ندهند.
به گزارش خرداد؛ زوال اصولگرایان درست در نقطه قوت و قدرت آنان شکل گرفت، جایی که در انتخابات مجلس نهم، در فقدان حضور رقیب سنتی، اصولگرایان به تشتت و چند دستگی مبتلا شدند، البته عدم اقبال عمومی به آنان در چند دهه گذشته و در تمامی انتخابات های رقابتی مشهود بوده است اما اصلاح طلبان نیز نباید چنین گمان برند که مردم به آنان کاغذ سفید امضاء داده اند.
این روزها اصلاح طلبان به نوعی با آن وضعیت اصولگرایان در ابتدای دهه 90 دست به گریبان هستند، با این تفاوت که در آن برهه رقابت بر سر رسیدن به کرسی های مجلس بود و این بار یک صندلی و عنوان یعنی شهرداری تهران عده ای را برآشفته و به اقدامات عجیب و غریب واداشته است.
البته عموم کنش گران این اردوگاه، رقابت را با کشمکش و هوچی گری و پشت هم اندازی و شلوغ کاری اشتباه نگرفته اندو اگر با یکدیگر رقابت هم ( آنهم از نوع سفت و سختش دارند) دارند، آن را آلوده به غارایض خاص و هجمه به رقبا و غیره نکرده اند
اما برخی از سایت ها و چهره های عمدتا جوان اردوگاه اصلاحات این روزها در به در دنبال فضا سازی و مشوش کردن عرصه رقابت هستند و از این طریق می خواهند ابراز وجود کنند و جالب آنست که برای این ابراز وجود از یکی، دو چهره اصلاح طلب با سابقه هم که کدروت هایی دارند، بهره گرفته و در مصاحبه با آنان آتش به تنور اختلافات می ریزند.
بی شک هم به عملکرد عارف و شورای عالی نقد وارد است هم به حزب اتحاد و غیره و از آنطرف به کارگزاران و مرعشی و .. اما قرار نیست برای تسویه حساب های سیاسی از تریبون هایی که به اعتبار فیگورهای اصلاح طلبی نصیب برخی جوانان ناپخته و پر شر و شور شده، به بزرگان حمله و میان چهره ها و احزاب مختلف تفرقه انداخت، کاری که عده ای در ماجرای لیست و پیش از انتخابات انجام دادند و ناکام شدند و اکنون دوباره بر طبل آن می کوبند.
در این مقال نامی از این افراد برده نشده، چون مرور برخی سایت ها و کارنامه افراد خود گواهی می دهد که منظور چه افراد و جریان هایی هستند، البته که می بایست این اتفاقات را به فال نیک گرفت، چرا کهعده ای طی این چند سال خود را اصلاح طلب جا زدند تا به منافع و مطامع خود برسند و اکنون دست آنان بر همگان روشن شده و خوبست که بزرگان اصلاحات از اساس با بی توجهی به اقدامات نابخردانه آنان، مجال طرح بی مورد و بزرگنمایی این افراد کوتاه قامت را ندهند.
