حاشیه های الکی برای یک جمله بسیار عادی!

سرویس سیاسی خرداد- امین داودی نیا:گویا از زمان قدیم ما ایرانی ها عادت داشته ایم که به هنگام بیکاری و فراغت بال، برای خودمان سرگرمی و حاشیه ایجاد کنیم تا مبادا حوصله مان سر برود! نشان به آن نشانی که می گفتند:«دلاكها كه بيكار مي‌شوند سرهم را مي‌تراشند» حال این مثل شده است حکایت برخی از سیاستمداران ما که طی این دو روز یک حرف ساده و بی پیرایه و کاملا منطقی را کرده اند دستمایه نقل و بحث و واکنش های عجیب و غریب!


به گزارش خرداد؛ روزهای سرنوشت سازی را سپری می کنیم، رئیس جمهوری مشغول تمهید و تدارک و چینش کابینه دوازدهم است، کابینه ای که قرار است در چهار سال پیش رو امور اجرایی کشور را رتق و فتق کرده و چینش مطلوب کابینه بی گمان نقش بسزایی در سرنوشت حال و آینده کشور داشته و حایز اهمیت است اما نکته جالب در این میانه آنست که بازهم حاشیه ها بر متن غلبه یافته و عده ای کاسه داغ تر از آش شده و گویا از آنجا که رئیس جمهور نشده اند تا کابینه را باب میل خود بچینند! و از نبوغ لایزال خود بهره بگیرند و از طرف دیگر هم نمی توانند کمی سکوت کرده و مردم و کشور را از نظرات مشعشع خود بهره مند نکنند، سر هر گفته و نکته ای، به اظهار نظر پرداخته و حاشیه پردازی می کنند.


محمدرضا عارف، به عنوان رئیس فراکسیون امید مجلس در اظهار نظری کاملا منطقی ضمن آنکه تاکید کرده رئیس جمهوری مدیون اصلاح طلبان است، بر این نکته نیز پای فشرده که اصلاح طلبان به دنبال سهم خواهی نیستند و از رئیس جمهوری خواسته که پیرامون تشکیل کابینه با فراکسیون امید مشورت کرده و مردان کابینه را با هم اندیشی و بهره گیری از نظرات نمایندگان حامی دولت چینش  کند.


عارف نه حرف غامض و پیچیده ای زده نه بی ربط و بدور از خیرخواهی سخن گفته، مضاف بر آنکه او درست حرفی را زده که باید بزند و به حیطه وظایف او باز می گردد، گفته است.


اول آنکه هرکسی که انتخاب می شود و برگزیده، مدیون حامیان و برآمده از سلیقه و تفکرات آنانی است که او را برگزیده اند. این معادله پیچیده ای نیست! یک کنش و واکنش ساده است. متاع گفتمانی روحانی عرضه و مقبول اصلاح طلبان قرار گرفته و با آرای بدنه حامی این جریان رئیس جمهوری منتخب برگزیده شده و طبیعی است که روحانی وامدار این حمایت باشد و خود او نیز بارها گفته که وظیفه دارد تا مطالبات اکثریت مردم را پی بگیرد و در ایام تبلیغات انتخابات نیز دولت خود را تداوم دولت اصلاحات عنوان کرد.


حرف عارف هم تنها همین بوده و بس، که نه رئیس جمهوری نسبت به آن زاویه دارد و نه هیچ ناظر منصفی آن را رد می کند و نه نکته ای عاری از واقعیت است اما عده ای کشف محیر العقول کرده اند که منظور عارف از این حرف دین رئیس جمهوری به افراد و اشخاص اصلاح طلب و شورای عالی است! و در پسامد این پیش فرض استنباط فرموده اند که این یعنی سهم خواهی!


عارف گفته اصلاح طلبان یعنی مجموعه یک گفتمان و حامل آن، مضاف بر آنکه برای جلوگیری از هرگونه سوء تفاهم تاکید کرده که جریان اصلاح طلب به دنبال سهم خواهی نیست؛ گویا می دانسته که عده ای گوش به زنگ غوغا هستند!


اما نکته مهم در این میانه آنست که او به عنوان رئیس فراکسیون امید، نه تنها حرف درستی زده که می بایست رئیس جمهوری برای چینش وزرا با این فراکسیون مشورت کند، بلکه او وظیفه داشته و می بایست این حرف را می زده است

اگر رئیس جمهوری با نمایندگان مجلس پیرامون تعیین وزرا مشورت نکند، با چه کسی باید مشورت کند؟ مگر نه این است که طبق قانون وزرا باید از نمایندگان رای اعتماد بگیرند؟ مگر نه این است که نمایندگان ملت به نمایندگی از آنان باید صلاحیت و کارآمدی وزرا را برای حضور در کابینه تایید کنند؟

اینکه گفته شود رئیس جمهوری برای تعیین وزرا با فراکسیونی که بیش از 100 نماینده مجلس عضو آن هستند، مشورت کند نه تنها سهم خواهی نیست که عین همراهی و همکاری است و عارف هم از سوی مردم نماینده مجلس شده تا به وظایف خود عمل کند، جالب آنجاست که منتقدان عارف او را به انفعال و ناکارآمدی متهم می کنند، حال که او می خواهد به وظابف بدیهی و ساختاری خود عمل کند، می شود سهم خواه!

البته نکته آنست که ورای هوچی گری های عده ای که خود را نزدیک به رئیس جمهوری هم القا می کنند، روحانی بی توجه به این هیاهوها کار خود را می کند و شاهد هم بودیم که همین هفته گذشته با رئیس فراکسیون امید، جلسه ای داشت و به رایزنی های لازم پرداخت و اگر می خواهد ( که می خواهد) کابینه ای مقبول و کارآمد در دولت دوازدهم داشته باشد، می بایست با نمایندگان مجلس و به خصوص فراکسیون همسو با بدنه حامی اش هماهنگی و همنوایی داشته باشد تا آنان در همافزایی با یکدیگر کابینه ای قوی را بر صندلی های پاستور بنشانند.

حال دوستانی همانند حسام الدین آشنا یا بقیه دلاوران عرصه مجازی و شبکه های اجتماعی به مثابه همان دلاکان سر خود را بتراشند مهم آنست که خوشبختانه این عزیزان کلیددار کابینه و تعیین کننده مقدرات مردم نیستند و در بهترین حالت فعالان پر شور عرصه مجازی نام دارند.