درفضاهای انتخاباتی یکی از شعارهای که مورد توجه کمپین حمایت از دکتر روحانی قرارگرفت، بهکارگیری زنان شایسته در سطوح عالی مدیریتی بود. به نحوی که این موضوع جزو مطالبات جریان اصلاحات در زمان انتخابات مطرح شد. بیتردید اصلاحطلبان نباید به بهانه فشارهایی که از سوی مخالفان بر دولت تحمیل میشود، از پیگیری مطالباتشان بپرهیزند. هر اتفاقی که چهره دولت دوازدهم را تغییر دهد، با مقاومت جریانهای منتقد روبهرو خواهد شد و این طیف تلاش میکنند که چنین تغییراتی در دولت اعمال نشود تا دولت آقای روحانی ضعیف شود و قصد دارند با اعمال فشار از رکوردزنی رئیس جمهور جلوگیری کنند. نگارنده معتقد است، توقع جامعه زنان از رئیس جمهور چنین است که در این ساحت رکورد بزند. زنان، احمدینژاد را تنها رئیس جمهوری میشناسند که در کابینه خود از حضور یک خانم استقبال کرد. بنابراین آقای روحانی باید تلاش کند که به مطالبات بانوان پاسخ مناسب و قانع کنندهای بدهد. حضور زنان در مناصب عالی مطالبه ملی است چرا که این طیف 50 درصد جمعیت کشور را شکل داده، بیش از 50 درصد از دانشجویان ایران زن هستند و در عرصه اساتید نیز جمعیت زنان دانشگاهی از مردان سبقت گرفته است. بنابراین زیبنده نیست که به آنها با نگاه مردانه نگریست و احساس کرد که همواره باید در ردههای دوم مدیریتی قرار داشته باشند.آقای روحانی ضمن پاسداشت حقوق، رسوم، عادت و هنجارهای پذیرفته شده اجتماعی به این مساله توجه کند که حضور زنان درعرصههای کلان یک مطالبه ملی است و این قشر باید در عرصههای مدیریتی حضور مناسبتری داشته باشد. اگر رئیس جمهور به هر دلیلی نمیتواند وزیر زن معرفی کند اما میتواند تعداد بیشتری از مدیران میانی را از میان زنان انتخاب کند. به نحوی که حضور آنها در بین معاونین وزرا و معاونین رئیس جمهور، به عنوان یک دستور کار قرار گیرد. اگر این موضوع به مطالبه ملی تبدیل شود، پاسخ شایستهای دریافت خواهدکرد. در بسیاری از بخشهای اجتماعی و سیاسی این ظرفیت وجود دارد که دو قطبیهای مقطعی ایجاد شود از جمله اینکه گاهی اتفاق افتاده که بین بخشهایی از جامعه چنین تعارضی به وجود آمده است. به عنوان مثال اگر جدالی بین جامعه متخصص با جامعه غیر دانشگاهی به وجود میآمده، صف حامیان دانشگاه اصلاحطلب و اصولگرا نمیشناسد و حامیان دانشگاه از ماهیت خود دفاع میکنند. اگر دولت به مساله زنان توجه نداشته باشد. مطالبه زنان به عنوان یک مطالبه ملی مطرح خواهد شد و درآن زمان زنان به این مساله دیگر با نگاه جناحی نگاه نخواهندکرد و به مطالبه حضور زن در عرصه تصمیمسازی توجه میکنند و اگر دولتی به این مطالبه پاسخ دهد آن را به عنوان مطالبه مثبت آن دولت تلقی میکنند. حتی اگر آن وزیر زن شکست خورده باشد یا اینکه به پیروزی دست یافته باشد. در نتیجه دولتمردان و تصمیمسازان عالیرتبه کشور توجه کنند که مبادا بیتوجهی به استعدادها و قابلیتهای حوزه زنان در کشور موجب گردد، صف مقابله با مردسالاری درجامعه به وجود آید که این صفکشیها برای جامعه مطلوب نیست. جامعه باید به سمت شایسته سالاری حرکت کند زیرا زنان شایسته وکارآمد در جامعه کم نیستند. البته وزرای کابینه روحانی با خود او قابل مقایسه نیستند. اگر آقای روحانی در مقام مقایسه وزرای زن با خود قرار بگیرد، قطعا آن وزرا نمره نخواهند آورد. چارهای وجود ندارد و باید در برخی از موارد به تابوشکنی روی آورد و در عرصههای کلان از حضور زنان استفاده بیشتری بهدست آورد. این موضوع در دولت روحانی یک ضرورت است و اگر به آن توجه نشود، این مطالبه خود را به دولت تحمیل خواهد کرد.
* فعال سیاسی اصلاحطلب