خطر پیدایش تروریسم در میانمار/ روهینگیایی ها نیازمند اقدام عملی هستند
خرداد:حصر صدها مسلمان روهینگیایی در درون مناطق زندگی خود از هفته گذشته توسط همسایگان بودایی تندرو در روستاهایی در غرب میانمار و آغاز موج دیگری از حملات علیه مسلمانان، بار دیگر موجب فرار جمعی مسلمانان روهینگیا و ایجاد هراس از افزایش خشونت ها در این استان میانمار شد.
به گزارش خرداد، تنش ها بین بودائیان تندرو مسلمانان روهینگیا که از سال 2012 در استان راخین میانمار شکل گرفت، به دلایل مختلفی از جمله نقش دولت این کشور در پایان ندادن به آن باعث شد این تنش ها اکنون با تغییر هویت به سایر مناطق این کشور نیز سرایت کند.
اگرچه پیش از این نیز بودایی های تندرو شدیدترین خشونت ها را علیه مسلمانان بکار برده بودند و به رغم غیرانسانی بودن این قبیل رفتارها تاکنون دولت میانمار اجازه تحقیق مستقل پیرامون این سوء رفتارها را صادر نکرده است، اما به نظر می رسد تنش های نژادی مستعد بحران بیشتری باشد.
دولت میانمار که 'آنگ سان سوچی' برنده جایزه صلح نوبل در آن قدرت ویژه ای دارد و به گونه ای می توان دولت فعلی را دولت 'آنگ سان سوچی' دانست به دلایل مختلف موفق به بهبود شرایط مسلمانان روهینگیا نشده است.
تعلل دولت میانمار در رسیدگی به بحران مسلمانان روهینگیا از یک سو، شعارهای کشورهای منطقه از جمله مالزی در حمایت از مسلمانان روهینگیا از سوی دیگر و عملکرد نامناسب نهادهای بین المللی از جمله سازمان همکاری اسلامی و سازمان ملل شرایط استان راخین را در مسیری قرار داده که تبعات آن فراتر از میانمار، هم جنوب شرق آسیا و هم سایر نقاط جهان را تحت تاثیر قرار می دهد.
مالزی که سال گذشته شدیدترین واکنش خود را با حضور 'نجیب تون رزاق' نخست وزیر این کشور در اعتراضات ضد میانماری در خیابان های کوالالامپور به معرض نمایش جامعه بین الملل گذاشت و با برگزاری کنفرانسی عزم خود را برای حل این بحران جزم کرد، اما زود از مسیر یک ماموریت انسانی خارج شد و مسلمانان روهینیگایی را از فهرست اولویت های خود که عمدتا سیاسی بود، حذف کرد.
شاید این قبیل اقدامات که مالزی در سطح ملی و سایر نهادهای بین المللی در سطحی فراتر در حمایت از مسلمانان روهینگیا انجام داد، چنان بوی منافع سیاسی می دهند که هیچ فرد و گروهی را جذب خود نمی کند و با سرعت از اولویت ها خارج می شود.
از سال 2012 که بودائیان تندرو، مسلمانان را هدف حملات خود قرار دادند تاکنون هیچ فشار تاثیرگذاری علیه میانمار اعمال نشده و بحران مسلمانان این کشور که منطقه جنوب شرق آسیا را نیز به طور آشکاری تحت تاثیر خود قرار داده، اکنون در مسیری قرار گرفته که کارشناسان پیدایش تروریسم و افراط گرایی را از پیامدهای احتمالی آن می دانند.
بودائیان تندرو پس از اینکه در سال 2012 موجب کشتار بیش از 650 نفر شدند و بیش از 100 هزار نفر را بی خانمان کردند، تا اکتبر سال گذشته فشارها علیه مسلمانان اعمال کردند، اما از اکتبر سال گذشته بار دیگر مسلمانان را بیش از پیش مورد هدف قرار دادند.
انتظار می رفت دولت 'آنگ سان سوچی' که با خود جایزه صلح نوبل را نیز به یدک می کشد در مقابل سرکشی بودائی های تندرو در اکتبر سال گذشته، واکنش جدی نشان دهد و با احترام به قوانین از کشتار مردم این کشور جلوگیری کند، اما دولت 'سوچی' نه تنها در حمایت از مسلمانان اقدامی انجام نداد، بلکه با بستن چشم خود به روی تجاوزهایی که نیروهای امنیتی این کشور در نقاط مختلف استان راخین انجام دادند، آب به آسیاب بودائی های تندرو و افراط گرا ریخت.
بی تفاوتی 'آنگ سان سوچی' تا به آنجا پیش رفت که برخی از برندگان جایزه صلح نوبل با نگارش نامه ای به وی، او را متهم به کوتاهی در جلوگیری از کشتار مسلمانان کردند و یادآور شدند در صورتی که ما اقدامی انجام ندهیم، مردم حتی اگر با گلوله نمیرند، از گرسنگی خواهند مرد.
دولت این کشور در نزدیک به یکسال گذشته از تحقیق و جستجو پیرامون آنچه 'نسل کشی' و 'پاکسازی نژادی' خوانده می شود طفره رفته و به درخواست های مکرر نهادهای بین المللی برای انجام این تحقیقات پاسخ منفی داده و مانع از ورود تیم های مستقل شده است.
ادامه این بی تفاوتی دولت میانمار به سرنوشت بیش از یک میلیون مسلمان روهینگیایی، باعث شد که پلیس و نیروهای نظامی و امنیتی از هفته گذشته بار دیگر با حمله به مسلمانان باعث کشته شدن بیش از 90 شوند.
مقامات میانماری علت آغاز این دور از خشونت ها را حمله 'بنگالی ها' به ایستگاه های پلیس و پایگاه ارتش عنوان کردند که در آن 'شبه نظامیان' چندین قبضه سلاح را به سرقت برده و بیش ازط 10 نیروی پلیس را نیز کشته اند.
آننگونه که در این گزارش ها آمده است دولت میانمار این بار با 'بنگالی' نامیدن مسلمانان روهینگیا و همچنین 'تروریست های بنگالی افراط گرا' نامیدن آنها نشان داده است که همچنان حق شهروندی مسلمانان روهینگیا را به رسمیت نمی شناسد و آنها را مهاجران غیرقانونی می داند که از بنگلادش به این کشور مهاجرت کرده اند.
نوع رفتار دولت میانمار با مسلمانان این کشور آنگونه که متخصصان و کارشناسان نیز هشدار داده اند فراهم کردن بستر پیدایش افراط گرایی و تروریسم است که نخستین نشانه های آن نیز از هم اکنون در برخی از نقاط راخین قابل مشاهده است.
در حالی که بسیاری از کشورها به دنبال شناخت ریشه های تروریسم در بین افراط گرایان و نوع آموزه هایی است که در اختیار تندروها قرار می گیرد، اما به نظر می رسد ریشه افراط گرایی و تروریسم در میانمار را باید در لایه های سیاسی این کشور جستجو کرد.
از اینرو، کشورهای منطقه جنوب شرق آسیا که بیش از سایر نقاط جهان از پیدایش و رشد تروریسم در میانمار آسیب خواهند دید، باید با یادگیری از تجربه ناموفق دیگر کشورها در مواجهه با نسل کشی در میانمار، این بار نه با شعار سیاسی، بلکه با اقدام عملی در مقابل سیاست های 'نایپیداو' بایستند تا از بحران انسانی دیگر در منطقه جلوگیری کنند و ریشه تروریسم را در نطفه خفه کنند.
