از طاقچه بالای بورکینافاسو تا فرش قرمز بریتانیا

به گزارش خرداد؛ فارغ از اینکه در هنگام روی کارآمدن این دولت، وضعیت اقتصاد، سیاست خارجی و مراودات بین المللی ایران در چه جایگاهی قرار داشته و کشور در آستانه تهدید نظامی مشهود و اجماع جامعه جهانی علیه کشورمان بود و ادامه آن روند می توانست چه شرایط بغرنجی را پیش روی کشور قرار دهد و اکنون فاصله کهکشانی با آن برهه و دوره و وضعیت پیامدی آن در صورت ادامه آن وضعیت، داریم. 

به راستی که بی انصافی است که دستاورد برجام را نادیده بگیریم وقتی که در دوران دولت گذشته و مذاکرات چندین و چند ساله بی فرجام، ایران براستی در گوشه رینگ معادلات بین المللی و منطقه ای قرار داشت و دمادم مورد اصابت ترکش های تهدید و تحدید بود و اکنونی که ایران مورد احترام و همراهی و همنوایی کشورهای مختلف جهان است. 

یادمان نرود که در دوران چندین ساله دولت محمود احمدی نژاد، وضعیت به گونه ای بود که حتی مقامات رسمی ما از سوی مسئولان رده چندم کشورهای پیشرفته جهان مورد پذیرش قرار نگرفته و کار ما به جایی رسیده بود که بورکینافاسو و جیبوتی برای دیدار با عالی ترین مقامات ایران پشت چشم نازک کرده و طاقچه بالا می گذاشتند.

حال اوضاع به نحوی است که در عین تهدیدات پردامنه ترامپ، خرج بی محابای دلارهای نفتی سعودی و لابی های قدرتمند صهیونیستی برای پیش برد پروژه ایران هراسی، این مقامات اروپایی هستند که فرش قرمز پیش روی مقامات ایرانی انداخته و با صراحت دست رد به سینه دشمنان ایران و ایرانی می زنند. 

چه کسی گمان می برد که روزگاری نخست وزیر بریتانیا، در گفت و گوی تلفنی با نخست وزیر رژیم صهیونیستی آب پاکی را روی دست نتانیاهو ریخته و با صراحت اعلام کند که انگلستان پشت برجام خواهد ایستاد، چه کسی فکر می کرد که وزیر خارجه شریک سنتی و همیشه همراه آمریکا، یک روز قبل از سخنرانی ترامپ پذیرای معاون رئیس جمهوری ایران در دفتر کار خود بوده و هیئت ایرانی را با احترام ویژه تا کنار در محل کار خود بدرقه کرده و تاکید موکد کند که انگلستان به حمایت قاطع از برجام خواهد پرداخت. 

چه کسی فکر می کرد که اعضای مختلف اتحادیه اروپا در سطوح عالی ترین مقامات فراتر از ایران و دیپلمات های آن آستین بالا زده و تمام قامت به دفاع از ایران و پایبندی آن به تعهدات بین المللی بگویند و حتی دموکرات های سنای آمریکا با شدت و حدت به دنبال خنثی کردن اقدامات ترامپ باشند. 

روزگاری نه چندان دور این ایران بود که در گوشه رینگ معادلات جهانی بود و اکنون رئیس جمهوری آمریکا با همه هینمه و هژمونی ایالات متحده در نظام سیاسی و اقتصادی جهان در گوشه قرار گرفته و با انتقادات پر حجم روبروست. 

مذاکره کنندگان هسته ای مسئول انتخاب و گزینش مردم آمریکا و روی کارآمدن یک رئیس جمهوری شبه دیوانه و تندرو و متعصب نیستند که اکنون بواسطه اقدامات ترامپ دلواپسان داخلی خروج احتمالی آمریکا از برجام را به پای آنان نوشته و دستاورد برجام را هیچ عنوان کنند، آنان به شکلی بایسته و شایسته توانسته اند توافقی حاصل کنند که جایگاه ایران در معادلات بین المللی را دچار تغییر و تحول عدیده کرده است، حال نیز اگر ترامپ هر اقدام نابخردانه ای که انجام دهد اگر به مردان کاربلد دیپلماسی خود اطمینان داشته و به حمایت همه جانبه داخلی از آنان بپردازیم باز نیز این ما هستیم که پیروز معادلات در هر صورت و نوع آن خواهیم بود و تنها کافی است کمی انصاف داشته و واقعیات را بدون غرض ورزی های سیاسی مد نظر قرار دهیم.