الزام های نگاه داخلی ورای هیاهوی ترامپ آمریکایی

به گزارش خرداد؛ جالب آنجاست که وزیر خارجه ایالات متحده نیز امروز در گفت و گو با سی ان ان تاکید کرده که خواهان حفظ برجام در شرایط فعلی هستیم و تاکید کرده که ادامه آن را برای امنیت ملی آمریکا مفید می دانیم اما به دنبال اضافه کردن متم های تازه و توافق ثانویه نیز هستیم. 

پر واضح است که نه تنها ایران بلکه هیچ یک از کشورهای دیگر حاضر در توافق هسته ای تن به مذاکرات تازه و توافق دوباره نخواهند داد و همه اظهارات و راهبرد ترامپ و وزیر خارجه اش هیچ وقعی نیافته و هیچ گاه به بوته اجرا گذاشته نخواهد شد. 

در واقع باید گفت همه اظهارات ترامپ هیاهو بر سر هیچ است، نه فقط هیچ اتفاق تازه ای رخ نداده که هیچ گاه نیز راهبرد تبیینی ره به جایی نخواهد برد و انتهای ماجرا آنست که آمریکا زیر میز برجام زده و به شکل یکطرفه برجام را لغو کند. 

نکته ای که به نظر نمی رسد معضل خاصی برای ایران ایجاد کند، چرا که در این صورت طرف های خارجی با آمریکا همراهی نکرده و حتی با خروج ایران از برجام نیز امکان صدور قطعنامه های تازه منتفی خواهد بود و تنها چالش پیش روی ایران جذب سرمایه گذاری خارجی با توجه به فشار و شمشیر داموکلس طرف آمریکایی خواهد بود. 

دیگر امکان حصر ایران و تحریم های فلج کننده منتفی شده و ما اگر سرمایه گذاری خارجی جذب نکنیم، راه های تزریق درآمدهای داخلی بر ما بسته نخواهد بود و کج دار و مریز هم می توانیم سرمایه گذاری حداقلی خارجی را داشته باشیم. 

اینجاست که در این فرصت باقیمانده تا تعیین تکلیف نهایی مواجهه آمریکا با برجام ما می بایست با نگاه به داخل استراتژی های اقتصادی خود را تبیین و ترسیم کنیم و از همه مهم تر در عرصه سیاست داخلی در مسیر و کریدوری حرکت کنیم که حس همذات پنداری و وفاق عمومی میان حاکمیت و لایه های مختلف و متکثر اجتماعی را ارتقا بخشیم. 

ما می بایست با نگاه به درون از همه ظرفیت های ممکن بهره بگیریم و بهره گیری از همه ظرفیت های ممکن جز با نگاه روامندانه و تسهیل فضای باز کنش گری سیاسی و ارتقای حس همذات پنداری میان دولت و ملت بی گمان ممکن و میسر نخواهد بود. 

در واقع به جای آنکه نگران باشیم که ترامپ چه می کند یا چه خواهد کرد می بایست به ظرفیت های درونی خودمان نگاه افکنده و این ظرفیت ها را نیز فقط در قالب و ساز و کار اقتصادی نبینیم که بدون گشایش های لازم آن وفاق حداکثری رقم نخورده و نباید هم تنها به یکدستی واکنش ها در برابر خصم بیرونی اتکا و وحدت در عین تکثر و مولفه های مرتبط با آن را نادیده بگیریم.