غیبت تأثیرگذار ظریف/گاهی سکوت بهترین پاسخ است
خرداد:روز شنبه، هفتم بهمن، یادداشتی در روزنامه «شرق» با تیتر «غیبت سؤال‌‌برانگیز ظریف» منتشر شده بود و در آن نقدهایی به حضور‌نیافتن وزیر خارجه در اجلاس داووس مطرح شده بود.
به گزارش خرداد ،روزنامه اطلاعات در یادداشتی به قلم حسن هادی کارشناس حقوقی و کنسولی وزارت امور خارجه، آورده است: در‌این‌باره لازم است نکاتی مورد امعان نظر قرار گیرد. سوابق و مهارت‌های شغلی دکتر ظریف نشان از این واقعیت مسلم دارد که او هیچ فرصت کوچک و بزرگی را برای اعلام مواضع جمهوری اسلامی ایران به‌ویژه در راستای صیانت از برجام از دست نداده و نخواهد داد و در بحرانی‌ترین شرایط یک‌تنه مجالس خبرساز بسیاری را با تسلط و ریزبینی راهبری کرده است. این روزها گمانه‌زنی‌ها و قضاوت‌ها درباره حضور‌نیافتن دکتر ظریف در اجلاس داووس سوئیس قدری عجولانه و دور از انصاف به نظر می‌رسد.
با تجزیه و تحلیل سفرهای دو ماه گذشته دکتر ظریف به اروپا به‌خوبی مشخص می‌شود ایشان با بسیاری از مقامات اتحادیه اروپا درباره مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم‌ها و کندی در پیشرفت برخی از عهود مصرح در متن برجام از سوی اعضای همسو با ترامپ، وارد مذاکرات تنگاتنگی شده بود. یکی از سرفصل‌های مهم این ملاقات‌ها برداشتن محدودیت‌های بین‌بانکی بوده است که فضاسازی تبلیغاتی آمریکا مانع از اجرائی‌شدن آن شده است. هرچند به نظر می‌رسید سرمای داووس سوئیس با حضور دکتر ظریف گرم‌تر شود؛ اما حضور‌نیافتن او نیز چندان خالی از لطف نبوده است. در دنیای دیپلماسی گاهی حضور‌نیافتن یک دیپلمات شناخته‌شده و تأثیرگذار مانند ظریف از حضورش پررنگ‌تر جلوه می‌کند.
در مذاکرات دیپلماتیک هم گاهی سکوت بهترین پاسخ است. این اتفاق را می‌توان یک تاکتیک دیپلماتیک قلمداد کرد یا آن را به تعبیری استفاده شکننده از یک فرصت خنثی دانست. تاکتیک‌های انفعال‌برانگیز بسیاری را می‌توان در عالم دیپلماسی مشاهده کرد که با معیارهای عمومی و غیرحرفه‌ای نمی‌توان آنها را سنجش و ارزیابی کرد. تاکتیک حضور ظریف ژست خوبی بود برای کم‌رنگ‌کردن حضور ترامپ در داووس و پیام‌رسانی به مقامات غربی مبنی بر این است که با وجود کارشکنی‌ها، ایران قادر است با اتکابه‌نفس به سوی اهداف ملی خود گام بردارد. اقدامات عزت‌مدارانه، لازمه رفتار دیپلماسی است و چنانچه در زمان و مکان مناسب استفاده شوند، تأثیرات ماندگاری را بر جای خواهند گذاشت.
در‌هر‌حال باید به دکتر ظریف به‌عنوان وزیر خارجه قابل و حرفه‌ای در حوزه سیاست خارجی اعتماد کرد و تحرکات حرفه‌ای او را در حوزه تخصصی کاری‌اش نقد و بررسی کرد. برجام هنوز شکننده و نیازمند توجه بیش‌از‌پیش است و بی‌تردید هیچ کسی به اندازه ظریف دغدغه حفاظت از این کودک نوپا و مورد هجوم قرارگرفته را ندارد.
