تقابل تفرقه و وحدت
به گزارش خرداد، آفتاب یزد نوشت: وقتی در واپسین روزهای سال 96 محمدعلی نجفی از شهرداری تهران استعفا داد اگرچه خبری غیرمنتظره و تلخ بود اما شاید تصور نمی‌شد انتخاب جایگزین او با دوقطبی همراه شود. حزب کارگزاران که از آن به عنوان شاخه ای از جریان اصلاح طلب نام برده می‌شود در انتخاب محمدعلی نجفی در مرداد 96 نقش مهمی‌داشت حالا در ژست طلبکار قرار گرفته که چرا شورای شهر در انتخاب یک شهردار تمام و کمال موفق نبوده و وقت را تلف کرده است! هرچند به نظر می‌رسد آنها از نجفی هم با اهداف خاصی حمایت کردند. با توجه به روحیه نجفی که در چند سال اخیر نشان داده دست به استعفای خوبی دارد و سمت‌ها را نیمه کاره رها می‌کند شاید این گزینه برای کاگزاران از ابتدا برنامه ریزی شده بود. حالا دبیرکل این حزب، شورای شهر را متهم کرده که از آمدن مهدی چمران به شورا وحشت دارد! او همچنین افزوده بود میثاق نامه‌ای که تاکید دارد اعضا نباید بعد از رای مردم استعفا دهند وحی منزل نیست. با این حال در دنیای سیاست که لابی بخشی از آن است آنها همه تلاش خود را کردند تا محسن‌هاشمی را به شهرداری تهران برسانند اما از روز یکشنبه که شورای شهر با رای گیری اعلام کرد هاشمی‌باید در شورا بماند غلامحسین کرباسچی شمشیر را از رو بسته است! جملاتی تند و تیز به گونه ای مطرح می‌شود که حتی می‌توان گفت محافظه کاران نیز این چنین در مقام مقابله با شورای اصلاح طلب پنجم وارد نشده اند! اما موضوع تنها شورا نیست بلکه حالا اصلاح طلبان به سمت یک تنش داخلی می‌روند. آنهم در شرایطی که عملکرد دولت این جریان را با انتقادهای بسیاری روبه رو کرده است. تنشی که برخی دیگر از همین جریان به دنبال مسدود کردن راه‌های آن هستند و از تلاش برای وحدت می‌گویند.
لابی گر کیست؟
اخبار انتخاب شهردار در روز گذشته را می‌توان به سه بخش تقسیم کرد. اول اینکه شورای شهر هفت نفر را به عنوان گزینه‌های نهایی شهرداری تهران معرفی کرد. شهردار آینده تهران از میان سیدمحمدعلی افشانی، محمدابراهیم انصاری لاری، محمود حجتی، پیروز حناچی، سید محمود حسینی، حجت الله میرزایی، سمیع‌الله مکارم حسینی انتخاب خواهد شد.
این خبر اما واکنش تند کرباسچی را در پی داشت. دبیرکل کارگزاران گفته: «تصور نمی‌کنم کارایی و توان اجرایی یک شهردار ملاک انتخاب اعضای شورای شهر تهران برای انتخاب این هفت نفر بوده باشد. در واقع این لیست حاصل قول و قرارهایی است که دوستان با هم در شورا گذاشته‌اند.»
او درباره لیست افزوده:«همه آن لابی شده است. گویا ملاک انتخاب شهردار کارایی داشتن نبود.» دبیرکل کارگزاران درحالی اعلام کرده لیست ناشی از لابی بوده که این حزب حتی پیش از استعفای محمدعلی نجفی پروپاگاندای رسانه ای خود را برای آوردن محسن‌هاشمی‌به عنوان شهردار تهران آغاز کرده بود و لابی سنگین آنها حتی بعد از رای منفی شورا نیز ادامه داشت. تضعیف شورای عالی اصلاح طلبان از سوی جریانی که خود را اصلاح طلب می‌داند جای تعجب است!
چندی پیش رسانه حزب کارگزاران نوشته بود: «گزینه اصلی حزب کارگزاران برای شهرداری محسن‌هاشمی بود، اما اگر او از شورای شهر خارج می‌شد رقیب اصولگرایی، چون مهدی چمران جایگزینش می‌شد. کارگزارانی‌ها هم ترجیح دادند که یکدستی شورای شهر را حفظ کنند و با فشار دولتی‌ها از گزینه دوم خود، یعنی حسین مرعشی، صرف‌نظر کردند.»
سازندگی درادامه نوشته بود: «نجفی که برای کارگزاران سازندگی گزینه‌ای تحمیلی بود، دلخوری‌اش از این حزب را با انتصاب‌هایش نشان داد و بیشتر مدیران و مشاوران خود را از میان احزاب «اتحاد ملت» و «مشارکت» انتخاب کرد.»
در روزهای اخیر نیز یک سایت خبری شبه اصلاح طلب که مدیرمسئول آن کاندیدای شورای شهر شده بود اما از سوی شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان واجد شرایط برای حضور در لیست امید نبود، آسمان ریسمان بافته بود تا اصلاح‌طلبان و شورای عالی را تخریب کند! البته این سایت تازه به دوران رسیده که می‌توان از آن به عنوان مجاهدان شنبه نام برد، پیش از این نیز به درج گزارش‌های فرمایشی عادت داشته است.
عارف به دنبال وحدت
با این حال با مروری به مصاحبه‌های این هفته‌های دبیرکل کارگزاران و رسانه‌های نزدیک به او تنها و تنها یک واقعیت را نشان می‌دهد؛ اینکه جریان اصلاح طلب با این اختلاف‌افکنی‌ها تضعیف می‌شود و فرصت برای رقبای انحصارطلبی که چشم انتظار کمترین لغزش هستند آماده می‌شود. همین موضوع است که موجب شده تا رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان هم نگرانی خود را ابراز کند و نسبت به چنین مسیری هشدار دهد. محمدرضا عارف دیروز همزمان با اظهارات کرباسچی در توییتی نوشت: »روز گذشته در جلسه مشترک هیئت رئیسه شورای عالی اصلاح طلبان و شورای شهر تهران، همه اعضا بر ضرورت حفظ انسجام اصلاح طلبان تاکید کردند. انتخاب شهردار جدید تهران نباید به محلی برای گسست همبستگی اصلاح طلبان تبدیل شود. شخصا برای تقویت این انسجام تمام تلاشم را خواهم کرد.»
در واقع اصلاح طلبان بارها اعلام کرده اند بیش از آنکه منافع فردی و حزبی مطرح باشد منافع مردم و کشور در اولویت است. امروز اگرچه حسن روحانی تلاش می‌کند یکی به نعل و یکی به میخ زند و حتی گاه حامیان اصلی خود یعنی اصلاح طلبان را فراموش می‌کند اما سال 92 را بسیاری به خاطر دارند. وقتی بعد از 8 سال دوران اصولگرایان به ریاست محمود احمدی نژاد پایان یافته بود اما احتمال حضور افرادی چون سعید جلیلی و قالیباف وجود داشت که بار دیگر قدرت را در جناح محافظه کار نگه دارند. با این حال محمدرضا عارف
که طبیعتا به عنوان یک سیاستمدار بااخلاق اصلاح طلب حمایت بزرگان اصلاحات و بدنه مردم اصلاح طلب را با خود داشت به نفع حسن روحانی کنار رفت تا منافع ملی فدای خواسته‌های جناحی مانند ماجرای امروز شورای شهر نشود.
تحریف دموکراسی!
حالا بعد از این که با سازوکار شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان موفقیت‌های مختلفی بدست آمده و شورایی یکدست اصلاح طلب تشکیل شده، عجیب است که برخی گل به خودی می‌زنند! حزب کارگزاران که تاکید می‌کرد استعفای محسن‌هاشمی‌از شورای شهر برای شهرداری و ورود مهدی چمران از جناح رقیب به شورا نشانی از احترام اصلاح طلبان به مخالفان خود و دموکراسی است، ای کاش مهمترین اصل دموکراسی که احترام به رای اکثریت است را بپذیرد که شورا در راستای انسجام به شهرداری محسن‌هاشمی«نه» گفت. برای مردمی‌که از این سیاسی کاری‌ها خسته شده‌اند، این می‌تواند بهترین کمک باشد.
