به گزارش خرداد، روزنامه آرمان نوشت: همگان احمدینژاد را شخصیتی رسانهدوست میدانند که با علامت پیروزی معروفش همیشه نگاهش به سمت دوربینهای عکاسان است، چه زمانی که بر مسند قدرت بود و چه حالا که همه پشتش را خالی کردهاند. این وجه از شخصیت پوپولیستی احمدینژاد جلوههای مختلفی دارد. او وقتی دوربین میبیند، نمیتواند جلوی خود را بگیرد و برای عوامفریبی و نشان دادن نمادین مردمی بودنش، دست مردم را نبوسد. سال 86 بود و دو سال از روی کار آمدن دولت نهم به ریاست احمدینژاد میگذشت که خبری در رسانهها منتشر شد مبنی بر اینکه یک کارگردان معروف هالیوودی میخواهد ساخت فیلم احمدینژاد را کلید بزند. جواد شمقدری مشاور هنری احمدینژاد در سال 86 گفت: ما هنوز به یک جمعبندی اصولی نرسیدهایم و وقتی همه راهکارها بررسی شد، نظرمان را به رئیسجمهور اعلام میکنیم و در نهایت نظر ایشان مشخص میکند که استون میتواند فیلم بسازد یا خیر. نکتهای که از روز اول وجود داشت این است که چقدر میتوان به کار الیور استون اعتماد کرد. فکر کنم این دغدغه همه است، چرا که پس از گذشت حدود یک ماه و نیم، انتشار این خبر بازتابهای فراوانی در رسانهها و بین مردم به وجود آورده است. او در پاسخ به اینکه آیا با وجود بیاعتمادی به آمریکاییها، ممکن است ساخت فیلم «ماجراهای احمدینژاد» بهطور کل منتفی شود، اظهار کرد: «متاسفانه ما در هیچ مقطعی نتوانستهایم به آمریکاییها اعتماد کنیم، ولی درباره استون هنوز به این نتیجه نرسیدهایم. به هر حال آدمها تغییر میکنند. استون یک هنرمند است و فرض ما این است که در نهایت به او اعتماد میکنیم، ولی مهم نظر نهایی شخص رئیسجمهور است».
فیلم کدام ماجرا؟
احمدینژاد را به خصوص در سالهای ابتدایی به قدرت رسیدنش شخصیتی ضدآمریکایی میدانستند که با نطقهای آتشین در سازمان ملل همواره این تصور را تقویت میکرد. این در حالی است که همان زمانها که اصولگرایان نیز مخالفتی با او نداشتند و تمامقد پشت او ایستاده بودند احمدینژاد و تیمش با انتشار خبرهایی درباره الیور استون آمریکایی و تصمیمش برای ساخت فیلم احمدینژاد آب از لبشان سرازیر شده بود. سیدعلیرضا سجادپور یکی از مدیران وزارت ارشاد در دوره احمدینژاد هم در اینباره گفته بود: آقای احمدینژاد با این کار مخالفتی ندارند. استون هم تیم فیلمسازیاش را معرفی کرده و نام فیلم را «ماجراهای احمدینژاد» گذاشته است. این بدان معناست که او بهطور ضمنی شرایط ما را پذیرفته است. طبیعی است سوژهای مثل احمدینژاد سوژهای خاص و کمنظیر است، بنابراین امتیاز ساخت فیلمی در اینباره هم امتیاز کمی نیست. او عنوان کرده بود: الیور استون همچنان مشتاق ساخت این فیلم مستند است. همانگونه که پیشتر اعلام شده بود او اسم فیلم را هم ماجراهای احمدینژاد انتخاب کرده، منتها شروع تولید این فیلم در گرو حضور مستقیم فیلمساز آمریکایی در ایران است. به هر حال با توجه به اشتیاق استون و رضایت جناب احمدینژاد، امیدواریم هر چه زودتر این مستند ساخته شود. به هرحال آن زمانها خبر ساخت فیلم احمدینژاد توسط یک آمریکایی لقلقه زبانها شده بود. الیور استون که اخیرا به منظور شرکت در جشنواره بینالمللی فیلم فجر وارد ایران شده است روز گذشته به خبرنگاران گفت که این موضوع دروغی بیش نبوده است و دست احمدینژاد و تیمش بار دیگر برای مردم رو شد: «من خودم را ژورنالیست نمیدانم بلکه دراماتیست هستم. وقتی از این کار خسته میشوم سراغ مستند میروم چون با آدمهای ملموس و رهبران واقعی درگیر میشوم و با چاوز، کاسترو، عرفات، نتانیاهو، پوتین و... در این موضوع صحبت کردهام. اما در حال حاضر برای این مدت برنامه ویژهای برای فیلمسازی یا مصاحبه از شخصیت سیاسی یا غیرسیاسی ایرانی ندارم و چند وقت پیش قصهای جعلی ساخته شد که درخواست مصاحبه با احمدینژاد داشتم اما اینجا قویا تکذیب میکنم و چنین چیزی اتفاق نیفتاده است. من آنقدرها هم آدم جاهطلبی نیستم ولی اگر روزی فرصتی دست بدهد شاید بخواهم از یک شخصیت ایرانی فیلم بسازم.» دست احمدینژاد بارها برای رسانهها و مردم رو شده است و غیرواقعی بودن بسیاری از سخنانش برای همه عیان شده است اما او همچنان به عوامفریبی ادامه میدهد. به همین خاطر رسوایی جدید احمدینژاد تاثیری در تغییر جهت حرکت او نخواهد داشت چراکه احمدینژاد یک پوپولیست تمام عیار است.