جدال سیاسی و اجتماعی در بازی منحصر به فرد ایران مراکش
زنان ایرانی زیادی در روسیه حضور دارند و آزادانه به ورزشگاه‌ها می‌روند و تیم مورد علاقه خود را تشویق می‌کنند. حضور پر رنگ زنان ایرانی در بازی ایران و مراکش نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برخی از آن‌ها در حاشیه ورزشگاه پلاکارد‌هایی در دفاع از حق حضور زنان در ورزشگاه‌ها به دست داشتند.
خرداد:زنان ایرانی زیادی در روسیه حضور دارند و آزادانه به ورزشگاه‌ها می‌روند و تیم مورد علاقه خود را تشویق می‌کنند. حضور پر رنگ زنان ایرانی در بازی ایران و مراکش نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برخی از آن‌ها در حاشیه ورزشگاه پلاکارد‌هایی در دفاع از حق حضور زنان در ورزشگاه‌ها به دست داشتند.
به گزارش خرداد ،واکنش‌ها و اتفاقات پس از برد شیرین تیم ملی فوتبال ایران و برابر مراکش، آن پیروزی را به اتفاقی منحصر به فرد و ویژه تبدیل کرد. اگر پیروزی ایران برابر آمریکا در جام جهانی ۹۸ فرانسه ابعاد سیاسی فراوانی داشت برتری ایران بر مراکش نیز از این حیث بسیار قابل توجه بود.
دختران و پسران در کنار هم در حال تماشای بازی ایران و مراکش
به گزارش فرارو، پس از این که ایران مراکش را شکست داد، جشن پیروزی بزرگی در خیابان‌ها به راه افتاد، این جشن در آرامش کامل برگزار شد. اما حضور پر رنگ زنان و دختران در آن حاوی معنا و پیام تازه‌ای بود.
زنان و دختران با وجود این که حق ورود به ورزشگاه‌ها را ندارند، اما در سال‌های اخیر تلاش گسترده‌ای را برای دست یافتن به این حق آغاز کرده اند. البته در این راه بسیاری از مردان نیز با آن‌ها همراه هستند. حضور پر رنگ زنان در شادی‌ها خیابانی برد تیم ملی نیز در همین راستا تفسیر شد.
اما این تنها بخشی از ماجراست. زنان ایرانی زیادی در روسیه حضور دارند و آزادانه به ورزشگاه‌ها می‌روند و تیم مورد علاقه خود را تشویق می‌کنند. حضور پر رنگ زنان ایرانی در بازی ایران و مراکش نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برخی از آن‌ها در حاشیه ورزشگاه پلاکارد‌هایی در دفاع از حق حضور زنان در ورزشگاه‌ها به دست داشتند.
آن‌ها تلاش کردند که این پلاکارد‌ها و نوشته‌ها را به داخل ورزشگاه سن پترزبورگ ببرند تا بتوانند پیام خود را در معرض دید جهانیان قرار دهند، البته مسئولان برگزاری مسابقات در روسیه مانع از بردن این نوشته‌ها به داخل ورزشگاه شدند. استدلال آن‌ها این بود که این اقدام سیاسی است، اما فیفا امروز اعلام کرد که محتوای این نوشته‌ها اجتماعی است و سیاسی نیست و به همین دلیل هم همراه داشتن آن‌ها برای هواداران مجاز تلقی می‌شود.
نگاه از این منظر به اتفاقات بعد از برد ایران در رسانه‌های ایرانی به شکل ویژه‌ای مورد توجه قرار گرفت. عکس روی جلد روزنامه سازندگی اشاره‌ای آشکار به این موضوع بود که در فضای مجازی مورد بحث و گفتگو قرار گرفت.
برد ایران، تحریم‌ها و ماجرای پولیساریو
اما جدای از بعد اجتماعی، برد ایران از منظر سیاسی نیز اهمیت بالایی پیدا کرد.
پیش از آغاز بازی‌های جام جهانی کمپانی آمریکایی نایک که تولید کننده لباس و کفش ورزشی است اعلام کرد که به بازیکنان فوتبال ایران کفش نمی‌دهد. در واقع نایک به خاطر تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه ایران از عمل به قرارداد‌هایی که با بازیکنان ایرانی داشت سرباز زد.
لباس بازیکنان ایرانی توسط آدیداس تولید شده بود، اما آن‌ها در انتخاب کفش آزاد بودند و برخی از بازیکنان با نایک قرارداد داشتند.
به این ترتیب بازیکنانی که با نایک قرارداد داشتند یا باید کفش دیگری می‌پوشیدند و یا اینکه خود خارج از قرارداد با این کمپانی از کفش‌های نایک استفاده می‌کردند.
تحریم تیم ملی فوتبال ایران توسط این کمپانی مشهور بازتاب گسترده‌ای در داخل و خارج از ایران داشت. در داخل ایران اعتراض‌ها تا جایی پیش رفت که عده‌ای کمپین تحریم نایک را به راه انداختند.
کارلوس کی روش و فدراسیون فوتبال به این تحریم اعتراض کردند و خواستار ورود فیفا به این ماجرا شدند. اما فیفا به این موضوع واکنشی نشان نداد. عده‌ای می‌گویند گویا دخالت سیاست و دولت‌ها در فوتبال فقط برای ایارن ممنوع است و دیگران بدون هیچ برخوردی از سوی فیفا می‌توانند اهداف سیاسی و غیر فوتبالی خود را وارد فوتبال کنند.
به هر ترتیب تحریم نایک علیه بازیکنان ایران ادامه یافت، بازی ایران و مراکش هم برگزار شد، اما این تحریم بر بازیکنان ایرانی تاثیری نداشت، ایران موفق شد پیروز اولین دیدار خود در جام جهانی باشد.
پس از پایان بازی برخی رسانه‌های غربی از همین منظر به موضوع نگاه کردند و به نایک طعنه و کنایه زدند.
اما در بازی ایران و مراکش برخی بازیکنان با وجود تحریم از جانب نایک، کفش‌های این کمپانی را پوشیده بودند. این اتفاق از منظر برخی رسانه‌های داخلی مورد انتقاد قرار گرفت.
حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان روز گذشته در یادداشتی به این موضوع اعتراض کرد و نوشت "کمترین انتظار از آن‌ها (بازیکنان تیم ملی) این بود که برای اعلام همبستگی ملی و احترام به هموطنان خویش و مردم پاکباخته این مرز و بوم از پوشیدن کفش‌های نایک خود‌داری کنند. "
در کنار ماجرای نایک بازی تیم ملی ایران و مراکش از یک حیث دیگر اهمیت سیاسی پیدا کرده بود. چندی پیش مراکش ایران را متهم به حمایت از سازمان سیاسی – نظامی جبهه پولیساریو در صحرای غربی کرد.
جبهه پولیساریو در سال ۱۹۷۳ به عنوان یک گروه مقاومت علیه تسلط استعماری اسپانیا بر صحرای غربی و با هدف استقلال این منطقه ایجاد شد. پولیساریو پس از خروج اسپانیا در سال ۱۹۷۶ از این منطقه و تقسیم آن بین مراکش و موریتانی به مخالفت با این دو کشور پرداخت. موریتانی و پولیساریو در سال ۱۹۷۹ با یکدیگر صلح کردند، اما مراکش تمام منطقه صحرای غربی را ضمیمه خاک خود کرد. از آن پس جبهه پولیساریو به مقاومت علیه مراکش ادامه داده است. حملات پولیساریو علیه مراکش بیشتر از طریق پایگاه‌های این سازمان در الجزایر هدایت می‌شود.
دولت مراکش با ادعای حمایت ایران از این گروه روابط خود با تهران را قطع کرد. اما ایران اعلام کرد که ادعای مراکش کذب است.
همین اتفاقات و بر هم خوردن روابط سیاسی ایران و مراکش باعث شد که این بازی اهمیت سیاسی هم پیدا کند، با این حال این اهمیت سیاسی هیچوقت به صورت علنی مورد تاکید قرار نگرفت و بازیکنان تیم ملی فوتبال نیز سعی کردند در دام آن نیافتند.
رقابت پنهان با عربستان
یکی دیگر از ابعاد سیاسی بازی ایران و مراکش، رقابت پنهان ایران و عربستان در جام جهانی است. در چند سال اخیر اوضاع به گونه‌ای پیش رفته که ایران و عربستان نه تنها در سیاست بلکه در حوزه‌های دیگر هم چشم دیدن یکدیگر را ندارند.
پس از باخت خفت بار ۵ بر صفر عربستان مقابل روسیه، ایرانی‌ها تصاویر حضور محمد بن سلمان در کنار ولادیمیر پوتین و واکنش‌ها آن دو به نتیجه بازی را مورد توجه قرار دادند و در صفحات مجازی خود به اشتراک گذاشتند. در بازی عربستان و روسیه مزدک میرزایی گزارشگر تلویزیون ایران به جنگ داخلی سوریه و حضور روسیه در این جنگ اشاره کرد و گفت در جنگ سوریه عربستان از گروه‌های تکفیری حمایت کرده است.
کاربران ایرانی معتقد بودند که عربستان با شکست سنگین از میزبان جام جهانی به نوعی آبروی آسیا را برده است.
در افکار عمومی عربستان نیز نسبت به بازی ایران با مراکش دو نوع نگاه وجود داشت، برخی با رویکرد عربی و نژادی به ماجرا نگاه کردند و امیدوار بودند که مراکش برنده بازی باشد و برخی دیگر نگاه منطقه‌ای به مسئله داشتند و امیدوار بودند که ایران به عنوان نماینده آسیا پیروز دیدار باشد. البته رویکرد دوم بازتاب بیشتری در رسانه‌ها داشت و پیش از بازی پیام‌های توئیتری این گروه مورد توجه ایرانیان قرار گرفت. پس از بازی و برد ایران نیز این گروه به تیم ملی و ایرانیان تبریک گفتند.
جنجال حمایت فلسطین از مراکش!
اما در سوی دیگر ماجرا حمایت یک حساب کاربری با تیک آبی و با نام فلسطین که ظاهرا متعلق به فدراسیون فوتبال فلسطین بود، از تیم ملی مراکش به شدت جنجالی شد.
تصویر حمایت این حساب کاربری از مراکش بار‌ها توسط ایرانیان باز نشر شد و به طعنه و کنایه مورد انتقاد قرار گرفت. حتی مصطفی کواکبیان نماینده مجلس نیز نسبت به این موضع گیری انتقاد کرد.
اما پس از آن مشخص شد که نه تنها صفحه فدراسیون فوتبال فلسطین نبود بلکه صفحه رسمی هیچ مقام فلسطینی نیست و آن طور که در بیو (بیوگرافی) صفحه نوشته شده است: این تنها صفحه یک دونده فلسطینی است.
همچنین برخلاف تبلیغاتی که در فضای مجازی به راه افتاد این صفحه از ایران هم حمایت کرده و نوشته بود: «همانگونه که بسیاری از تماشاگران فوتبال در فلسطین از مغرب حمایت می‌کنند ایران هم در فلسطین هواداران زیادی دارد»
یادداشت عجیب علیه زیباکلام و پاسخ تند او
اما یکی از عجیب‌ترین اتفاقات پس از بازی ایران و مراکش، یادداشت روزنامه اعتماد بود که در آن این پیروزی را به همه ایرانیان به جز صادق زیباکلام تبریک گفته بود.
این روزنامه نوشته بود: «صادق زیباکلام هم، که تقریبا هیچ شناختی از فوتبال ندارد و معلوم نیست دقیقا از چه زمانی توجهش به تیم ملی ایران جلب شده است، در چند سال گذشته چندین بار در نشریات بر ضرورت شکست تیم ایران در تورنمنت‌های مهم تاکید کرده است.»
نویسنده این روزنامه افزود: «دکتر البته از قدیم طرفدار شکست تیم ملی بوده ولی در طول یک سال اخیر اینجا و آنجا، هرجا که ضروری دیده، برای کی‌روش و شاگردانش آرزوی باخت کرده است! استدلال او هم این است که اگر تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ببرد و بدرخشد، نژادپرستی و شؤونیسم ما ایرانی‌ها بالا می‌زند و دیگر خدا را هم بنده نیستیم.»
این یادداشت با پاسخ تند زیباکلام روبه رو شد. او در توضیحی کوتاه نوشت: «روزنامه اعتماد در صفحات ورزشی امروز خود، دیدگاه‌های صادق زیباکلام را در حوزه ورزش کوته بینانه خوانده است. زیباکلام هم جواب داده است: من اگرجای بچه‌های روزنامه اعتماد بودم و یک جو غرور میداشتم، از اینکه هفته ایی چند بار مزاحم این آدم" کوته فکر" میشویم و ازش التماس مقاله و مصاحبه میکنیم، خیلی احساس غرور نمی‌کردم.»
حالا ایران در دومین بازی خود باید به مصاف با اسپانیا برود، دیداری که قطعا حاشیه های سیاسی کمتری بر آن سایه می افکند. با این حال نتیجه دیدار اگر باب دل ایرانیان باشد باز هم جشن خیابانی بر پا می شود و باز هم شاید مطالبه حضور زنان در ورزشگاه ها مورد توجه قرار گیرد.
