بزنگاه سرنوشت برای دولت دوازدهم
خرداد: حسن روحانی وعده داده است؛ این‌بار از تریبون مجلس هرآنچه را که پیش‌تر در بیانش ملاحظه‌کاری کرده را کنار می‌گذارد و به صراحت چرایی و چگونگی اوضاع جاری را تحلیل می‌کند.
به گزارش خرداد ،جلال خوش چهره در سرمقاله ای در روزنامه ابتکار، نوشت: مجلس امروز کانون توجه افکار عمومی است. رئیس‌جمهوری روحانی قرار است به شش سوال نمایندگان پاسخ دهد. در هفته‌ها و روزهای اخیر دو چهره کابینه و رئیس بانک مرکزی حذف شدند. حالا نوبت رئیس جمهوری است که در کارزاری که فراهم آمده، مقابل منتقدان و مخالفانش برای بقا و یا قبول شکست خودنمایی کند.
حسن روحانی وعده داده است؛ این‌بار از تریبون مجلس هرآنچه را که پیش‌تر در بیانش ملاحظه‌کاری کرده را کنار می‌گذارد و به صراحت چرایی و چگونگی اوضاع جاری را تحلیل می‌کند. ناظران، سخنان رئیس‌جمهوری در مجلس را یکی از کلیدی‌ترین فرصت‌ها برای دولت اعتدال می‌خوانند. دلیل آن روشن است؛ یا رئیس‌جمهور به سیاق گذشته همچنان کج می‌کند اما نمی‌ریزد و یا بدون محافظه‌کاری از کیان دولت و ایده‌هایی دفاع می‌کند که یک سال و اندی پیش از مردم رای اعتماد دوباره گرفت.
اگر پرسش و نظارت حق مجلس است، اما دولت نیز باید این حق را برای خود محفوظ بدارد که در فقدان تریبون فعال، کارآمد و همسو با خود در گستره رسانه‌های کشور از تصمیم‌ها و کارنامه اش در تریبون مجلس دفاع کند. مردم می‌خواهند چرایی اوضاع را به روشنی از کسی بشنوند که به زعم خود با عقلانیتی تعریف شده پای صندوق های رای به او اعتماد کردند. حسن روحانی برای حفظ این اعتماد و یا از کف دادن آن فرصت زیادی ندارد.
او باید که به اندازه انگیزه مردم در انتخابات سال 96 به پرسش نمایندگان مجلس پاسخ دهد. اگر کمترین ضعف در این باره احساس شود، بیش از آنکه نتیجه جلسه به زیان استمرار دولت بینجامد، به اعتماد مردم آسیب می‌زند. در این میان، تکلیف براندازان بیرونی و مخالفان شناخته شده دولت روشن است. آنان از همان روز پیروزی دوباره دولت اعتدال، هرآنچه در توان داشته‌اند برای ایجاد شکاف میان مردم و دولت منتخب خود هزینه کرده‌اند. مهم، ترمیم و حفظ اعتماد مردمی است که راقم هر اتفاق در کشور خواهند بود. در کنار همه مشکلات جاری، کمبود بزرگ همان ایده‌ای است که بتواند ضمن ارائه راه‌حل برای برون رفت از مشکلات، اعتماد مردم را به آینده جلب کند. این همان کاری است که رئیس‌جمهوری روحانی نباید از آن غافل باشد.
بی‌تردید یکی از دلایل اصلی فراگیر نشدن اعتراضات اخیر، وفاداری اکثریت مردم به رای اعتماد به دولت منتخب خود بوده است. آنان نیک می‌دانند که همه مشکلات جاری مربوط به برنامه‌ها و یا سیاست‌های اجرایی دولت نیست. بخش بزرگی از مشکلات یا میراث دولت‌های گذشته است و یا محصول دیگرانی که در دولت نیستند اما قدرت تاثیر‌گذاری بر اوضاع را دارند. مصداق ساده این مدعا، موسسات مالی است که از همان شروع به کار دولت به مثابه اقدامی ایذایی و فرساینده علیه اعتماد و امید مردم عمل کرده است. مخالفان بیرونی از جمله دولت راستگرای ترامپ نیز عامدانه آماج حملات خود را متوجه توانایی دولت روحانی کرده است. نشانه‌گیری او علیه برجام، به معنای بی‌اثر ساختن پیامدهای بازگشت پیروزمندانه ایران به جامعه بین‌المللی و محروم کردن این کشور از دستاوردهای سیاسی‌ـ اقتصادی آن است.
تریبون مجلس برای حسن روحانی دو وجه دارد؛ لبه تیغی است در ازکف دادن اعتبار خود و یا فرصت طلایی در بازسازی اعتباری که مخالفانش از هر دسته و گروه به تخریب آن مشغولند. همه نگاه‌ها به چگونگی بروز حسن روحانی در بزنگاه امروز معطوف است.
