خرداد: سازمان ملل همان جایی است که قبلا شش قطعنامه تحریمی علیه ایران در آن صادر شده است که طبق آن، ایران را به عدم رعایت حقوق بینالملل متهم میکرد. این اتهامی بود که با به نتیجه رسیدن مذاکرات برجام و با قطعنامه 2231 و با اجرای مفاد برجام، حسن نیت ایران ثابت شد و قطعنامههای قبلی به حالت تعلیق درآمد. سیاستهای اصیل نشان میدهد که ایران مایل است نه تنها خود بلکه سایر کشورها را به رعایت اصول روابط بینالملل ترغیب کند. در زمان انقلاب، شرایط متلاطم و التهابی حاکم است که ممکن است اقداماتی صورت گیرد. همانگونه که در سایر انقلابها نیز برخی حوادث رخ داده است. همچنین دورهای وجود دارد که زمان مدیریت متعارف و اصولی طبق ضوابط بازی و قوانین بینالمللی است. ایران برای حل اختلافات خود سعی کرده است که به دادگاه لاهه بر اساس قرارداد مودت ایران و آمریکا مراجعه کند. اما آنچه که در درجه اول اهمیت قرار دارد پذیرش این مساله است که در نظام بینالمللی، پیشبینیهایی برای رفع اختلافات و حل مسائل صورت گرفته که باید به این پیشبینیها متوسل شد. اکنون ایران نه تنها در این مورد، بلکه در چند مورد دیگر اعتراض خود را نشان داده است. آمریکا کشوری است که از پیمان پاریس خارج شده است که این پیمان نه تنها برای آمریکا بلکه برای مردم جهان اهمیت بسزایی داشته است. همچنین بهانهجویی آمریکا برای خروج از برجام که حتی برجام را قرارداد نمیدانند، نمونه دیگری از خلف وعده آمریکاست. برجام با تایید شورای امنیت یعنی قطعنامه 2231 که امضای آمریکا نیز ذیل آن وجود دارد، محکم شده است. لازم الاجرا بودن قطعنامههای شورای امنیت یک امر بدیهی بینالمللی است. اکنون، بدون اینکه نیازی به این باشد که به وضعیت حقوقی پرداخته شود، نتیجه سخنان روحانی میتواند مثبت باشد. اگر چنانچه سخنان رئیس جمهور ایران از نوع سخنان احمدینژادی باشد، آنها هم متقابلا پاسخ خواهند داد اما با تمهیدات اندیشیده شده و با توضیحاتی مبنی بر اینکه ایران در زمینه تهدید و یا حمله به هیچ کشوری پیش قدم نبوده و نخواهد بود، میتوان این بهانهها را از آمریکا و متحدانش گرفت. واقعیت این است که ایران مورد تهدید و همچنین تحریم قرار گرفته است. تحریمها را باید جدی گرفت و باید مسائل جدید را با منطق جدید در قالب ضوابط حقوق بینالملل که به آن استناد شده، پیش برد و حل وفصل کرد.
*فریدون مجلسی؛ تحلیلگر مسائل بین الملل
*آرمان امروز