انقلاب یا کودتا ؛ مساله دقیقا همین است!

آنچه اما تحلیل در این مورد را چند گانه کرده رفتار شناسی مردم این کشور در فقره اخیر و فاصله بسیار زیاد آنها با خواست های ساختارهای حاکمیتی است. به یک معنا دقیقا نمی توان رفتارشناسی این وجه از کشور را با یکدیگر تطبیق داد.

 یکی از جالب ترین عکس ها که از این تحولات مخابره شده این عکس است :

دست خالی مردم به نشانه چه بالا آمده است؟ مردم دستهای خالی خود را نشان می دهند و می گویند ما اسلحه نداریم. ما از ارتش می خواهیم به ما شلیک نکنند. این دست شاید بیش از هر وقت دیگری خالی تر است. مردمی که در بیست سال اخیر قدرت خریدشان بیش از پیش پایین آمده است و در حال حاضر با زندگی در کشوری که بیشترین ذخایر نفت جهان را دارد اما بدترین اقتصاد جهان را تجربه میکنند.
در حال حاضر حاكميت ونزوئلا دوپاره و حاكميتي دوگانه شكل گرفته است. يك حاكميت بر مبناي انتخاباتي است كه در سال 2015 شكل گرفت و مخالفان دولت توانستند با پشتيباني مردمي، مجلس را در اختيار بگيرند و يك بخش ديگر بر مبناي انتخابات چند ماه پيش رياست‌جمهوري است كه با پيروزي مادورو به پايان رسيد و چندي پيش نيز سوگند رياست‌جمهوري ياد كرد.
حركت بيشتر شبيه يك خيزش است و هيچ اثري وجود ندارد كه مردم سلاح به دست داشته باشند يا با همراهي ارتش به خيابان‌ها آمده باشند. آنها حتي اين مطالبه را داشتند كه ارتش به طرف آنها تيراندازي نكند.
شرایط با این وضعیت بسیار پیچیده می نماید. امریکای ترامپ حمایت خود را از خوان گوایدو رئیس جمهور خود خوانده اعلام کرده و با این موضوع حتی می تواند این استدلال را داشته باشد که به درخواست او وارد خاک این کشور شود. برخورد احساسی ترامپ به عنوان یک دست راستی افراطی در مقابل تنها باقی مانده دست چپی ها در ونزوئلا کار را بیش از پیش دچار بحران و پیچیدگی کرده است.
دليل اصلي اتفاقات اخير را بايد كارنامه دولت سوسياليستي دانست.كارنامه دولت چاوز و مادورو و به خصوص مادورو كارنامه مناسبي در زمينه حكمراني نبوده است. دولت‌ها به اين دليل تاسيس مي‌شوند كه در خدمت مردم باشند، خدمات اجتماعي ارايه دهند و وضعيت اقتصاد را رونق ببخشند و وقتي كه اين كار را انجام ندهند، يك دولت ورشكسته هستند. اگر بخواهيم با مقياس دولت‌هاي ورشكسته دولت ونزوئلا را مقايسه كنيم قطعا اين دولت ورشكسته است. در حال حاضر ميزان جرم و جنايت بسيار بالاست، تورم افسارگسيخته و مهاجرت نيز بسيار گسترده است، درگيري‌ها و تظاهرات نيز ادامه دارد. مجموعه شرايط نشان مي‌دهد كه كارنامه مادورو موفق نبوده و نتوانسته بحران‌هاي داخلي را حل كند.
اما به هر سوی این مردم ونزوئلاست که به خیابانها آمده اند و جدا از دخالت هر دولت دیگری خواستار انتقال مسالمت آمیز دولت هستند. 
نشست شورای امنیت در مورد ونزئلا نیز شاهد نزاع زبانی بین حامیان و مخالفان ونزوئلا بود. اروپایی ها و در راس آن فرانسه اولتیماتوم هشت روزه برای انتخابات داده اند و پس از آن گوایدو را به رسمیت خواهند شناخت. اما روسها پشت مادورو هستند. این پیچیدگی با دخالت دولتهای خارجی می تواند پیچیده تر شود و این موضوع باعث خواهد شد دست های خالی مردم مسلح شده و وضعیت هرج و مرج گونه می تواند همه طرفین را پشیمان کند. 

نکته طلایی اما این است که امپریالیسم خود را با این خیز

گروه بین الملل نامه نیوز: در ونزويلا چه خبر است ؟ آنچه در این کشور می گذرد انقلاب است یا کودتا ؟ آیا اکنون دو دولت بر این کشور حکمرانی می کند یا همچنان می توان گفت مادورو قدرت را به صورت کامل در اختیار دارد ؟ این ها سوالات مهمی است که مردمی که عکس ها و خبرها و فیلم های تحولات این کشور را دنبال می کنند می پرسند . در ایران تحلیل های متنوعی در این مورد وجود دارد . برخی می گویند آنچه در ونزوئلا پدیدار شده یک کودتای آمریکایی است ، نشانه اش هم حمایت های صریح ترامپ از رییس جمهور خود خوانده این کشور.برخی دیگر هم در نقطه مقابل قرار دارند . آنها می گویند در ونزوئلا انقلاب شده است . می گویند مردمی که به خیابان ها آمده اند از ماترک چاوز به نفرت رسیده اند. 

آنچه اما تحلیل در این مورد را چند گانه کرده رفتار شناسی مردم این کشور در فقره اخیر و فاصله بسیار زیاد آنها با خواست های ساختارهای حاکمیتی است. به یک معنا دقیقا نمی توان رفتارشناسی این وجه از کشور را با یکدیگر تطبیق داد.

 یکی از جالب ترین عکس ها که زا این تحولات مخابره شه این عکس است :
دست خالی مردم به نشانه چه بالا آمده است؟ مردم دستهای خالی خود را نشان می دهند و می گویند ما اسلحه نداریم. ما از ارتش می خواهیم به ما شلیک نکنند. این دست شاید بیش از هر وقت دیگری خالی تر است. مردمی که در بیست سال اخیر قدرت خریدشان بیش از پیش پایین آمده است و در حال حاضر با زندگی در کشوری که بیشترین ذخایر نفت جهان را دارد اما بدترین اقتصاد جهان را تجربه میکنند.
در حال حاضر حاكميت ونزوئلا دوپاره و حاكميتي دوگانه شكل گرفته است. يك حاكميت بر مبناي انتخاباتي است كه در سال 2015 شكل گرفت و مخالفان دولت توانستند با پشتيباني مردمي، مجلس را در اختيار بگيرند و يك بخش ديگر بر مبناي انتخابات چند ماه پيش رياست‌جمهوري است كه با پيروزي مادورو به پايان رسيد و چندي پيش نيز سوگند رياست‌جمهوري ياد كرد.
حركت بيشتر شبيه يك خيزش عظيم مردمي بوده و هيچ اثري وجود ندارد كه مردم سلاح به دست داشته باشند يا با همراهي ارتش به خيابان‌ها آمده باشند. آنها حتي اين مطالبه را داشتند كه ارتش به طرف آنها تيراندازي نكند.
شرایط با این وضعیت بسیار پیچیده می نماید. امریکای ترامپ حمایت خود را از خوان گوایدو رئیس جمهور خود خوانده اعلام کرده و با این موضوع حتی می تواند این استدلال را داشته باشد که به درخواست او وارد خاک این کشور شود. برخورد احساسی ترامپ به عنوان یک دست راستی افراطی در مقابل تنها باقی مانده دست چپی ها در ونزوئلا کار را بیش از پیش دچار بحران و پیچیدگی کرده است.
دليل اصلي اتفاقات اخير را بايد كارنامه دولت سوسياليستي دانست.كارنامه دولت چاوز و مادورو و به خصوص مادورو كارنامه مناسبي در زمينه حكمراني نبوده است. دولت‌ها به اين دليل تاسيس مي‌شوند كه در خدمت مردم باشند، خدمات اجتماعي ارايه دهند و وضعيت اقتصاد را رونق ببخشند و وقتي كه اين كار را انجام ندهند، يك دولت ورشكسته هستند. اگر بخواهيم با مقياس دولت‌هاي ورشكسته دولت ونزوئلا را مقايسه كنيم قطعا اين دولت ورشكسته است. در حال حاضر ميزان جرم و جنايت بسيار بالاست، تورم افسارگسيخته و مهاجرت نيز بسيار گسترده است، درگيري‌ها و تظاهرات نيز ادامه دارد. مجموعه شرايط نشان مي‌دهد كه كارنامه مادورو موفق نبوده و نتوانسته بحران‌هاي داخلي را حل كند.
اما به هر سوی این مردم ونزوئلاست که به خیابانها آمده اند و جدا از دخالت هر دولت دیگری خواستار انتقال مسالمت آمیز دولت هستند. 
نشست شورای امنیت در مورد ونزئلا نیز شاهد نزاع زبانی بین حامیان و مخالفان ونزئلا بود. اروپایی ها و در راس آن فرانسه اولتیماتوم هشت روزه برای انتخابات داده اند و پس از آن گوایدو را به رسمیت خواهند شناخت. اما روسها پشت مادورو هستند. این پیچیدگی با دخالت دولتهای خارجی می تواند پیچیده تر شود و این موضوع باعث خواهد شد دست های خالی مردم مسلح شده و وضعیت هرج و مرج گونه می تواند همه طرفین را پشیمان کند.

نکته طلایی در این میان این است که امپریالیسیم خود را با این خیزش که علیه پوپولیسیم در آمیخته با سوسیالیسم بر آمده است گره زده و این می تواند لکه نگی باشد برای مردمی که دست های خالی خود را بالا برده اند. آمریکا راه نجات از ماترک چاوز نیست.