انفعال در کمین فرهنگ سیاسی کنشگرانه
خرداد: مطالعات و پیمایش‌های موجود نشان می‌دهد که طرفداران رویکرد حفظ وضع موجود و رویکردی که خواهان تغییرات بنیادین در کشور و نظام سیاسی هستند، هر دو در برابر طرفداران رویکرد اصلاحات در وضع موجود در سپهر سیاسی ایران در اقلیت هستند، به این معنا که اکثریت مردم ایران، خواهان اصلاحات هستند.
البته در یک سال گذشته قدری از فاصله این اکثریت با دو رویکرد پیشین کم شده است ولی همچنان بیش از نیمی از مردم را شامل می‌شود. علاوه بر این، به نظر بنده در ایران پس از پیروزی انقلاب در سال 57، کنشگری انقلابی جای خود را به مرور به فرهنگ کنشگری مبتنی بر ایده اصلاحات داد. بنابراین برخلاف آنچه که در خصوص خنثی و منفعل شدن مردم و فرهنگ سیاسی امروز ایران گفته می‌شود من معتقدم که مردم ما کنشگری سیاسی خود را از دست نداده‌اند و حول محور مطالبه اصلاح‌گرایانه، در زندگی روزمره و عرصه عمومی جامعه کنشگری نسبی دارند. در این میان، مشکل اصلی فقدان یا ضعف در کنشگری مردم نیست بلکه مشکل اصلی ناکارآمدی شدید نهادهای اجتماعی چون رسانه ملی، اقتصاد، آموزش‌و‌پرورش، نهاد عدالت و دین است که تداوم این وضع ممکن است مردم را به انفعال یا کنشگری رادیکال سوق دهد همچنان که پیمایش‌ها نشان می‌دهد این اتفاق در سال‌های اخیر رخ داده است ولی هنوز به وجه غالب کنشگری تبدیل نشده است.
