منطق دو‌گانه کیهان پس از تحریم ظریف!
خرداد؛ اقدام آمریکا در تحریم وزیر خارجه ایران سرزنش کنندگان ظریف را در معرض این پرسش قرار داده که اگر در خط آمریکا بود چرا تحریم شده؟ به جای پاسخ اما همچنان متهم می کنند...
عصر ایران؛مقاله وارده- روزنامه کیهان در تحلیل اقدام بی‌سابقه و غیر قانونی آمریکا در «تحریم ظریف» و در واقع در توجیه مخالفت های قبلی در حالی که حالا آمریکا تحریم کرده و به جای آن که دولت ترامپ را تقبیح کند یا مهارت ظریف را بستاید، آن را «دستاورد 6 سال مذاکره با شیطان» دانسته و پرسیده است: «آیا سینه‌چاکان مذاکره با آمریکا عبرت می‌گیرند؟»
این واکنش از آن روست که اصول‌گرایان رادیکال در معرض این پرسش قرار گرفته‌اند که اگر ظریف و دستگاه دیپلماسی مطابق ادعای دلواپسان، خط سازش را دنبال می‌کردند و می‌کنند و مذاکره در راستای تأمین منافع ایالات متحده است، چرا وزیر خارجه ایران و مرد مذاکره‌ها تحریم شده است؟
شیوه کیهان اما این است: خود را از تک و تا نمی‌اندازد و موضع طلب‌کاری را حفظ می‌کند و در مرتبه بعد آن را نتیجه اعتماد به آمریکا می داند و از موضع «دانای کل» سرزنش می‌کند که نگفته بودیم؟ پیش بینی نکرده بودیم؟ مثل پدر سرد و گرم چشیده‌ای که فرزند جوان خود را از ازدواج با دختر مورد علاقه برحذر می‌دارد و 10 سال بعد که کارشان به جدایی کشید شماتت می‌کند که نگفته بودم؟ پیش‌بینی نکرده بودم؟ اما مگر ظریف عاشق شده و ازدواج کرده بود که حالا طلاق داده باشد یا او راترک کرده باشند؟!
البته روش اینان همواره چنین بوده است. هم کودتای 28 مرداد 1332 علیه مصدق را تقبیح می‌کنند هم از دکتر مصدق انتقاد می‌کنند. هم محمد مرسی را در خدمت آمریکا می دانستند و هم کودتا علیه او را ساخته و پرداخته آمریکا توصیف کردند و بعد هم وقتی در زندان مُرد گفتند این هم عاقبت اعتماد. در این منطق ضد آمریکایی قهرمان است اما گاهی آمریکا کسانی را کنار می گذارد و آنها دیگر قهرمان نیستند. بازی را به خاطر خوش خیالی خودشان باخته اند و مصدق و مرسی و ظریف از این دست اند.
همان منطق را حالا هم تکرار می‌کنند. هم ظریف و وزارت خارجه را به سازش متهم می کنند هم وقتی تحریم می شوند باز مذاکره را تقبیح می کنند! آن هم وقتی 24 ساعت قبل تر دونالد ترامپ توییت گذاشته و ادعا کرده بود که «ایرانی ها در جنگ پیروز نمی شوند اما در مذاکره پیروز می شوند».
کیهان می داند این پرسش شکل گرفته که اگر روش ظریف در راستای تأمین منافع ایران نبود و اگر برجام بد بود چرا نه تنها از برجام خارج شدند که ظریف را هم تحریم می کنند؟
برای پاسخ و در واقع فرار از این پرسش و برای این که ظریف در مقام یک قهرمان حتی برای منتقدان آنچه خط سازش می نامیدند، مطرح نشود می نویسند:
«اگر به ممانعت از حضور نماینده ایران در سازمان ملل در دوره اوباما مقتدرانه واکنش نشان می دادند، کار به اینجا نمی رسید. اگر وزارت خارجه به بازداشت دیپلمات ایرانی در اروپا واکنش نشان می داد، کار به اینجا نمی رسید. اگر با شیطان مذاکره نمی کردید کار به اینجا نمی رسید و تقصیر را به گردن داخلی ها می اندازد».
حال آن که ما عملا در جنگ هستیم و از این روست که هم بخش نظامی و دفاعی ما را تحریم می کنند و هم بخش دیپلماتیک و تبلیغی ما. هم آن بال را می خواهند بزنند و هم این بال را و شگفتا که چرا برخی در داخل اصرار دارند آمریکا را از دومی تبرئه کنند و گناه را به گردن داخل بیندازند؟!
واقعیت این است که منطق کیهان آسیب دیده و دچار تناقض شده است. اگر ظریف یا روش مذاکره در خدمت آمریکاست چرا او تحریم شده است؟
برای رهایی از این پرسش است که می گویند این نتیجه اعتماد است. این فرمول را نیز همه جا به کار می برند.
منطق کیهان، منطق تحقیر است. از این روست که محبوبیت ظریف را برنمی تابند. به همان دلیل که محبوبیت عادل فردسی پور را برنتافتند و او را حذف کردند. به همان علت که محبوبیت احمد شاملو را برنمی تابند و شاعر فقید را 19 سال پس از مرگ هم رها نکرده اند.
آن همه هزینه و تبلیغ برای سریال «گاندو» برای این بود که محبوبیت جواد ظریف را مخدوش و ملکوک کنند. تحریم ظریف اما همه آن اتهام افکنی و تئوری بافی ها را شسته و برده است.
واکنش دفتر سیاسی سپاه البته نشان می‌دهد کیهان از عهده قانع‌سازی نهادهای انقلابی هم برنیامده و این منطق و در واقع ضد منطق را خوش‌بختانه نپذیرفته اند. کما این که نشریه اخبار و تحلیل های داخلی معاونت سیاسی نهاد نمایندگی ولی فقیه به درستی نوشته است: «توپ، در زمین آمریکاست و نباید تحلیل تحریم وزیر خارجه کشورمان مایۀ اختلاف بیهوده ای شود که دشمن می خواهد.»
نگرانی اصلی اینان البته همان است که به صراحت نوشته‌اند: «ایرانی جماعت را مردمان عاطفی و دل‌سوز می‌شناسند. به نظر می‌رسد این بار با حربۀ مظلوم‌نمایی به دنبال اهداف سیاسی و شاید انتخاباتی‌اند. شما پاسخ دهید! دشمنان جمهوری اسلامی ایران و در رأس آنها آمریکایی‌ها ترجیح می‌دهند کدام جریان سیاسی قدرت را در ایران به دست بگیرد؟»
آقای ظریف البته در کنفرانس خبری امروز کوشید نگرانی اینان درباره احتمال کاندیداتوری خود را رفع کند و گفت: « اگر می‌خواهید تعهد محضری بدهم که در 1400 یا در خانه‌ام یا در دانشگاه.»
