وضعیت آلودگی هوا و یک سئوال ساده از مسئولان مدیر و مدبر!

سرویس اجتماعی خرداد: دوباره با فرا رسیدن پاییز و زمستان و وقوع پدیده وارونگی هوا وضعیت هوای تهران و کلانشهرهای ایران روی مدار قرمز آلودگی قرار گرفت، ریه های شهر پر از دود شده و مردمی که به دلایل مختلف با غول تحریم و تورم و معیشت و گرانی پنچه در پنجه هستند باید با نفس های به شماره افتاده این ماراتن سخت و طاقت فرسا را به پیش ببرند.

به گزارش خرداد، آلودگی هوا در شهری همچون تهران که در حصار طبیعی قرار دارد و تراکم جمعیتی فراوانی نیز در این محدوده زندگی می کنند، سابقه ای دور و دراز و چندین و چند دهه ای دارد اما می توان گفت حداقل در طول 15 سال اخیر این وضعیت با افزایش بی رویه جمعیت و افزایش سرسام آور خودروها بسیار بغرنج تر شده و هر سال حداقل چند روزی را مردم شهر در هوای بسیار آلوده سپری می کنند.

در طول همه این سال ها دلایل متعددی برای وقوع این آلودگی از سوی کارشناسان و اهالی فن تا مردم و کوچه و خیابان ذکر شده و کم و بیش همگی بدان اشراف و اطلاع داریم.

سیستم فرسوده حمل و نقل عمومی و اتوبوس های زهوار در رفته و مستهلک، کامیون های آلاینده با تکنولوژی های قدیمی و دودزا، خودروهای بنزین سوزی که قبل تر ها در برخی آمار سهم آن را 1.9 درصد می گفتند اما اکنون مشخص شده که 38 درصد از آلودگی هوا به آنها باز می گردد، کارخانه های شن و ماسه اطراف تهران و صنایع آلوده کننده، ساخت و سازهای بی رویه در منطقه 22 تهران که ریه های تنفسی شهر را در چنبره خود گرفته و مشخص نیست با کدام عقلانیت و فقط در راستای منافع و اخذ درآمد مجوز های آن طی دهه گذشته صادر شد.

موارد فوق از جمله دلایل آلودگی هوای تهران و حمله بی محابا به جان و سلامت یکان یکان ما شهروندان پایتخت ایران و به روایتی ام القرای جهان اسلام است.

این را همه ما از جمله مسئولان محترم و خدوم کشور در حوزه های مختلف می دانند. در طول همه این سال ها نیز مسئولان مختلف در مدیریت شهری تا کارگزاران دولتی بر این نکته تاکید و تصریح داشته اند که 18 نهاد و مجموعه دولتی، حاکمیتی و مدیریت شهری دخیل در وضعیت آلودگی هوا هستند و باید یک مدیریت یکپارچه برای حل این معضل برقرار شود.

مختصر و مفید یعنی آنکه هم علل مشکلات این وضعیت مشخص است و هم نهادهای متولی و درگیر در آن اما در همه این سال ها تنها گزینه در دستور کار توسل به خداوند متعال و استمداد از امدادهای غیبی همچون باراندگی و وزش باد بوده و تنها راهکار مسئولان محترم تعطیلی مدارس و تمام!

حرفی نیست! اگر مسئولان ما توانایی حداقلی و عزم و اراده ای برای ساماندهی خودروسازان و صنعت رانتی و فاقد خاصیت تولید داخلی خودرو را ندارند، اگر نمی توانند با اراده جدی و بدون تعارف به تخریب ساخت و سازهای غیر اصولی منطقه 22 بپردازند، اگر توان و سرمایه نوسازی ناوگان فرسوده حمل و نقل شهری را نداریم، اگر نمی توانیم سوخت مناسب و کم تر آلاینده را به چرخه سوخت رسانی تزریق کنیم و آلودگی هوا می شود سند صاف و ساده و بی واسطه برای اثبات فقدان تدبیر و ضعف شدید حلقه مدیریتی کشور، خیالی نیست دیگر عادت کرده ایم و مثل موارد دیگر صبر پیشه می کنیم و به این همه کفایت درود می فرستیم!

اما یک سئوال ساده در این میان جای طرح و پرسش دارد؟

مسئولان عزیزی که بر صندلی های مجلل تکیه زده و حقوق های خوب و پر و پیمانی هم می گیرند و تنها راهکارشان تعطیلی است، آیا همین یک فرمان ساده را هم نمی توانند درست و ساده و با کمی درایت به انجام برسانند؟

دو هفته است که وضعیت آلودگی هوا در تهران به خصوص بغرنج و بسیار ناخوشایند شده است و در انتهای هفته گذشته نیز واضح بود که در هفته جاری با عدم بارندگی وضعیت آلودگی به شرایط حاد و بسیار ناسالم نزدیک می شود اما این عزیزان نمی توانستند در همان پایان هفته گذشته اعلام کنند که مدارس تهران در هفته آتی تعطیل است تا حداقل مردم چند روز زودتر تکلیف خود را بدانند و برای خروج از شهر تدبیری کنند؟

از آن گذشته سئوال آنست که با تعطیلی مدارس، تکلیف اکثریت بچه هایی که پدران و مادران شاغل دارند، چه می شود و برای این موضوع چه تدبیری اندیشیده شده است؟

از اساس با این حجم از بهروری و کارآمدی در ادارات دولتی چند روز تعطیلی برای شغل های غیر ضروری و خدماتی چه مشکل حاد و بغرنجی ایجاد می کرد؟ و بسیاری سئوالات دیگر ...

هر چه هست باید شوربختانه گفت که وضعیت آلودگی هوا و تدابیر مسئولان امر آینه تمام نما و واقعی از کارآمدی و تبحر و تخصص مدیران کشور را فارغ از خط بندی و سیاسی نگری و دیگر حواشی پیرامونی نشان می دهد که به نظر نمی رسد دلنواز و امید بخش باشد.