پیام پنجم دی از هشدار برای مسئولان تا پاسخ به مخالفان

سرویس سیاسی خرداد: فضای مجازی و شبکه های اجتماعی در تمامی روزهای ماه آذر و اوایل دی ماه مملو از پیام های تند و تیز مخالفان خارج نشین جمهوری اسلامی با محوریت سلطنت طلبان و تندروهای آلبانی نشینی بود که مردم را دعوت به قیام سراسری و حضور میلیونی در 5 دی ماه به مناسبت چهلم درگذشتگان حوادث آبان ماه می کرد.

به گزارش خرداد، اتفاقات و حوادث آبان ماه که پس از اجرای مصوبه افزایش قیمت بنزین در شورای سران قوا بوقوع پیوست. دامنه فراگیری از بعد جغرافیایی داشت البته بیش تر شامل بر مناطق ضعیف نشین و قشر کم برخوردار. مختصات کلی اعتراض انجام پذیرفته نیز محوریتی با مطالبات و انتقادات اقتصادی بود.

البته طبیعی و بدیهی بود که در اثنای این اعتراضات عده ای نیز از زمینه و بستر فراهم شده بهره گرفته و شعارها و اعتراضات سیاسی خود را نیز مطرح سازند به خصوص که با توجه به فضای هیجانی و برخوردهای به عمل آمده از سوی دو طرف و خشم جاری در اتفاقات اینچنینی شعارهای سیاسی تند و تیزی نیز مطرح شود، درست نقطه و جایگاهی که مخالفان چند دهه ای خارج نشین را امیدوار به نقش آفرینی کرده و آن متوهمان را دچار اشتباه راهبردی کرد که بر اساس آن سناریوی 5 دی ماه را طراحی کرده و البته که ناکامی بزرگی در پرونده آنان ثبت و ضبط شده و بیش و پیش از هر چیز فقدان اعتبار و عدم استقبال افکار عمومی داخلی از این منتقدان هوچی گر و نا آشنا بر تحولات اجتماعی و سیاسی چند دهه ای ایران را هویدا کرد.

پس از اتفاقات دی ماه 96 و شعارهای جسته و گریخته در برخی اعتراضات، فسیل های سلطنت طلب که چند دهه مشغول جوریدن یکدیگر و دعواهای درونی بودند و همه سر و صداهای آنان هیچ وقعی از درون نیافته بود به یکباره امید بستند که عرصه و زمینه ای برای نقش آفرینی آنان فراهم آمده است. شاهزاده مطرود پهلوی با همراهی شماری از فراریان چند دهه اخیر و فرصت طلبان سیاسی اتحادی تشکیل داده و به لابی گری در میان نئومحافظه کاران آمریکایی که اندک شناختی هم از تحولات سیاسی داخلی ایران طی چند دهه اخیر نداشته و منابع تحلیلی آنان را همین سلطنت طلبان فراری تشکیل می شد، پرداختند. شاهزاده می خواست خودش را اپوزیسون نظام جمهوری اسلامی مطرح کند و آنان فرصت طلبان به دنبال پر کردن جیب خود از دلارهای آمریکایی بودند.

حوادث آبان ماه که رقم خورد، امید آنان بیش تر هم شد و دچار این توهم شدند که بالاخره بعد از چند دهه توانسته اند به متن و بطن تحولات آمده و به نقش آفرینی موثر در داخل ایران بپردازند. همه ابزارها بکار گرفته شد، از فعالیت های تبلیغاتی و حملات پردامنه لشکر سایبری در فضای مجازی تا تلاش برای تهییج افکار عمومی از طریق خبرسازی از سوی رسانه های معتبر و با عنوان خارجی همانند آنچه که رویترز پیرامون آمار کشته شدگان انتشار داد و بلافاصله رسانه های آنور آبی فارسی زبان به موج سازی پیرامون آن پرداختند.

نتبجه اما چه بود؟ میدان میلیونی چقدر پر شد؟ کدام شعار مورد پسند آقایان طنین انداز شد؟

نتیجه شکست مطلق بود، البته که چند صد نفر از مردم در مراسم چهلم پوریا بختیاری حضور یافتند و البته که شماری از آنان نیز بازداشت موقت شدند اما در همان مراسم هم هیچ رویکرد سیاسی متبلور نبود و رسانه های دست خالی خارج نشین حضور ماموران در برخی میادین شهرها را با آب و تاب انتشار دادند که جو امنیتی شدید در شهرهای ایران و حمله به مراسم پوریا بختیاری!

حال آنکه که اگر مردم می خواستند و به میدان می آمدند هیچ یک از این تدابیر نمی توانست اینچنین موثر افتاده و هیچ تجمع حتی در حد چند نفره هم در شهرهای مختلف تشکیل نشود. نکته ای که اگر آن دعوت کنندگان قصدی به تنبه از آن داشته باشند و شعور پذیرش باید پیام واضحش را درک کنند.

ابنکه مردم به رغم اعتراض به وضعیت موجود و مطالبات پر رنگ معیشتی و ناراحتی از برخی رویکردهای سیاسی و اجتماعی، هرگاه نام این مطرودان سیاسی و فسیل های تاریخ گذشته سیاسی به میان آید، حتی اگر اعتراض هم داشته باشند، از آن پرهیز می کنند تا اعتراض آنان به نام کسانی که این روزها همسو با دشمنان خارجی به تشویق و تحریک آنان برای اعمال فشار و تحریم بیش تر می پردازند و یکی از مسببان اصلی این مشکلات هستند، سند نخورده و دکان دو نبش آنان رونق و جلا با هزینه مردم بی نوای داخل نیابد.

آغاز اعتراض دی ماه 96 ریشه هایی داخلی سیاسی داشت که بر بستر اعتراض به وضعیت معیشتی دامن گستراند و در آبان ماه 98 هم اعتراض به عمل آمده ریشه معیشتی و اقتصادی داشت به همین دلیل فراگیر، متفرق و البته با توجه به خاستگاه معترضان فرودست و البته واکنش به عمل آمده، توامان با حرارت و خشونت بود و به محض آنکه سویه های سیاسی در 5 دی ماه بر آن مترتب شد، به سکوت و بایکوت عمومی تبدیل شد تا پیام آور این نکته به خارج نشینان باشد  که به دنبال موج سواری سیاسی از این اتفاقات نباشند و از این تنور برای آنان آبی گرم نمی شود.

و البته این رویکرد عمومی تبلور یافته در 5 دی ماه یک هشدار جدی برای مسئولان داخلی هم دارد.

اینکه اتفاقات آبان ماه و حوادث بوقوع پیوسته را به حساب دشمنان خارجی و عوامل نفوذی و تحرکات دشمنان قسم خورده ایران و ایرانی ننویسند، البته که آنان به طور طبیعی از بستر تلاطم بوجود آمده به دنبال صید ماهی خود هستند و ممکن است دست به تحرکاتی زده باشند اما موج اصلی بوقوع پیوسته برآمده از نارضایتی از وضعیت معیشتی و شرایط اقتصادی بوده و حتی رویکردهای سیاسی هم در آن کم رنگ و فاقد اثرگذاری ملموس است.

اینکه بدانند که بسترهای وقوع آن اعتراضات یعنی وضعیت ناخوشایند معیشتی و اقتصادی باقی است و به مثابه آتش زیر خاکستر می ماند و برای بهبود شرایط عمومی مردم  باید از تدابیر لازم بهره گرفته و ادامه رویکردهای ناکارآمدانه فعلی دیگر ممکن و میسر نیست.

ابنکه قدر این مردم نجیب و هوشمند را بدانند که به رغم همه فشارها و مشکلات و علیرغم سعی و تلاش دشمنان خارجی که صراحتا از افزایش فشار بر آنان برای اعتراض فراگیر علیه حکومت می گویند، سختی می کشند و تحمل می کنند تا شاید گشایشی شود و اوضاع بر مدار درست قرار گیرد.

اینکه رویکردهای امنیتی منجر به این سکوت و عدم اعتراض شده هم به شوخی بیش نمی ماند. البته که حکومت مستقر در همه جای دنیا بر علیه ناامنی و آشوب به واکنش می پردازد و البته که در کشور ما هم در برخی حوزه ها و به خصوص در عرصه سیاسی و رسانه ای از این تدابیر مضر بهره گرفته و گاه اسراف هم می شود اما هیچ تدبیر امنیتی نمی تواند عموم مردم را اگر تمایل و قصد خروج داشته باشند، ساکت و مقهور کند و تجربه گذشته در کشور خود ما و دیگر ممالک جهان هم دال بر این نکته است.

کاش موافق و مخالف و معترض از این اتفاق آنچه که پیام آنست درک کرده و بدانند که عموم مردم ایران از طبقه متوسط تا حتی فرودست با همه مضایق و کاستی ها و فشارهای معیشتی و روحی و روانی، اهل منطق و حساب و کتاب هستند و از درک و شعور سیاسی بالایی برخوردارند و با آنان به زبان درشت و نا مناسب سخن نگویند و برای بهبود شرایط اهتمام ورزند.