آقای روحانی دولتی که خودش دستش را می‌بندد؛حق اعتراض ندارد!

سرویس سیاسی خرداد- صلاح الدین توماج پور: چهاردهمین نشست خبری رئیس جمهوری در روز گذشته و نیز سخنان امروز او در اختتامیه جشنواره خوارزمی، نکات فراوانی داشت اما شاید مهم ترین وجه مشترک آن انتقاد و گلایه روحانی نسبت به تخریب ها و تبلیغات منفی علیه دولت بود، انتقادی که هر چند به جاست اما موضوعیت ندارد، چرا که این خود دولت روحانی و شخص رئیس جمهوری است که در طول 6 سال گذشته با رویکردی فشل و فاقد استراتژی در حوزه رسانه این بلا را بر سر خودش نازل کرده است.

به گزارش خرداد، این بخش ها از سخنان روحانی در کنفرانس خبری دیروز و سخنان امروز او را بخوانید:

«تورم نقطه به نقطه ما از ۵۲ به ۲۶ رسید. دولت و مردم این کار را کرده اند. اینکه گفته می‌شود دولت ناکارامد است یعنی چه؟ مقایسه دولت امروز در تحریم با دولت های پیشین آسان است. ۶۰۰ میلیون متر مکعب گاز در روز مصرف می کنیم. اینکه تولیدمان به یک میلیارد می رسد در پایان سال یعنی دولت ناکارامد است؟ اخر دولت پتروشیمی ما دو برابر می شود تا اخر دولت، بنزین‌مان بیش از دوبرابر می شود. این کلمه ناکارامدی که دوستان رقیب به کار می برند درست نیست.»

«دولت ما چند نوع محاصره دارد، یک محاصره آمریکا است، در داخل هم مداوم محاصره هستیم که یکی از آنها محاصره تبلیغاتی است.»

«ما در اقتصاد بدون نفت توانسته‌ایم به رشد مثبت برسیم و شاخص‌ها را در مسیر درست قرار دهیم، در دولت قبل علیرغم اینکه در سال ۹۰ ما صد میلیارد دلار درآمد نفتی داشتیم؛ اشتغال خالص ما در پایان سال ۹۱ کمتر از ۱۰ هزار نفر است.*در طول این ۶ سال ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار اشتغال خالص داریم. چون دستگاه تبلیغات ما نداریم؛ می گویند وضع مردم بد است، البته وضع مردم خوب نیست و من قبول دارم؛ اما مقایسه ای بکنیم بین شش سال با دوره قبل از آن.»

اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم و بر اساس آمار و شواهد و مستندات کارنامه دولت روحانی را بسنجیم، او بیراه نمی گوید و کارنامه قابل قبولی با توجه به مشکلات فراوان بیرونی و پیامدی دارد اما شاید بسیاری از ما چنین حسی به دولت روحانی و کارنامه او نداریم و از عملکردهای دولت سرخورده و ناراحت و عصبانی هستیم!

نمی خواهیم که بگوییم اوضاع بر وفق مراد است اما آنقدر هم که ما استنباط می کنیم ( در قالب رویکردهای رسانه ای و رگبار تبلیغاتی در فضای مکتوب ومجازی و شبکه های اجتماعی به خورد ما داده اند» اوضاع خراب نیست یا بهتر بگوییم دولت روحانی تا این حد ضعیف نبوده اما روحانی هم نباید گلایه داشته باشد.

وقتی از همان ابتدای دولت عقلا و اهل فن رسانه به او گوشزد کردند که پاشنه آشیل دولت عرصه رسانه ای است و این گلوگاه مهم را به اهلش سپرده و وا ندهد و روحانی و اطرافیان گوششان بدهکار نبود و خیال می کردند که با همین دست فرمان و بدون کنش رسانه ای موثر می توانند موفق باشند، باید هم انتظار چنین وضعیتی را می کشیدند، نکته ای که در انتخابات پیش رو یکی از مهم ترین تبعات خود را نشان خواهد داد و نشانه های آن در جامعه بوضوح قابل مشاهده است.

حال هم اعتراض رئیس جمهوری نه ثمری دارد و نه چیزی را عوض می کند و به قول عامیانه کار از کار گذشته و خود کرده را تدبیر نیست!

یکی از معدود مزیت ها و نقاط مثبت دولت احمدی نژاد، آن بود که دولت وقت بازی در عرصه رسانه ای و تبلیغاتی را بلد بود، البته همراهی و همنوایی تریبون داران و رسانه های رسمی هم با دولت او حداقل در 6 سال ابتدایی در این زمینه بی تاثیر نبود، رسانه ها و تریبون هایی که هیچ گاه همنوا و همدل با دولت روحانی نبوده اند.

مثلا دولت احمدی نژاد تورم 45 درصدی و آمار اشتغال 10 هزار نفری و رشد منفی بی سابقه در اقتصاد ایران را  آنهم با در آمدهای هنگفت و بی سابقه و 800 میلیارد دلاری نفتی رقم زده بود اما همزمان خود را از تکاپو نیانداخته و حداقل بخشی از افکار عمومی نامطلع به کنه مطالب را تحت بازی رسانه ای خود داشت اما همزمان این دولت به خصوص در 4 سال ابتدایی که کارنامه قابل قبول و درخشانی حداقل در حوزه تورم، اشتغال و بسیاری از حوزه های دیگر داشت، نتوانست عملکردها را آنگونه که باید و شاید در انظار عمومی ترسیم کند و حتی واقعیات را به درستی به اهلش برساند.

اینگونه است که اکنون بخش عمده ای از حامیان دیروز روحانی دلسرد و مغموم صحنه را واگذاشته و عنقریب است که لایه های تندرو جناح مقابل بر مسند وکالت ملت نشسته و حلقه محاصره روحانی را تنگ کنند و در این میان دشمنان بیرونی و مغرضان برانداز هم از ضعف رسانه ای دولت بهترین بهره برداری را کرده و طی این سال ها با تخریب متواتر و مداوم افکار عمومی را علیه دولت و اصلاح طلبان شورانده اند. حال دولتی مانده که می گوید من را با کارنامه مشخص و معلومم قضاوت کنید اما کسی گوشش بدهکار نیست.