ترس ترامپ از کارت‌های ایران برای بازی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا

سرویس سیاسی خرداد- امیر عابدپور: زمستان سال 1980 میلادی در اوج کارزار انتخاباتی کارتر دموکرات و ریگان جمهوریخواه مهم ترین اتفاق روز سیاسی و تعیین کننده سرنوشت 39 مین رئیس جمهوری آمریکا برای ماندن در کاخ بیضی نه در تگزاس و آریزونا و میامی و لس آنجلس که در خاورمیانه و ایران و مشخصا دفتر رهبر انقلاب تازه مردم ایران رقم خورد.

به گزارش خرداد، آیت الله خمینی مرد تاثیر گذار بر سرنوشت آمریکا و جهان شد و فرمان آزادی 52 گروگان باقیمانده از 63 گروگان ماجرای اشغال سفارت آمریکا را 444 روز بعد از آغاز ماجرا در 21 ژانویه سال 1981 صادر کرد تا مهر اخراج کارتر را او بر پای سند ریاست جمهوری نامزد دموکرات ها در انتخابات چهلمین دوره ریاست جمهوری آمریکا بزند.

مهم ترین چالش آن روزهای رئیس جمهوری آمریکا و صحنه سیاست خارجی جهان ماجرای گروگان گیری دیپلمات های آمریکایی در سفارتخانه آمریکا یا به قول دانشجویان خط امام (ره) لانه جاسوسی بود. کارتر که توانسته بود برای اولین بار در کمپ دیوید سران اسرائیل و فلسطین را گردهم آورد و تنها دغدغه اش ماجرای تورم در آمریکا بود، امید داشت که بتواند با مذاکره با انقلابیون کار گروگان گیری را تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری تمام کرده و برگ برنده برای رقابت با ریگان هنرپیشه و کاریزماتیک را رو کند.

اما همه لابی گری ها به بن بست خورد، نه فلسطینی های سازمان آزادی بخش نه دیگر واسطه ها و حتی میانه روهای ایرانی نتوانستند آیت الله خمینی را راضی به فرمان صدور آزادی گروگان ها کنند و ماجرای طبس هم که به یک رسوایی حقارت آمیز تبدیل شد، برخی نقل می کنند آیت الله متعمدا فرمان آزادی گروگان ها را پیش از انتخابات ریاست جمهوری صادر نکرد تا قدرت ایران را به رخ رئیس جمهوری پر مدعای آمریکایی و ابر قدرت غرب بکشد، حالا گویا یک بار دیگر گذر یک رئیس جمهوری آمریکا به تهران خورده و این بار نه کارتر دموکرات که ترامپ جمهوریخواه گردنش زیر تیغ ایران قرار گرفته است.

سیاست خارجی ایالات متحده علیه ایران به خصوص عطف به همان ماجرای گروگان گیری چهار دهه است که از یک اصول کلی و مخاصمه جویانه پیروی می کند اما کیست که نداند که ترامپ در این میانه با توجه به شخصیت خاص و دمدمی مزاجانه و همراهی منفعت طلبانه با لابی عبری و عربی در ضدیت با ایران سنگ تمام گذاشته و ترجیح عمومی سیاستمداران در ایران به خصوص طیف میانه رو تر آنان در دولت در این شرایط روی کارآمدن یک رئیس جمهوری معقول تر از حزب دموکرات است.

روی کاغذ و در مناسبات معمول عملا ایران امکان دخالت مستقیم در فرآیندهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را به عنوان مثال از طریق لابی گری های مرسوم در کنگره و سازمان های مردم نهاد آمریکایی ندارد اما دست و پای ایران برای نقش آفرینی در انتخابات آمریکا کاملا بسته که نیست اتفاقا به نظر می رسد کارت های خاصی برای بازی دارد و این نکته ترامپ و پمپئو را هم بیمناک کرده است.

در این زمینه احتمالات پیچیده و عجیب و غیر رسمی این روزها گوش به گوش می شود که جالب توجه است.

از یکطرف ماجرای سقوط هواپیمای اوکراینی مطرح است و گفته می شود که ایرانی ها که مسئولیت خود را در هدف گیری غیر تعمدی هواپیما پذیرفته اند، مدارک و مستندات متقنی دارند که این حادثه در قالب عملیات فریب ایالات متحده رقم خورده و اگر این نکته مستند به اثبات برسد می تواند دردسر بزرگی برای رئیس جمهوری آمریکا در آستانه انتخابات باشد به خصوص که ایران تاکید جالب و قاطعی روی عدم تحویل جعبه سیه هواپیما دارد و گویا نمی خواهد در این بازه زمانی مستندات خود را رو کند.

از طرف دیگر گفته می شود که ایرانی ها مدارک مستند و تصاویر و فیلم های جالبی از حمله به عین الاسد دارند که ادعاهای ترامپ را در عدم کشته شدن سربازان آمریکایی زیر سئوال می برد و گذاشته اند که آن را در زمان مناسب انتشار دهند، اتفاقی که در صورت وقوع می تواند، ترامپ را زمین گیر کرده و به مثابه حکم اخراج او از کاخ سفید باشد.

شاید همین دلایل باشد که ترامپ را از دیدار محرمانه ظریف با سناتور دموکرات آمذریکایی به ترس انداخته و او به شدت واکنش نشان داده است. جالب آنکه پمپئو نیز پا از این فراتر گذاشته و از زد و بند دموکرات ها با ایران گفته است و همزمان بابت این دیدار به ظریف حمله کرده و اتفاقا روی عدم تحویل جعبه سیاه هواپیمای اوکراینی مانور داده است.

حال باید منتظر ماند و دید که آیا یکبار دیگر سرنوشت رئیس جمهوری ایالات متحده در یک بزنگاه حساس نه در آمریکا که در قلب خاورمیانه و تهران رقم خواهد خورد و بار دیگر حکم اخراج یک رئیس جمهوری بدستان مردانی از سرزمین پارس ممهور خواهد شد؟