تکرار سناریوی همیشگی دشمن مغرض و مسئول ناکاربلد در پدیده کرونا!

به گزارش خرداد، ویروس کرونا در بیش از 30 کشور دنیا خودنمایی کرده و هر روز هم بر ابعاد و گستره نفوذ آن افزوده می شود، در همه جای دنیا مردم بیمناک و مشوش از تبعات سهمگین این تحفه چینی شده و زندگی طبیعی مردم بسیاری از نقاط جهان تحت الشعاع آن در خوف و رجاست.

اما شاید یگانه کشوری که کرونا در آن علاوه بر یک معضل اجتماعی و سلامتی تبدیل به یک چالش و منازعه و جدل سیاسی با حواشی فراوان شده باشد، ایران است.

در چند روز گذشته به شکل متواتر شاهد اخبار ضد و نقیض و شایعه پراکنی گسترده در فضای مجازی برای اثر گذاری بر افکار عمومی و تخریب اعتماد و اطمینان عمومی مردم به اخبار رسمی و گفته های مسئولان و مدیران ذیربط داخلی بوده ایم. این توهم نیست اگر مسئولان مثلا رئیس پدافند غیر عامل یا حتی رئیس جمهوری از نقشه های دشمنان و تخریب و توطئه آنان می گویند.

نمونه اش مثلا نامه جعلی استعفایی بود که به نقل از وزیر بهداشت خطاب به روحانی نوشته شده و در آن به آمار بالای مبتلایان و کشته های کرونا اشاره و به نقش نهادهای امنیتی در عدم اطلاع رسانی تاکید شده بود. پر واضح است که یک اتاق فکر با هدف گذاری مشخص با این قسم شایعه پراکنی های حرفه ای می خواهد افکار عمومی را مخدوش کند و از این دست شایعه سازی ها فراوان در هفته گذشته و با بالا گرفتن تب کرونا در کشور انجام پذیرفته و نمی تواند بدون غرض و مرض باشد، آنچنان که پمپئو هم در اظهاراتی بی ربط و مغرضانه به دنبال ماهی گیری در این میان بود و پیرامون کرونا در ایران و عملکرد مسئولان ایرانی نسبت به آن اظهار نظر می کند در حالیکه چنین مقوله ای نه به او ربطی دارد و نه اشراف و اطلاعی نسبت به کم و کیف اتفاقات داخلی ما در این زمینه دارد اما در ادامه بازی جنگ روانی براه افتاده او هم قطعه ای از این پازل را در دست می گیرد و به میانه میدان می آید.

این ها را یادآوری کردیم که بگوییم در غرض مندی و خباثت و دشمنی دست های پنهان و ماهی گیری و موج سواری آنان به موازات بروز و ظهور پدیده ای به نام کرونا در ایران نمی توان شک و شبهه داشت اما از یاد نبریم که بخشی از این فرصت سازی برای این مانورهای جنگ روانی به عملکردهای مسئولان و مدیران داخلی ما و نحوه فشل و ناکارآمدانه اطلاع رسانی آنان باز می گردد.

وقتی اولین خبر رسمی ورود کرونا به ایران در ظهرگاه چهارشنبه هفته گذشته انجام می پذیرد و ساعتی بعد خبر مرگ مبتلایان نیز اعلام می شود، طبیعی است که مردم به پرده پوشی و عدم اطلاع رسانی درست شک کنند، به خصوص که در موارد دیگری همچون ماجرای هواپیما یا اتفاقات آبان با پدیده فقدان اطلاع رسانی درست روبرو شده اند، حال آنکه این نکته می تواند برآمده از ضعف در تشخیص و فقدان آمادگی عملیاتی و ناکارآمدی اولیه در مواجهه با پدیده کرونا باشد اما ذهن مشوش مردم با آن پیش زمینه ها بلافاصله به سراغ ماجرای پنهان کاری می رود.

وقتی آمار مرگ و میر کرونا در ایران 15 از 95 مبتلا (تا ظهر دیروز) اعلام می شود در حالیکه رنج جهانی 2 در صد است، مردم اگر هم نخواهند شک می کنند که چرا این میزان درصد بالا در مرگ و میرها وجود دارد و نکند آمار مبتلایان بالاتر است و به ما نمی گویند؟! به خصوص که چند چهره سرشناس همانند حریرچی یا  محمود صادقی یا شهردار منطقه 13 یا تنی چند از روحانیون سرشناس هم نامشان در آمار مبتلایان آمده و چندین مسافری که از ایران به کشورهای خارجی رفته اند، مبتلا به کرونا تشخیص داده شده اند و برای مردم سئوال می شود که آمار مبتلایان چه میزان است که این تعداد چهره مطرح نامشان در میان است، حال آنکه اگر به سخنان دوشنبه شب حریرچی در بخش خبری ویژه شبکه دو رجوع کنیم که از 916 مشکوک به ابتلا گفته بود، می توانیم آمار مرگ و میر را منطقی دریابیم و رقم آن 1.3 درصد است اگر به جای مشکوک کنار نام آنان مبتلا قرار دهیم! یعنی ما یا کیت های آزمایشگاهی و امکانات لازم برای تشخیص را نداریم یا آنکه مسئولان ترجیح می دهند تا قطعی شدن همه چیز آمار مبتلایان مشکوک را رسمی نگویند، که این با توجه به آماری که گفته شد، به جای آرامش بخشی به مردم باعث اعتماد زدایی آنان می شود و نه چیز دیگر!

در دیگر سو اینکه آقای روحانی پشت تریبون آمده و تاکید می کند که از شنبه همه چیز عادی می شود و تعطیلی ها لغو می گردد به جای آنکه به مردم آرامش دهد، امنیت روانی آنان را سلب می کند، چرا که آنان شاهدند که در کانون های کرونا در جهان از چین و کره تا ایتالیا شاهد قرنطینه و کنترل شدید رفت و آمدها هستیم اما در ایران نه فقط چنین تدابیر احتیاطی انجام نمی پذیرد که رئیس دولت در پیک ارائه آمار مبتلایان و فوتی ها و سیل اخبار در این زمینه به یکباره می گوید همه چیز عادی است و از شنبه همه چیز به سر جایش باز می گردد!

وقتی مسئول اصلی مدیریت کرونا و معاون وزیر بهداشت خودش کرونا می گیرد و بدون هیچ تدبیر خاص و ملاحظه کاری به جمع خبرنگاران آمده و در تلویزیون سخن می گوید و خبر مثبت شدن تست او ساعاتی بعد اعلام می شود، اینکه رئیس دولت با هر قصد و نیتی و با هر اشراف و آگاهی (که شاید ما از آن خبر نداریم) ساعتی بعد در جلسه ویژه مقابله با کرونا از عادی بودن شرایط بگویید، طبیعی نیست و اذهان را به سمت و سوی پذیرش گمانه زنی ها و شایعات برده و بستر پذیرش جنگ روانی مغرضان و دشمنانی که وافعا هستند و بیکار هم ننشسته اند را فراهم می کند.

این وسط مردمی می مانند که اخبار و اطلاعات را از تریبون های رسمی و از سوی مسئولان یک جور ناپخته و غیر حرفه ای دریافت می کنند و از طرف دیگر در میانه بمباران خبری و تبلیغات حرفه ای بیگانگان قرار دارند و طبیعی است که در این میان این دو قطبی آنچه بیش از همه چیز مخدوش می شود اعتماد است همان که علی ربیعی به درستی در گفت و گوی روز گذشته خود آن را مهم ترین داروی مبارزه با کرونا در ایران دانسته بود و عنوان کرد.

تا اینجای کار ما بازهم نشان داده ایم که در مدیریت بحران ها ناکارآمد، فشل و با تاخیر ثانویه عمل کرده و در زمینه اطلاع رسانی ضعف مفرط داریم و کاش فکری عاجل در زمینه مدیریت افکار عمومی در بحران ها پیشه کنیم که کرونا دیر یا زود از جامعه رخت بر خواهد بست اما زخم های آن بر جای مانده و قطعا دیری نخواهد پایید که با معضلی دیگر دست و پنجه نرم کنیم اما با بدنی نحبف از زخم های بر جای مانده که بر حجم آسیب پذیرمان خواهد افزود!