به گزارش خرداد ،مشکلات قشر دانشجو و استاد با آموزش آنلاین کمتر از مشکلات دانش‌آموزان و معلمان نیست و درگیری‌های مخصوص به خود را دارد، نامنظم بودن کلاس‌ها، مشکلات اینترنتی، عدم همکاری دانشجویان و اساتید و ... برخی از مشکلاتی است که در این آموزش‌ها وجود دارد.
به گزارش ایسنا در ادامه با اساتید آموزش عالی و دانشجویان در خصوص سطح کیفی آموزش مجازی گفت و گو کردیم.
بیشتر با دانشجویان کارشناسی مشکل دارم
یکی از اساتید دروس علوم پایه در دانشگاهی دولتی در این خصوص گفت: مشکل اصلی ما با مقطع کارشناسی است که به دلیل تعداد بالا امکان هماهنگی سخت‌تر از مقاطع ارشد و دکتری است، برای مثال امکان آن که در این مقطع با همه دانشجویان ارتباط دو طرفه برقرار شود وجود ندارد. البته با وجود به اینکه آموزش مجازی با شیوع کرونا به طور غافلگیرانه مطرح شد، شرایط خوبی داریم تدریس‌ها منظم است یا حداقل من این کار را انجام می‌دهم و مشکلاتی هم مانند قطعی میکروفن یا خطاهای سیستمی هم غیرقابل انکار بوده و وجود دارد اما برای اولین بار قابل قبول است.
دانشجویان تصور می‌کنند به تعطیلات رفته‌اند
استاد دیگری هم که به شدت از دست دانشجویانش عصبانی است گفت: دانشجویان تصور کرده‌اند که به تعطیلات رفته‌اند و حتی ذره‌ای هم به کلاس‌های آنلاین اهمیت نمی‌دهند و آن را جدی نمی‌گیرند و هر وقت که بخواهند سر کلاس حاضر می‌شوند و هر وقت هم دلشان بخواهد غیبت می‌کنند، این دانشجویان سرکلاس های حضوری هم همین گونه رفتار می‌کنند؟
استاد دیگری در خصوص آموزش چگونگی استفاده از آموزش آنلاین خاطرنشان کرد: هرچند که آموزش‌هایی به صورت مجازی برای اساتید و دانشجویان وجود داشت اما برای همین آموزش هم کم کاری‌های وجود داشت که اگر استاد یا دانشجو آن را نمی‌دانست به زحمت می‌افتاد و عملاً هر اتفاقی که در این کلاس‌ها افتاد بر اساس حدس و گمان بوده است برای مثال استاد حدس می‌زند که برای روشن کرد میکروفن باید از این آیکون استفاده کند.
پسرم هنگام آموزش به دانشجویان بازیگوشی می‌کند
استادی که در دانشگاه آزاد تدریس می‌کند، از نقش پررنگ خانواده ها در آموزش گفت و اظهار کرد: من پسر بچه‌ای بازیگوش دارم که عملاً نمی‌توان آن را کنترل و به او تفهیم کرد که برای آموزش مجازی نیاز به سکوت است اما در این زمان خانواده به کمک من می‌رسند و همسر و فرزند بزرگترم پسر کوچکم را سرگرم می‌کنند تا من بتوانم کلاس‌های آنلاینم را برگزار کنم .
دانشجویان هم که به نوعی روی دیگر این سکه هستند، انگار رضایت چندانی از آموزش مجازی ندارند.
اساتید ما را درک نمی‌کنند
بهرام که دانشجوی یکی دانشگاه‌های دولتی است گفت: کلاس‌ها به شدت بدون برنامه، بی نظم و ناقص است طوری که انگار که هیچ نظارتی بر چگونگی عملکرد اساتید وجود ندارد، تمامی این مشکلات جدا از مشکلات فنی و اینترنتی است.
سیما که به شدت نسبت به آموزش مجازی معترض است گفت: اساتید به هیچ عنوان حاضر به درک شرایط متفاوت نیستند حجم امتحانات، تکالیف و پروژه‌هایی که می‌خواهند چند برابر شرایط عادی شده است و اصلاً متوجه این نیستند که ممکن است ۲۴ ساعت روز را در خانه باشیم اما این به معنی آن نیست که کاری به جز درس خواندن نداریم.
آموزش مجازی، خانه‌های کوچک، خانواده‌های پرجمعیت
شیرین هم گفت: برخی اساتید انگار متوجه محدودیت‌های برخی خانواده‌ها نمی‌شوند، برای مثال ما خانواده‌ای پرجمعیت در یک خانه کوچک هستیم، برخی اساتید انتظار دارند که در هر لحظه‌ای میکروفن من را روشن کنند و من بلند بلند جواب سوالشان را بدهم به تبع آن صدای فضای خصوصی ما به گوش همه دانشجویان کلاس و استاد می‌رسد.
هانیه هم از مشکلات زیر ساختی در برخی شهرستان‌ها گفت و اظهار کرد: من یک دانشجوی خوابگاهی هستم و حالا به خاطر شرایط کنونی به شهرمان برگشته‌ام، شهر ما شهر کوچکی است که از لحاظ زیر ساخت‌هایی مانند اینترنت هنوز کامل نیست و مشکلاتی دارد اما انگار، چنین چیزی به گوش اساتید هم نخورده و برایشان تعریف نشده، از همه دانشجویان بدون دانستن شرایط توقع حضور دائم، مستمر و بدون غیبت در کلاس‌های آنلاین را دارند.
با هزینه‌های سنگین اینترنت چه کنیم؟
آرش هم که دانشجوی یکی از رشته‌های مهندسی است گفت: درس‌های رشته ما به شدت سخت و سنگین بوده و نیازمند کلاس‌های فراوان است اما هیچ توجهی به این مسئله نمی‌شود. سطح کلاس‌ها به شدت قابل توجهی تنزل کرده است و به هیچ وجه قابل قبول نیست.
ساناز هم از کلاس‌هایی که نیازمند نرم افزار است گفت و اظهار کرد: من امکانات لازم برای کلاس‌های این چنینی ندارم قبلاً از این بیماری تعدادی از بچه‌های کلاس لپتاپ‌هایشان را سر کلاس می‌آوردند و دست و پا شکسته چیزهایی یاد می‌گرفتم اما حالا این امکان هم فراهم نیست و استاد اصرار دارد که باید پروژه‌هایمان در این نرم افزارها را تحویل بدهیم و من واقعاً نمی‌دانم از چیزی که وجود ندارد چگونه پروژه آماده کنم.
کیمیا هم در خصوص محدودیت‌های مالی خرید اینترنت گفت و خاطرنشان کرد: متاسفانه وضعیت اقتصادی خوبی وجود ندارد و اینترنت هم هزینه سنگین دیگری بر دوشم گذاشته است زمانی هم که بتوانم سر کلاس‌ها حاضر بشوم به دلیل قطعی میکروفن و خطاهای سیستمی زمان زیادی تلف شده و همه اینها باعث افزایش هزینه‌ها می‌شود.
دانشگاهی که قرار بود حلّال مشکلات جامعه باشد خود گرفتار مشکلات شده است!
اینها گوشه‌ای از مشکلات آموزش مجازی دروس دانشگاهی است، دانشگاهی که قرار بود حلال مشکلات جامعه باشد حالا خود با مشکلاتی مواجه شده است. مسئله این است که چرا قبل از شروع به آموزش مجازی تفکری در این خصوص صورت نگرفته است؟ اینکه هنوز در برخی از مناطق کشور آنتن برای تلفن همراه وجود ندارد پس چطور ممکن است دانشجو یا دانش آموزی به صورت آنلاین آموزش ببیند؟ در این خصوص حتی دقتی هم نشده است که آیا همه دانش آموزان و دانشجویان تلفن همراه شخصی برای حضور در این برنامه‌ها را دارند و یا باید با برادر و خواهر خود سر گوشی پدرشان که از قضا تنها گوشی هوشمند خانواده است بحث کنند؟
