گروه بین المللی خرداد_رامتین لطیفی: انسان ها از روزی که ویروسها را در زندگانی و پیرامون خود شناسایی کردند هرگز نتوانستهاند به طور کلی از شر آنها خلاص شوند و موجودات آزاررسانی به نام ویروسها را از دنیای خود ریشهکن کنند. کووید۱۹ یا همان ویروس کرونای مرسوم که این روزها جهان را زیر پای خود گذاشته است و زندگی معمول انسانها را مختل کرده است هم از این قاعده مستثنی نیست.
تستها و آزمایشهای تشخیص ویروس کرونا که تا کنون در سراسر جهان انجام شده است نشان میدهد که امروز بیش از ۲۰ میلیون نفر از مردم جهان به طور قطع به این ویروس مبتلا شدهاند و حداقل بیش از ۷۲۲ هزار نفر بر اثر ابتلا به این ویروس جان خود را از دست دادهاند. آمریکا با شمار بیش از ۵ میلیون نفری مبتلایان به این ویروس در صدر بیشترین آمار مبتلایان در بین کشورهای جهان قرار دارد و ۱۶۰ هزار نفر از افرادی که بر اثر کرونا در جهان جان خود را بر اثر ابتلا به ویروس کرونا از دست دادهاند آمریکایی هستند.
این ویروس مرگبار و تاثیر بسیار منفی و مخرب آن بر روی زندگی بشر سبب شده است تا رقابتی پرشور بین دانشمندان و متخصصان کشورهای مختلف جهان برای ساخت دارو یا واکسن ویروس کرونا به وجود بیاید. تعدادی از این کشورها مانند انگلستان، چین، روسیه، آلمان و آمریکا نیز به توفیقات و پیشرفتهایی در این مسیر دست یافتهاند و ممکن است در ماههای آینده خبری مبنی بر ساخت واکسن قطعی کرونا و تولید انبوه آن توسط یکی از این کشورها به گوش برسد. نکتهای که باید امکان و احتمال آن را در نظر داشت این است که ویروس کرونا چه با واکسن و چه بی واکسن میتواند مهمان ابدی زمین و بشر باشد. البته باید این نکته را هم اضافه کرد که این اتفاق به آن معنا نیست که بشر باید از این پس در شرایط ایزوله قرار بگیرد و تا انتهای عمر خود پروتکلهای بهداشتی مربوط به مقابله با کرونا را رعایت کند.
یکی از محققان ارشد ویروس کرونا در دانشگاه تگزاس میگوید محتملترین سناریو برای آینده ویروس کرونا در جهان میتواند این باشد که روند شیوع آن با توجه به ایمنی جمعی آهستهتر و کندتر شود و ظرف دو یا سه سال آینده دیگر نه تنها اثری از فاصلهگذاری اجتماعی و رعایت پروتکلهای بهداشتی در میان نخواهد بود بلکه ویروس کرونا عارضهای جدیتر و مهمتر از سرماخوردگی معمولی نخواهد بود.
همانطور که پیشتر گفته شد ریشهکن شدن ویروسها و رخت بر بستن آنها از جهان و زندگی بشر میتواند تنها یک رویا باشد. حتی اگر فرض کنیم دستاوردهای بشر بتواند ویروس را در میان جمعیت انسانی جهان محو کند باید توجه داشت که این ویروسها در میان حیوانات زنده باقی خواهند ماند و این بدان معناست که ویروسها میتوانند با تغییر در ساختار و گونه خود در بدن و میان حیوانات مختلف دوباره با رویه جدید و گونههای تکامل یافته وارد زندگی بشر شوند. برای مثال ویروس سارس که در سال ۲۰۰۲ شناسایی شد از همین گونه از ویروسها است.
یکی از بازوهای ایمنی جمعی، ابتلای بخش موثری از جوامع بشری به این ویروس است و بازوی مهم دیگر آن کشف دارو یا واکسن کروناست که سبب میشود طی دو الی سه سال آینده، جهان به یک ایمنی جمعی نسبت به ویروس کرونای فعلی برسد. علاوه بر امید به ساختن واکسن کرونا توسط محققان و متخصصان مرتبط با این موضوع، باید امیدوار بود که بشر دیگر با اختیار خود به سراغ گونههای پرخطر حیوانات به منظور تغذیه و تامین مواد غذایی نرود و گونههای جهش یافته یا متفاوت این ویروسها را دوباره وارد چرخه زندگی جهانیان نکند.