«اینجا شهر وحشت است» این ۴ کلمه، ترجیع‌بند حرف‌های شقایق و شَیما و عذرا و عطیه و هزاران زن دیگر افغانستانی است.
چشم‌هایشان از گریه به خون نشسته و ترک خانه و تحقیر و آوارگی در تمام رگهای تنشان ریشه دوانده و پیش رفته. زنانی که این روزها، یکباره سیاهی و ناامنی به تاخت در سرنوشتشان راه باز کرده است. این روایت همشهری از روزهای سیاه افغانستان است.
