جلسه با پزشکیان و عراقچی برای سدسازی‌های متوالی طالبان
فداحسین مالکی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، درباره سدسازی‌های اخیر طالبان روی رود‌های مشترک با ایران و پیگیری حقابه کشورمان از افغانستان گفت: اگر به اتفاقاتی که در حال حاضر در به اصطلاح حاکمیت طالبان می‌افتد با نگرش منطقه‌ای نگاه کنیم برای کشور‌هایی همسایه بازخورد خوبی ندارد.
به گزارش ایلنا، این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با اشاره به این که حاکمان امروز افغانستان با جمهوری اسلامی ایران، پاکستان و برخی از کشور‌های همسایه و منطقه‌ای به نوعی رفتار می‌کنند که در ساختار گذشته افغانستان ندیده‌ایم، یادآور شد: در دولت‌های گذشته افغانستان در هر موضوعی تعامل وجود داشت که این رفتار بر روابط کشور‌ها با توجه به جایگاهی که خود افغانستان داشت تاثیرگذار بود، اما ما در طول این مدتی که طالبان حاکمیت این کشور را بر عهده گرفته است، چیز دیگری مشاهده کرده‌ایم.
وی با بیان این که بزرگترین موضوعی که در این مدت با حاکمیت طالبان داشته‌ایم بحث حقابه و توجه به مسائل حقوقی، قواعد، قرارداد‌ها و معاهده‌هایی بود که قبلا با افغانستان داشته‌ایم که متاسفانه در این مدت هم رعایت نشده است، اظهار داشت: ایجاد سد‌ها در افغانستان به نظرم خودش جای سؤال دارد، معتقدم هر اقدامی باید در فضای مشارکت دو کشور انجام صورت گیرد که امروز اینطور نیست، البته طبیعی است طالبان نه مجلسی دارد و نه دولتی، هیچ چیزی در این حاکمیت سر جای خودش نیست.
سفیر پیشین ایران در افغانستان تاکید کرد: برای جمهوری اسلامی ایران بسیار دشوار است که مردم سیستان و بلوچستان سختی، خشکسالی و هزار گرفتاری را تحمل کنند، اما طالبان اجازه دهد ۳ میلیارد متر مکعب آب هامون به شورزار‌های گودزره ریخته شود و این اصلاً از هیچ منطقی، چه از نظر شرعی و چه از نظر قانونی برخوردار نیست.
وی ادامه داد: صحبتی که با رئیس جمهور و آقای عراقچی داشتیم نتیجه‌اش این بود که به طور جد این موضوع در دستور کار دولت است و مجلس هم پیگیر این موضوع است.
مالکی در پاسخ به این که این سدسازی‌ها چه تاثیری روی زندگی مردم سیستان و بلوچستان دارد، گفت: چیزی که به عنوان نماینده به دنبالش هستیم و افغانستان هم باید دنبالش باشد این است که ما موضوع حق‌آبه را از دریاچه و تالاب همیشه سرسبز هامون باید جدا بدانیم، هامون شاید بخش عمده‌اش در خاک افغانستان باشد؛ اما اگر هامون آب و زیبایی داشته باشد، جزء ۷ تالاب زیبای دنیا است و می‌تواند اشتغال ایجاد کند و صنعت به وجود بیاورد. ما از مجامع بین‌المللی و خود دولت افغانستان انتظار داریم که هامون را جدا از هیرمند بدانند هیرمند یک موضوع دوجانبه است، اما مساله جایگاه هامون قطعاً جداست.
وی تاکید کرد: ما به دولت پیشنهاد کردیم که مسئولیت دریاچه هامون به سازمان محیط‌زیست داده شود و مسئولیت هیرمند هم به وزارت نیرو داده شود و وزارت خارجه هم دو وزارتخانه را هماهنگ و مدیریت کند تا ۲ پرونده داشته باشیم؛ پرونده هامون در مجامع بین‌المللی خیلی جایگاه مهمی دارد و قطعاً برای مجامع بین‌المللی مهم است و بانک جهانی برای سرمایه‌گذاری می‌آید و قضیه دوجانبه هیرمند را هم به باید وزارت نیرو پیگیری کند.
ناشناس
۰۰:۲۱ - ۱۴۰۳/۱۰/۱۷
سلام علیکم
نماینده محترم مجلس اعتراف می کند که در افغانستان نه دولت وجود دارد و نه مجلس. پس دولت جمهوری اسلامی با کدام مرجع رسمی می خواهد بر سر موضوع سد سازی در مسیر رودخانه ها و دریافت حقابه ایران مذاکره کند؟
دیروز خبر اعلام موضع سخنگوی محترم وزارت خارجه را خواندم. اظهارات ایشان بیشتر شبیه «گدایی آب» بود تا اعلام موضع سیاسی.
آن جریان های (سیاسی، نظامی و.....) که تصوّر
می کردند اگر نیروهای آمریکایی و ناتو نباشند، اوضاع بر وفق مراد آنها پیش خواهد رفت و خوش به حال همه خواهد شد، باید این را می فهمیدند که در آن زمان حداقل با یک دولت قانونی، رسمی و زبان فهم طرف بودند که می توانستند با آن در مورد موضوعات مورد اختلاف مذاکره کنند، نه یک جماعت شرور و متحجّر که دستانش به شدّت به خون مردم افغانستان نیز آلوده است.
امروز نظام جمهوری اسلامی با چه روشی و کدام ابزار می خواهد حقوق کشور ایران را دریافت کند؟ و آیا اصلاً ابزاری در اختیار دارد؟
معتقدم حل و فصل این موضوع از مسیر های سیاسی متعارف ممکن نیست.
نماینده محترم مجلس اعتراف می کند که در افغانستان نه دولت وجود دارد و نه مجلس. پس دولت جمهوری اسلامی با کدام مرجع رسمی می خواهد بر سر موضوع سد سازی در مسیر رودخانه ها و دریافت حقابه ایران مذاکره کند؟
دیروز خبر اعلام موضع سخنگوی محترم وزارت خارجه را خواندم. اظهارات ایشان بیشتر شبیه «گدایی آب» بود تا اعلام موضع سیاسی.
آن جریان های (سیاسی، نظامی و.....) که تصوّر
می کردند اگر نیروهای آمریکایی و ناتو نباشند، اوضاع بر وفق مراد آنها پیش خواهد رفت و خوش به حال همه خواهد شد، باید این را می فهمیدند که در آن زمان حداقل با یک دولت قانونی، رسمی و زبان فهم طرف بودند که می توانستند با آن در مورد موضوعات مورد اختلاف مذاکره کنند، نه یک جماعت شرور و متحجّر که دستانش به شدّت به خون مردم افغانستان نیز آلوده است.
امروز نظام جمهوری اسلامی با چه روشی و کدام ابزار می خواهد حقوق کشور ایران را دریافت کند؟ و آیا اصلاً ابزاری در اختیار دارد؟
معتقدم حل و فصل این موضوع از مسیر های سیاسی متعارف ممکن نیست.
پاسخ
