گل به خودی ترامپ و فرصتی برای ایرانیان
مبارزه به سبک ترانه؛ وقتی جهان صدای مظلومیت ما را می شنود
گاهی هزار تدبیر سیاسی و کرور کرور تلاش دیپلماتیک به اندازه یک واکنش ساده و یک عکس العمل به موقع یک هنرمند مورد توجه افکار عمومی،نمی تواند حق مطلب را ادا و دایره تاثیر گذاری وثیقی داشته باشد.
سرویس سیاسی خرداد/ صلاح الدین توماج پور: سلبریتی ها یا چهره هاش مشهور و ستارهای عرصه هنر خاستگاه اجتماعی پر فروغی دارند و معطوف به این عقبه صدایشان شنیده و حرفشان مورد توجه قرار می گیرد و چه خوبست که حاملان این موقعیت از ظرفیت خود در بزنگاه های حساس بهره گرفته و در قامت یک کنش گر فهیم اجتماعی ظاهر شوند.
به گزارش خرداد؛ بسیاری از چهره های معروف و ستاره های عرصه هنر در جهان و ایران ترجیح می دهند که به دور از دغدغه مندی های اجتماعی، زندگی خود را پی گرفته و از هر گونه ورود به مباحث روز و دغدغه های روزمره عمومی پرهیز کنند اما دسته دیگری هم هستند، که شهرت خود را وامدار توجه عمومی می دانند و بدین واسطه درد مردم دغدغه آنان و رنج شهروندان مایه تالم ایشان است و به طریق ممکن می خواهند باری از دوش همنوعان ورداشته و با عکس العمل و واکنشی بهنگام و سنجیده مانع از اجحاف به مردم بی دفاع و مظلوم شوند، اینجاست که آن بازیگر در خاطره ها می ماند و هنرمند مردمی نام می گیرد.
گاهی هزار تدبیر سیاسی و کرور کرور تلاش دیپلماتیک به اندازه یک واکنش ساده و یک عکس العمل به موقع یک هنرمند مورد توجه افکار عمومی،نمی تواند حق مطلب را ادا و دایره تاثیر گذاری وثیقی داشته باشد.
توئیت روز گذشته ترانه علیدوستی بازیگر محبوب و سرشناس کشورمان درست مصداق این واکنش به موقع و سخن سنجیده و بهنگام بود. علیدوستی حرف آنچنان خاصی نزد، سخنش بی تکلف و ساده و به دور از هرگونه ترکیبات پیچیده و واژه آرایی ثقیل بود، او تنها و تنها گفت که ترجیح می دهد در مراسم اسکار نباشد، وقتی هموطنان وی در قالب یک دستور نژادپرستانه و غیر عقلانی از حضور در آمریکا منع می شوند!
گفتار کوتاه این بازیگر به سرعت بازتاب های بین المللی یافت و جملگی رسانه های معتبر جهانی آن را بازتاب داده و به سمع و نظر جهانیان رساندند. علیدوستی نه دیپلمات است نه سیاستمدار، نه استراتژیست است ونه فرمانده نظامی اما در یک بزنگاه حساس و کلیدی فراتر از هر تدبیر دیپلماتیک و صحنه آرایی سیاسی و چیدمان نظامی، هنرمندانه ضربه کاری را بر رئیس جمهوری آمریکا وارد آورد و هیمنه این پوپولیست افسار گسیخته را دچار رخنه و ثلمه کرد.
ما سال های سال است که در تقابل با آمریکا قرار داریم و اجحاف های بسیاری با پروپاگاندای رسانه ای علیه ما در جهان از سوی آمریکا به ایرانیان وارد آمده است و حال در موقعیتی که به نظر می رسد دور تازه ماجراجویی ها و حملات تازه علیه ایران و ایرانی در دستور کار کاخ سفید قرار گرفته، این چند کلمه ساده که فارغ از رنگ و لعاب های سیاسی و هر نگرش دیگری به زبان ساده انسانی فراتر از انگاره های قومی و نژادی و آئینی، به زبان همگانی فهم انسانی، ابراز شده، توانسته صدای مظلومیت ما را به گوش جهانیان رسانده و تلنگری موزون و ترانه ای تاثیر گذار باشد.
راهکار مقابله و مواجهه با تخریب های قدرت سالاران آمریکایی درست در همینجا خفته است، ما باید صدای خود را به گوش جهانیان برسانیم، نیازی هم نداریم که فریاد بزنیم یا قدرت خود را به رخ حریف بکشیم؛ هر چند که تدبیر سیاسی، هوشمندی دیپلماتیک، افزایش قدرت دفاعی به جای خود لازم و ضروری بوده و به عنوان عوامل بازدارنده نباید مغفول بماند اما ما می توانیم با استفاده از ظرفیت های اجتماعی و نقش آفرینی کنش گران مورد وثوق جامعه که در منظر جهانیان به عنوان شهروندان به دور از علقه و علایق سیاسی شناخته می شوند و نوعی نمایندگی اجتماعی دارند ،به خصوص در برهه ای که راس هرم سیاسی آمریکا در اوج زبونی و عدم توجه افکار عمومی جهانی قرار دارد، از این فرصت بهره جسته و اجازه ندهیم که ایران هراسی مد نظر طرف آمریکایی زمینه طرح و ارائه در افکار عمومی جهانی را بیابد.
اکنون با رفتارهای ناسنجیده و مشمئز کننده سردمداران کاخ سفید فرصتی بسیار ایده آل فراهم آمده تا هیمنه تخریب های چند دهه ای شکسته شده و جهانیان روی دیگر سکه روابط ایران و آمریکا را ببینند، جهانیانی که سال های سال است آماج تخریب های بی امان علیه ایرانو ایرانی بوده اند که اگر ما سفارت آنان را بواسطه دهه ها ظلم و ستم اشغال کردیم، آنها در تمامی این سال ها از رویارویی نظامی حمله به هواپیمای مسافربری تا تحریم های ظالمانه جان هزاران هزار ایرانی را گرفته اند و زندگی های بسیاری را تحت الشعاع رفتارهای خصمانه خود داشته اند و همواره خود را حق به جانب و مظلوم ماجرا جا زده اند.
و اکنون به نظر می رسد زمینه برای شکست این پروپاگاندای قدیمی فراهم است و بیش از همگان در این میان هنرمندان و چهره های شاخص اجتماعی می توانند در قالب های مختلف صدای متفاوت ایران را به گوش جهانیان برسانند، اگر گاهی ما با بی تدبیری پاس گل به دشمن داده ایم اکنون ترامپ در کاخ سفید؛ دروازه های گل به خودی را گشوده و حیف است که از این فرصت و زمینه بهره وافی و کافی را نبریم.
به گزارش خرداد؛ بسیاری از چهره های معروف و ستاره های عرصه هنر در جهان و ایران ترجیح می دهند که به دور از دغدغه مندی های اجتماعی، زندگی خود را پی گرفته و از هر گونه ورود به مباحث روز و دغدغه های روزمره عمومی پرهیز کنند اما دسته دیگری هم هستند، که شهرت خود را وامدار توجه عمومی می دانند و بدین واسطه درد مردم دغدغه آنان و رنج شهروندان مایه تالم ایشان است و به طریق ممکن می خواهند باری از دوش همنوعان ورداشته و با عکس العمل و واکنشی بهنگام و سنجیده مانع از اجحاف به مردم بی دفاع و مظلوم شوند، اینجاست که آن بازیگر در خاطره ها می ماند و هنرمند مردمی نام می گیرد.
گاهی هزار تدبیر سیاسی و کرور کرور تلاش دیپلماتیک به اندازه یک واکنش ساده و یک عکس العمل به موقع یک هنرمند مورد توجه افکار عمومی،نمی تواند حق مطلب را ادا و دایره تاثیر گذاری وثیقی داشته باشد.
توئیت روز گذشته ترانه علیدوستی بازیگر محبوب و سرشناس کشورمان درست مصداق این واکنش به موقع و سخن سنجیده و بهنگام بود. علیدوستی حرف آنچنان خاصی نزد، سخنش بی تکلف و ساده و به دور از هرگونه ترکیبات پیچیده و واژه آرایی ثقیل بود، او تنها و تنها گفت که ترجیح می دهد در مراسم اسکار نباشد، وقتی هموطنان وی در قالب یک دستور نژادپرستانه و غیر عقلانی از حضور در آمریکا منع می شوند!
گفتار کوتاه این بازیگر به سرعت بازتاب های بین المللی یافت و جملگی رسانه های معتبر جهانی آن را بازتاب داده و به سمع و نظر جهانیان رساندند. علیدوستی نه دیپلمات است نه سیاستمدار، نه استراتژیست است ونه فرمانده نظامی اما در یک بزنگاه حساس و کلیدی فراتر از هر تدبیر دیپلماتیک و صحنه آرایی سیاسی و چیدمان نظامی، هنرمندانه ضربه کاری را بر رئیس جمهوری آمریکا وارد آورد و هیمنه این پوپولیست افسار گسیخته را دچار رخنه و ثلمه کرد.
ما سال های سال است که در تقابل با آمریکا قرار داریم و اجحاف های بسیاری با پروپاگاندای رسانه ای علیه ما در جهان از سوی آمریکا به ایرانیان وارد آمده است و حال در موقعیتی که به نظر می رسد دور تازه ماجراجویی ها و حملات تازه علیه ایران و ایرانی در دستور کار کاخ سفید قرار گرفته، این چند کلمه ساده که فارغ از رنگ و لعاب های سیاسی و هر نگرش دیگری به زبان ساده انسانی فراتر از انگاره های قومی و نژادی و آئینی، به زبان همگانی فهم انسانی، ابراز شده، توانسته صدای مظلومیت ما را به گوش جهانیان رسانده و تلنگری موزون و ترانه ای تاثیر گذار باشد.
راهکار مقابله و مواجهه با تخریب های قدرت سالاران آمریکایی درست در همینجا خفته است، ما باید صدای خود را به گوش جهانیان برسانیم، نیازی هم نداریم که فریاد بزنیم یا قدرت خود را به رخ حریف بکشیم؛ هر چند که تدبیر سیاسی، هوشمندی دیپلماتیک، افزایش قدرت دفاعی به جای خود لازم و ضروری بوده و به عنوان عوامل بازدارنده نباید مغفول بماند اما ما می توانیم با استفاده از ظرفیت های اجتماعی و نقش آفرینی کنش گران مورد وثوق جامعه که در منظر جهانیان به عنوان شهروندان به دور از علقه و علایق سیاسی شناخته می شوند و نوعی نمایندگی اجتماعی دارند ،به خصوص در برهه ای که راس هرم سیاسی آمریکا در اوج زبونی و عدم توجه افکار عمومی جهانی قرار دارد، از این فرصت بهره جسته و اجازه ندهیم که ایران هراسی مد نظر طرف آمریکایی زمینه طرح و ارائه در افکار عمومی جهانی را بیابد.
اکنون با رفتارهای ناسنجیده و مشمئز کننده سردمداران کاخ سفید فرصتی بسیار ایده آل فراهم آمده تا هیمنه تخریب های چند دهه ای شکسته شده و جهانیان روی دیگر سکه روابط ایران و آمریکا را ببینند، جهانیانی که سال های سال است آماج تخریب های بی امان علیه ایرانو ایرانی بوده اند که اگر ما سفارت آنان را بواسطه دهه ها ظلم و ستم اشغال کردیم، آنها در تمامی این سال ها از رویارویی نظامی حمله به هواپیمای مسافربری تا تحریم های ظالمانه جان هزاران هزار ایرانی را گرفته اند و زندگی های بسیاری را تحت الشعاع رفتارهای خصمانه خود داشته اند و همواره خود را حق به جانب و مظلوم ماجرا جا زده اند.
و اکنون به نظر می رسد زمینه برای شکست این پروپاگاندای قدیمی فراهم است و بیش از همگان در این میان هنرمندان و چهره های شاخص اجتماعی می توانند در قالب های مختلف صدای متفاوت ایران را به گوش جهانیان برسانند، اگر گاهی ما با بی تدبیری پاس گل به دشمن داده ایم اکنون ترامپ در کاخ سفید؛ دروازه های گل به خودی را گشوده و حیف است که از این فرصت و زمینه بهره وافی و کافی را نبریم.
