تخریب دولت با شعار استکبارستیزی یا خدمت به عربستان و ترامپ

به گزارش خرداد؛ سفر پادشاه عربستان به مالزی و کارناولی که در آنجا براه انداخت تا به زعم خود اقتدارش را به رخ بکشد در نهایت با درخواست وی از کشورهای جنوب شرق آسیا برای پیوستنشان به ائتلاف ضد ایران، حکایت از آن دارد که دشمنان دیرپای کشور خیز برداشته و به دنبال ضربه به ایران و ایرانی هستند، مثلث شوم عبری و عربی در کنار ترامپ نقشه های شومی علیه ایران دارند و بوضوح مشخص است که در پی ایجاد ساختار و شاکله ای تهاجمی علیه کشورمان هستند و به نوعی به دنبال تسویه حساب های دیرین در زمان فعلی و در برهه ای هستند که یک رئیس جمهوری آنرمال و خطرناک بر کرسی ریاست جمهوری آمریکا تکیه زده است. 

در چنین فضایی وزیر سابق اطلاعات در دولت احمدی نژاد به جای آنکه بر خطر دشمنان تاکید و بر انسجام داخلی ژای فشرد، با همان ادبیات طیفی و جناحی و بدور از هر گونه درایت و نکته سنجی به دولت مردان داخلی تاخته و تاکید می کند و دغدغه اش آن است که چرا برخی از مسئولان از واژه ایالات متحده به جای استکبار استفاده می کنند و آنان به دنبال رابطه با دولت آمریکا هستند!

این عده مشخص نیست با کدامین تحلیل و با چه زاویه نگاهی به جهان و تحولات آن می نگرند و آیا بواقع نمی دانند که اگر طیفی هم به دنبال رابطه با غرب و آمریکا باشد، ترامپی که اکنون بر کاخ سفید تکیه زده است، از اساس نه قابل مذاکره است و نه تفاهم و برقراری رابطه!

از آن گذشته آنان نمی دانند که هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد و غلبه بر آمریکا تنها با بکارگیری شماری از واژگان ممکن و میسر نیست و بر اساس مقتضیات زمان باید با هوشمندی به مقابله با دشمن رفته و از همه ابزار از جمله افکار عمومی خود غرب برای مهار تندروهای آن سو بهره گرفت و البته به جایش شعار مرگ هم داد اما اینکه فقط مرگ بگوییم و هیچ تاکتیک و تمهید دیگری برای مهار غرب نداشته باشیم، به هیچ روی در جهان امروز کارایی ندارد.

کسی حداقل در شرایط امروز به دنبال برقراری رابطه با آمریکا نیست اما راه های مقابله با آن نیز لزوما از دریچه سیاست های تهاجمی نمی گذرد. به عنوان مثال همین جایزه اسکار اصغر فرهادی شاید بیش و پیش از بسیاری از اقدامات توانست ضربه محکمی باشد بر هینمه و پیکره ترامپ و تفکرات افراطی تندروهای جمهوریخواهی که بسیار دوست دارند که فضا را رادیکالیزه کرده و به موازت آن صید خود را از این فضا داشته باشند. 

استکبار سر جای خودش هست و خواهد بود و همه طیف های سیاسی در داخل نیز در نفی آن شک و تردیدی ندارند و حتی اگر عده ای مشتاق به تغییر روابط میان دو کشور بوده اند همواره بر این نکته تاکید شده که طرف آمریکایی می بایست با رویکردهای متوازن و از موضع متعادل و برابر با طرف ایرانی به گفت و گو بنشیند و خو و رویه استکباری خود را به فراموشی بسپارد. 

در نهایت باید گفت که این تکیه و تاکید بر حمله و هجمه به دولت در فضای فعلی و در جبهه داخلی به بهانه عدم استکبار ستیزی اگر چه سویه های ضد استکباری دارد اما نتیجه غایی و نهایی آن ضربه به داخل و تقویت جبهه دشمنان و استکبار است و لا غیر.