انتقام سخت ترور سردار؛جنگ زاست یا بازدارنده؟

سرویس سیاسی خرداد- صلاح الدین توماج پور: ترور سردار سپهبد قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی در سحرگاه سیزده دی ماه 98 از هر منظری که به آن نگریسته شود، بزرگترین اتفاق چند دهه اخیر در سیر منازعه میان ایالات متحده و ایران است و یک نقطه عطف و بی بازگشت در سیر تحولات منطقه خاورمیانه یا همان غرب آسیا رقم زده است.

به گزارش خرداد، رقابت و منازعه منطقه ای میان ایران و ایالات متحده هیچ گاه تا این حد از تنش مستقیم و بیواسطه پیش نرفته بود و سردمداران کاخ سفید با عبور از خط قرمز به شکل رسمی ایران را به چالشی جدی دعوت کردند و از ملاحظات مرسوم و حالتی که از آن با عنوان موازنه منفی چند دهه ای می توان یاد کرد، عبور کردند.

ترامپ که روزگاری به لغو یکطرفه توافق هسته ای هرگونه اعتماد به مذاکره با آمریکا را از حیز انتفاع ساقط کرده بود و پس از آن با تحریم های بی سابقه و سبوعانه حلقه تحدید علیه ایران را بسط و تکوین داده بود، حالا با تهدید نظامی و حمله مستقیم و ترور عالی ترین فرمانده نظامی برون مرزی ایران به میدان آمده و فی الواقع هیچ گزینه دیگری جز پاسخ صریح و قاطعانه به این جسارت عریان و این حماقت بی پایان باقی نگذاشته است.

حال سئوالی که فراروی بسیاری از تحلیل گران و مردم عادی و نگران وجود دارد، آنست که ایران می بایست چگونه پاسخی به این حمله تروریستی داده و پیامد این پاسخ چه بوده و بازخورد متقابل آن روند تحولات منطقه ای را به چه سمت و سویی برده و آیا آغازگر جنگ نظامی تمام عیار میان ایران و ایالات متحده خواهد شد؟

اولین نکته در این مورد آنست که ایران چاره و گزینه ای جز پاسخ کوبنده و انتقام سخت از عاملان و عوامل این حمله تروریستی ندارد، طرف مقابل سلسله اقدامات جسورانه و گستخانه ای را کلید زده و به بهانه یک حمله نامعلوم و البته مرسوم  راکتی در عراق به یک پایگاه آمریکایی نه فقط یک پایگاه حشد الشعبی را هدف قرار داده و چند دهه نفر را شهید و زخمی کرده که به فاصله اندک زمانی مهم ترین فرمانده نظامی ایران را هم ترور کرده و عملا نشان داده که حد مرزی برای تنش آفرینی قایل نیست

نکته بعدی آنست که آیا پاسخ کوبنده ایران منجر به افزایش تنش شده و مسیر جنگ تمام عیار را هموار می کند؟

با توجه به آنکه رهبر ایران صراحتا در روز قبل از این حادثه اعلام کرد که ایران به دنبال جنگ افروزی در منطقه نیست اما طرف آمریکایی ساعاتی بعد ترور سردار سلیمانی را عملیاتی کرد و در تنش های قبلی هم پاسخ ایران به تعرض نظامی پهپادی و گروگان گیری کشتی نفتی قاطعانه و مقتدرانه بود و هر فردی می دانست که ایران در برابر تجاوز و تروری چنین سهمگین سکوت نخواهد کرد و با این حال این ترور وقیحانه انجام پذیرفت، معنای این فعل و انفعال جز این نیست که آمریکا آگاهانه و عامدانه ایران را به چالش فراخوانده و می خواهد جدیت و قاطعیت ایران در مواجهه با آمریکا را محک بزند و اگر پاسخ این حادثه تروریستی سخت و جدی نباشدف بی شک آمریکا و متحدان آن را جسورتر به بسط و تکمیل پروژه خود خواهد کرد.

تهدید به جنگ تمام عیار و ایجاد جنگ روانی و رسانه ای پیرو آن در صورت ارسال پاسخ محکم ایران هم تحرکی ایذایی و انحرافی است، اتفاقا اگر ایران پاسخ محکمی به این اتفاق ندهد، طرف مقابل تحریک و تهییج به ادامه این روند در پیش گرفته خواهد شد.

آمریکایی ها می دانند که هزینه جنگ پردامنه با ایران می تواند به مثابه بشکه باروت کل منطقه را در مرز انفجار قرار دهد و به دلایل مختلف لجستیکی و ژئوپلتیکی در شرایط فعلی امکان یک جنگ کلاسیک و تمام عیار با ایران وجود ندارد و تنها یک تلنگر جدی می تواند تنش آفرینی های اینچنینی و حملات تروریستی که تنها اهرم بازدارنده آنان و نقطه قوت شان را مهار و بی تاثیر کند.

مخلص کلام آنکه نه فقط نباید نگران واکنش و پاسخ ایران بود و از تبعات سنگین آن بیم داشت که می توان گفت چنین پاسخ و انتقامی است که می تواند بالانس قدرت را برقرار و شرایط بحرانی و حاد را مهار کند و منطقه را از چالش های خطرناک پیش رو ایمن دارد.